مھروان پدا واتر کن – مھروان کمبر

نبشتانک: مھروان پدا واتر کن

نبشتہ کار: مھروان کمبر

دی بلوچستان پوسٹ

مھرو!
رولہ ءِ ساھتاں ایر روانیں روچ ءُ گیش بوتگیں تھاری، پہ کتار اُوشتاتگیں ھاموشیں درچک، پہ کدوھاں واتر بیتگیں مُرگ ءُ ویرانیں دریگے ءِ دپ ءِ اُوشتاتگیں من۔
اے ابیتکیں ساھتاں گْوش ئے منی تہ ءَ یاتانی پُرشتگیں کبرستانے آباد اِنت۔ من اے یاتانی کبرانی سر ءَ روگ ءِ جُھد ءَ کن آں، گُڑا منی لبزانی ارواہ چیھانٹ جن اَنت۔ ھما ساھت ءُ دماناں کہ تو ھمراہ اِت ئے، گُڑا ھما ساھتانی کانچیں بیگھاں گوں من کند اِتگ۔ نوں مُدّتے بیت تو ھمراہ نہ ئے، گْوش ئے منی دیم ءَ تھنائی نندوک اِنت کہ ھمُک رولہ ءَ روچ ھمے تھنائی ءِ تہ ءَ اِیر کپ اِیت ءُ ھمُک شپ کِسّہ رج اِیت گوں من ءَ۔

مھرو!
برے برے تئی یات چو بھار ءَ کاینت ءُ من ءَ زندگ بُوَگ ءِ مارِشت ءَ دے اَنت۔ بیا بچار بید ءِ ترا من چینچو ابیتک بوتگ آں، بِِہ گِندئے کندگ ءُ ٹھکّانی جنَگ ءَ بیھال بیتگ آں۔ نوں من بِید ءِ ترا بچکند، وشّی، کرار ، بلکیں ھر چیز شموشتگ اَنت۔وتی میتگ ءَ مرگ ءِ ساھگ ءَ زندگی ءِ پش کپتگیں روچاں گْوازینگ ءَ آں۔ جنگ آماچیں میتگ ءِ ھر ھما دمک کہ منی ءُ تئی کسانی ءِ یات بندوک اَنت۔۔۔ ھمے دمکاں کہ من ءُ تو کسانی ءِ وش تِریں روچ گْوازینتگ اَنت، کْوزہ گیریں لشکر ءِ بکتر بنداں، ٹرکاں، بوٹانی تواراں چہ پچلرز اَنت۔۔۔
ھما اِنت تو کہ چِداں چِہ رپتگ ئے، گُڑا ابیتکیاں مئے کپتگیں، سُتکگ ءُ پُر بوتگیں لوگانی پیژگاہ ءُ مئے دِلانی تہ ءَ چو بوٹ پادیں سپائیانی وڑ ءَ وتی بُنجل کُتگ۔ کبرانی سر ءَ رُوکیں ڈیوا مُرتگ اَنت۔ بندیں دریگ ءُ دروازگاں بے تواری گْوانک ءَ اِنت۔ ابیتکی ءُ بے مھری ءِ تیاب ءَ جان شُشتگیں گْوات ویرانگ چکاریں دمکاں شیکگ ءَ اِنت۔ سال ءُ کرن چو گروک ءَ شھم کنان ءَ گْوزگ ءَ اَنت۔ لوگانی پیژگاہ ءَ لھتیں پُرشتگیں کانچی ٹُکُّر اَنت کہ پشت کپتگ اَنت۔۔۔ وھد ءَ چہ پیسر پیر بیتگیں گونڈوانی لیبوک آیانی چمانی تہ ءَ پُرشتگ اَنت ۔ چاردہ ءِ ماہ ءَ دمبُرتگ ءُ واب کپتگ، بلے من انگت ھما جاہ ءَ کندیلے روک کُتگ ءُ نشتگ آں، بِہ گِندئے۔۔۔

مھرو!
مئے میتگ ءِ ھمُک دیوالاں درد ءِ جمبراں بستگ ءُ دمک ءُ دراں بے تواری ءِ گروک شھمگ ءَ اَنت۔ منی رھچاریں چمّانی درستیں چراگ ودار ءِ برپ بادینتگیں سارتیں گْوات ءِ شیکگاں گوں مِران بَہ اَنت۔ ھر گْور ءَ گم ءُ دردانی آس جمبور اِنت۔ اگاں گیگ ءُ گوم بوت ئے، گُڑا پد ءَ واتر بیا میتگ ءَ چہ کمے گِستا رودراتک ءِ نیمگ ءِ ھما تھنائیں درچک ءِ چیر ءَ نِند اِیں ءُ ناسرجمیں مھر ءِ کسھاں سرجم کن اِیں۔ پد ءَ کسانی ءِ یات ءَ دوبر نوک کن اِیں، مھر ءِ ھما کِسّھاں کہ زمین ءَ گوں بندوک اَنت ءُ ھما کسانی کہ وھد ءَ چہ پیسر آسر بوت۔

مھرو!
اے ساھت ءَ نوں شپ اِنت، ڈنّ ءَ سک سارت ءُ من تئی یاتانی شالے مانپوشتگ ءُ دل ءِ آسدان ءَ گم روک کُتگ ءُ دست تاپگ ءَ آں۔ اے آسریچیں دوریانی موسم ءَ ھمُک شپ من ءَ تئی ءُ زندان ءَ بندیگیں ھمبلانی گم بُن دے اَنت۔ کترہ کترہ چو برپ ءَ آپ بہ آں ءُ شپ ءِ کُٹّ ءَ رِیچاں، ھمے کہ شپ تھار تِر بیت گُڑا بے تواری گیش بوھان بیت۔ اے بے تواری میتگ ءِ بالینتگیں چراگاں کُشان اِنت ءُ بالواں ابیتک کنان اِنت۔

مھرو!
پد ءَ واتر بہ کن بیا کہ زندگی تئی یاتانی وشبوھاں چہ مینتگیں انچیں شھرے، کہ اُود ءَ تھنائی، مُلوری، مُونجائی ءُ ویراندانیاں وتی ھَنکین کُتگ۔ پد ءَ واتر بہ کن بیا کہ من ءُ منی تھنائی ءِ مْیان ءَ انگت تئی واتر بُوَگ ءِ ھیال ءُ تئی پادانی پادبرمش نشتگ اَنت۔ منی کُوٹِی ءِ دروازگ انگت گْوات ءِ شیکگاں گوں پچ بیت ءُ من ءَ منی جیڑگانی دُگنیا ءَ چہ در کنت۔ من انگت ھما پچیں دریگ ءِ دپ ءَ اُوشتاں ءُ ڈنّ ءِ ندارگاں چاراں،زان ئے پرچا؟؟
پرچا کہ تو مُدام گْوشتگ اَت ھردیں من روگ ءَ بہ آں ھمے دریگ ءِ دپ ءَ بِہ اُوشت ءُ من ءَ بچار، بلے نوں نِدارگ بدل بوتگ اَنت۔ بس میتگ ءِ ویرانیں دمک اَنت، ءُ دمکاں لھتیں بوٹ پادیں سِپائیگاں اُوشتاتگ اَنت۔۔۔ کُوٹِی ءَ پش کپتگیں من، لھتیں کتاب اَنت ءُ زندگی ءِ گار بُوَگ ءِ تُرس اِنت۔۔۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔