نبشتانک: بے چاڑیں ودار
نبشتہ کار: مھم جان گُل
دی بلوچستان پوسٹ
تئی ودار ءِ برپیں بدن آپ بیان اِنت زمستان ءِ چیلگاں تھنائی سیچن جنت ترا من زاناں یاتانی زِر ءَ وت ءَ ململ کن ئے جوانی ءِ سر ءَ وتی بژنیگ بے ءُ من ءَ وتی وابانی تہ ءَ وتی جان ءِ بھرانگی ءَ ڈیک دئے ءُ چماں بند کن ئے۔
پد ءَ بُست چہ واب ءَ کن ئے ھچ نہ گندئے نہ من ءَ گندئے نہ وتی بھرانگیں جان ءَ کہ گوں منی جان ءَ ڈیک داتگ اَت ءُ جوانی ءِ لزّت ءَ گرگ ءَ اِت ئے، من زاناں اے تئی ھروچیگیں زھیر اَنت پہ من ءَ بلے سرجمی ءَ سرجم نہ بنت ءُ ینار کن اَنت ترا پد ءَ ارسانی ھارے ما دیدگانی کَلونڈاں سررِچ اِیت چَم ماں دَریگ ءَ بنت ءُ بے واھگیں راہ ءَ چار اَنت بلے اُود ءَ کسی بْرمش ھم نیست۔
لوگ ءِ کُنڈے تو وتی جاہ کتگ اَت چہ پرتگاں یک دِرتگیں دپترے کش اِیت ءُ وتی اَبیتکیں دل ءِ اَبیتکی ءَ نبشتہ کنگ ءَ اِت ئے، منی اِیوکی من ءَ ءُ منی جوانی ءَ وران اِنت تئی اِنتزار ءِ سال ءُ ماہ گوزان اَنت تئی واتر بیگ ءِ ھچ ھال نیست ، من وھدے ترا جیڑاں گُڑا بچکندے ماں لُنٹانی سر ءَ لیتران بیت، بلے گْواتے ھمے دمان ءَ کیت ءُ گوں وتءَ بارت اِش ، من ءَ اے گوات ھچ دوست نہ بیت کہ تئی بس یات اَنت کہ گوں من پَشکپتگ اَنت، بلے ھمے یاتاں ھم پہ من ءَ نئیل اِیت گْوش ئے تو من ءَ چہ پُلگ بیتگ ئے تو نوں ھچبر پہ من واتر نہ کن ئے۔
تئی داتگیں مھراں ساہ ءِ کَشگ پہ من ارزان نہ کُتگ وھدے ساہ گڑ اِیت گْوش ئے تئی گواریں دانک، تئی بچکند، تئی کندگانی چیر ءَ پہ منی واھشتانی مکّیں کلات، منی چماں زاھر بنت، وھدے گین کشاں تئی نام زبان ءَ چو نل ءَ ساز بیت ھلان کنت ءُ دار کیت ، تئی وش بوہ من ءَ ھرکُجا گون اِنت تی یات ءُ ترانگ من ءَ کا اَنت گوش ئے تو من ءَ وتی سارتیں ءُ پُر مھریں امبازاں زُرتگ ، بلے تو گپے زان ئے منءَ تئی زھیر وران اَنت من ءَ پہ تو سک زھیر کنگ ءَ اِنت، تئی ساھگ ءَ رُدگ لوٹاں تئی زانسر ءَ وتی سر ءَ ایر بہ کناں ءُ وتی اَبیتکیں دل ءِ درد ءُ گَماں سَکی ءُ سوریاں ءُ گوں تی درد ءُ گمانی ھواری ءَ وتی زندگی ءِ گْرانیں سپر ءَ بُنگیج بہ کناں گوں تو۔
تو گْوشتگ اَت کہ من گوات ءِ شیکگءَ کایاں پہ تو ، بلے تو نیاتک ئے من سرجمیں شَپ ءُ روچ کُت، تو گْوشتگ اَت کہ منی ودار چو ارزان نہ اِنت ترا یات کنت؟ راست گْوشتگ اَت تو پہ تو ودار کنگ پہ من ارزان نہ بیتگ دل ءَ چہ جبین ءَ کش اِیت وسواس بے چاڑ کنت دل ءِ دریکگاں دینز کنت، بلے تئی ودار ءَ یک دگہ لزّتے گوں پمیشکا من تئی ودار ءَ کناں ءُ شپ ءَ گوں روچ ءَ مَٹ کناں پد ءَ شَپے ءُ تئی ھر دوئینانی ودار ءَ بے تاھِیر باں شَپ کیت بلے تو نیائے بلے روچے تو الّم کائے پہ من ءَ منی دل گْوش اِیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔