منزور بسمل ءِ نام ءَ نمدی یے-مستپا بلوچ

نمدی: منزور بسمل ءِ نام ءَ نمدی یے

نبشتہ کار: مستپا بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

منی مستریں برات ءُ راجی زبان ءِ شائِر واجہ منزور بسمل پہ تو ھزار دْرات ءُ سلام من اُمیت کن آں کہ تو وش ءُ سلامت بہ ئے ءُ ترا منی اے نمدی پَک رس ایت ءُ تو وان ئِے ھم! چیزے روچ پیسر تئیگ ءُ واجہ ابدلستار بُگٹی ءِ پہ راجی زبان ءِ نبشتہ رھبند ءِ سر ءَ جیڑہ راج ءِ دیم ءَ آتکگ اَنت۔ اگاں کسے تئی نام ءَ نبشتگیں واجہ ابدلستار ءِ نمدی ءَ بہ وان ایت گُڑا آ سرپد بیت کہ جیڑہ ءِ جِند چے اِنت انچوشکہ اود ءَ واجہ ابدلستار بُگٹی ءَ تئی راستی وَ راج ءِ دیم ءَ شر ءُ الکاپی ءَ آؤرتگ اَت۔

بلے نمدی وَ سک دْراج اَت کسے ءَ ونتگ ءُ کسے ءَ اِنا بلے راجی زبان ءِ مرچیگیں ھر ندکار ءُ وانوکاں ونتگ۔ پد ءَ لھتیں انچیں سکرین شاٹی اَکس ماں چاگِردی رسانکدر جمبوریں آس ءَ روک ءُ تالان بوتگ انت کہ راج ءِ دیم ءَ تئی راستی روچ ءِ ٹک ءَ پدرا بوتگ کہ ابدلستار وَ ھک ءَ ات بلے اے الی ایسا ءُ تو دوئیں رَد اِت اِت۔

چوناھیگا تو ءُ اَلی ایسا ھم یکیں کشک ءَ نہ اِت شُمئے دوئنانی راہ جُتا اَنت چی ءَ کہ اَلی ایسا واجہ نمیرانیں سید ءِ وڑ ءَ نبیسّ ایت بلے سید ءِ “بلوچی سْیاھگ راست نبیسّگ” ءِ چارمی درونت ءَ بے ھال انت بلکیں شموشتگ ئِے۔

تو وَ سید رھبند ءِ منّوگرے نہ ئے بلکیں تو مُدام ھما مردمانی پلہّ مُرزی کن ئے کہ آ سید ءِ راھبند ءِ منّوگِر نہ اَنت۔

تو وتی پیسبُک ءَ ھما سنگتانی نبشتانکاں شِنگ کن ئے کہ آ بے رھبند انت چریشی اے زانگ بیت تو ھم لوٹ ئے ھمے بہ راھبندیں نکاناں تئی سیاد، سنگت ءُ رندگیر بہ وان انت ءُ ھمے نبیسوک ھم گل بہ بنت کہ منزور بسمل ءَ مئے نبشتگیں دوست بوتگ انت نی ما راست ایں پمیشکا ھر کس وَ ھمے گُمان کنت کہ تو لوٹ ئے کہ راجی زبان بے رھبندی ءَ چُنڈ چُنڈ بہ بیت۔

پد ءَ ابدلستار بُگٹی ءَ یک نبشتانکے نبشتگ نام ئِے ” منزور بسمل ءُ آئی ءِ کَول ءُ اھد” ءَ آئی ءِ تہ ءَ بے کساس منّانک داتگ کہ سید رھبند ءَ ھچ وڑیں بلاھیں رَدی وَ نیست بس راج ءَ ایمان ءُ اوستے ودی کنگ ءِ پکار انت-

البت سید وَ بنی آدمے ءَ اَت گُڑا آ نمیران ءِ دست ءَ ھم رَدی وَ بنت پمیشکا گْوشتگ ئِے کہ منی رھبند ءَ کمی بیشی وَ بنت گُڑا باید انت ما ھمے کار ءَ چہ ھمد ءَ دیم ءَ بر ایں کہ اود ءَ نمیرانیں سید ءَ سر کتگ اَت نَیکہ نوکی ءَ بِنا بہ کن ایں۔

انچوش دیم ءَ برگی انت کہ واجہ زیا بلوچ ءَ “بلوچی راست نبیسی” ءُ “بلوچی وند ءُ چسپال” وڑیں کتابانی چاپ کنگ ءَ دیم ءَ بُرتگ۔

بلے چہ اے واجہ زیا بلوچ ءِ کتاب “بلوچی راست نبیسی” ءَ ھم یکے چیزے من ءَ یات آتک کہ اود ءَ تاکدیم لمبر 232 ءَ ھم نبشتہ انت کہ اے “ایں” کُمکّار گال باید اِنت چہ کارگال جتا ءُ بندری رنگ ءَ نبیسّگ بہ بیت چی ءَ کہ ھور نبیسّگ ءَ بازیں جاھاں رنگ گالے ودی کنت انچوشکہ
“جندی گُڈوند: ما چار ایں باریں چے کُرت کنیں”
“ہم دیکھتے ھیں کہ ھم کیا کرسکتے ہیں”
“رنگالی پدوند: ما چاریں باریں چے کُرت کنیں”
“ہم چاروں کیا کرسکتے ہیں”
البت پہ گیشتریں سرپدی ءَ ھمے وانگی ءِ تاکدیم لمبر 232 ءَ پد ءَ بوان۔ چوناھیگا بُگٹی ءَ ترا وتی نبشتانک “منزور بسمل ءُ آئی ءِ کول ءُ اھد” ءَ سرپد وَ کت بلے تو ٹس مس بہ ئے سرپد نہ بہ ئے

برات من گوں تو ابدلستار بُگٹی ءُ تئی جیڑہ ءِ بارو ءَ گپ ءُ رپ کُت گُڑا تو گْوشت ما وتی سْیاھگی جیڑھاں وت ماں وت ھلاس کن ایں گُڑا من ھبکّہ بیتگءُ ترا گوشت “برات تو اگاں نبشتہ رھبند ءِ سر ءَ ٹَوک ءُ توار ءِ ڈول ءَ بیتین ئے گُڑا تو بُگٹی بلوک مہ کتیں بُگٹی وت استادے وَ نہ انت۔ بُگٹی زیا بلوچ ءِ نودربرے تو انچیں جُستاں کن ئے مردم سرپد بیت کہ تو گپ ءِ منّگ ءَ ساڑی نہ ئے۔

انچوشکہ تو چہ بُگٹی ءَ جُست کُست ” ایت” اگاں گالے گُڑا مانا ئِے چے اِنت؟ وھدیکہ من تئی ھمے جُست ماں پیسبُک ءَ دیت گُڑا من ھبکّہ بیت آں تو وَ سرپدیں راجی ھستی یے تو وَ زان ئے کہ موڈال ورڈز یا کُمکّار گالاں مانا نہ بنت ءُ راج ءِ شوانگ ھم زان اَنت کہ “ایت” وَ بلوچی گالے ھور گْوار ایت: بارش ھو گا کاہ رُد ایت: سبزا اوگے گا
اد ءَ ” گا” ءِ مانا چے انت؟ یا Shall ءُ Will ءِ مانا چے بنت؟
زِد مہ کن ھر کس زانت کہ “ایت” وَ بلوچی گالے اگاں سید ھاشمی ھم گْوش ایت کہ اے “ایت” بلوچی گالے گُڑا باید انت ما آ نمیران ءِ گپ ءَ زور ایں یا زاناں تو چہ سید ءَ گیشتر زبان زانتے ئے؟ تو برات باید انت زید مہ کتیں ءُ مہ کن زِد! بُگٹی ءِ نمدی ءُ آئی ءِ نبشتانک دْراہ راست انت۔

نی من ترا جُستے کن آں کہ اگاں تو باندا گوں یک سندی سنگتے ءَ ڈیک ور ئے ءُ ترا جُست بہ کنت ءُ گوش ایت ” مئے سندی زبان ءَ یک نبشتہ سْیاھگے ھست زاناں بلوچی ءَ ھست یا اِنا؟”
گُڑا تو چے پسّو ئِے دئے؟ تو گْوش ئِے انا نیست انت، یا گْوش ئے ما چُنڈ چُنڈ ایں؟-

منزور جان سَک بژن بیت کہ تو گسر بوتگ ئے۔ اگاں تو سیدرھبند ءِ رندگیری بہ کتیں گُڑا مرچاں تئی وڑیں ھستیانی برکت ءَ راجی زبان ءَ ھم بے کساس دیمروی کتگ اَت۔ بلے تو رَد کپتگ ئے ءُ مرچی راج ءِ دیم ءَ تئی ردیں پجّارے جوڑ بوگ ءَ انت بلکیں بوتگ! کسے ترا گْوش ایت کہ پائدگی شائِرے کسے گْوش ایت شراب وارت ءُ شائِری کنت کہ گالب ءَ شراب وارتگ یا الاما اکبال ءَ شراب وارتگ پمیشکا شائِری گوں بے شراب ءَ نہ بیت۔ اے وَ گپے نہ اِنت۔ تو بلوچے ئے تئی جُتائیں راجی پجّار، دود ءُ ربیدگ اَنت مارا گوں اے ھندوستانیاں چے کار ءُ سْیادی ھست۔ تو باید انت مُلا کاسم ءُ پازول بہ بہ ئے، جْوانسال ءُ مست توکلی بہ بہ ئے۔ مست وَ مہ بو! راج ءَ چوش رُنگراھاں گسر مہ کن ءُ دگہ مردماں رَد مہ گْوش۔ تو انچو مست ئے کہ تو گْوشت من سی سال ءَ ساری سید رھبند دربُرتگ سید ءَ کج ءَ “بہ ئے” جُتا نبشتگ گُڑا ھمے دمان ءَ تو راج ءِ دیم ءَ برھنگ بیتگ ئے تو سید ءَ سرپد نہ بیتگ ئے کہ سید رھبند چے یے نمیرانیں سید ھاشمی “بلوچی بُنگیجی” ءُ “بلوچی سْیاھگ راست نبیسّگ” ءِ سرپد بوگ ءَ سید رھبند گْوش اَنت ناکہ بس وانگ ءُ کتاب ءِ چگل دیگ ءَ!
من ترا دزبندی کن تو ھمے جار بہ جن کہ تو چد ءُ پد سید رندگیری کن ئے ءُ راج ءَ ھم کڈن کن ئے کہ ماں سید رھبند ءَ راجی زبان نبشتہ بہ کن اَنت۔

ما وَ اُمیت کن ایں کہ تو بلوچی زھگے بہ ئے ءُ وتی کول ءُ اھدانی سر ءَ اوشت ئے ھما منّانک ءُ ھما سکرین شاٹی اکس ءِ رد ءَ کہ مرچاں ھر بلوچ ءِ گوانکو ءَ مان انت من ءَ وتی ھُدا ءِ سوگند انت تو راج ءِ دیم ءَ نمیران بہ ئے ءُ راجی زبان ھم دیمروی کنت بس دل مستر کن۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔