نبشتانک : ترا گریوگی نہ اِنت
نبشتہ کار : مھم جان گُل
دی بلوچستان پوسٹ
سُھب ءِ نرمیں کوش وھدے مئے کرگین ءِ دپ ءَ چو سرگنوکیں دیوانگے ءَ کشگ ءَ اَت مئے تُستگیں جان ءَ بود کُت ، ما ھردو مست بیت اِیں ، من تئ یاتانی مستیں زِر ءَ بُک وران بیتاں ، کوش ءَ وتی تب ءَ کشاں کُت ، درد ءِ نل ساز کُت ئے ءُ منی گُوشانی نزیک ءَ آورت ئے ، من ءَ بے سما چہ جھان ءَ کُت ئے ، من چو بالیں مُرگ ءَ وتی بانزُل پچ کُتاں ءُ بال کُت۔
تئ یاتاں انچوش من ءَ وتی امبازاں پیڑ اِتگ اَت کہ من کرنانی وداریں یک بے تمائیں لِزتے ءَ گوں دوچار کپتگ اِت آں ، بلے وھَدے کہ کوشّ ءَ وتی گام نرم نرم ءَ داران کُتاں ، من ترا چے ءُ تئ یاتانی بوجیگ ءَ چے اِیر کپان بیتاں ، من ءَ پد ءَ بُرت ءُ کرگین ءِ دپ ءَ چگل ئے دات ۔
گڑا من گوں وتی ابیتکیں دل ءَ ترا جیڑاگ ءَ اِت آں کہ تو ھم من ءَ یات کنگ ءَ ئے تئ انارکانی سر ءَ شیپ گپتگیں ارس من ءَ شوھازگ ءَ اَنت تئ لَپرزتگیں لُنٹ منی نام ءَ گِرگ ءَ اَنت ءُ گِلہ کنگ ءَ اَنت ، من ءَ چہ پسو لوٹگ ءَ اَنت ، تو پرچا منی چارگ ءَ نیا ئے؟
تئ گِلھانی پسواں من وتی اندر ءَ کَل کنگ لوٹگ ءَ اِت آں وھدے کہ چَم دِرتگیں کاپی ءِ تاکے ءَ کپتاں گڑا من ھمے تاک زُرت تئ پسو نبشتہ کنگ ءِ جُھد کُت۔
من ءَ مُوہ بہ رس اِیت تئ چارگ ءَ کایاں ، منی دل ھم باز کش اِیت کہ ترا بہ گند آں ، گوں تو دیوان بہ کناں ، تئ ودار ءَ آسر بہ کناں ، بلے من چون بہ کناں؟
منی آیگ نہ بیت پرے زیت ءَ ، بلے گوں تو زبان کناں کہ من الم کایاں ، بلے ترا ھم گوں من ءَ زبان کنگی اِنت کہ من اَتکاں گڑا تو نہ گریوئے ؟ بلکیں اتکاں گوں تو گپ نہ کُت ، گوں تو نہ نشتاں دیوان نہ کت ، گوں تو نہ کند اِت ، تو ھرچی من ءَ بہ گوش ئے ! ترا تئ پسو مہ رس اِیت ، گڑا ترا گریوگی نہ اِنت۔
من یک کاروانے یے سپائیگے آں اے کاروان ءَ مَرگ ھشدری اِنت پہ منی مَرگ ءَ ترا موتک آرگی نہ اِنت پہ گَل ءُ چاپ گوں سوت ءُ نازینکاں من ءَ رُکست کنگی اِنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔