نبشتانک/ نِمدی: بے نپیں نمدی یے پہ شهید میرک اُرپ رازک جان ءَ
نبشتہ کار: کامریڈ سرباز بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دْروت ءُ دراهبات نمدی یے پہ وانوکاں میرو! من اگاں مرچی اے نمدی ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں چم ارسیگ اَنت، دل زهیر وار اِنت، همے واست ءَ کہ مرچی جمبراں آسمان مانپوش اِتگ ءُ گْوات سرد سرد ءَ کشگ ءَ اِنت۔ اے هما جاگہ اِنت کہ من ءُ تو مدام اتکگ ایں پُرانی پتکگ ءُ مسکرا ءُ کند اِتگ۔ اے هما جاگہ اِنت گلاب گوں میرل ءَ اتکگ اَت۔ شپے ما سرجمیں گْوازینت۔ گوں زیمل ءِ الهان ءَ تو سوت گُشت۔ سنگتاں کند اِت کہ تئی توار گُش ئے نسیر اهمد ءِ توار اِنت ، انگت یات نہ بیت اے هما جاگہ اِنت مرید گوں سنگتاں اتکگ اَت من ءُ تو پس دُشت کہ شیر چاه کن آں شیر رتک اَنت باھڑ ءَ کند اِت کہ شیر ءِ رچگ اپشگون اِنت ، انگت یات نہ بیت اے هما جاگہ اِنت کہ مدام چہ کوه ءَ آپ در آیگ ءَ اَت، دیم پہ مچانی چیرگ ءَ گْوست ءُ استاد روچگ اَت مچ ءِ چیر ءَ وپتگ اَت .. نوں زان آں ترا یات بیت۔
مرچی من سر کپتی اتک آں سینکل داشت ءُ مچ ءِ چیر ءَ نشتگاں، سگریٹ ایر اِنت چاهے گْراستگ اڑے شیر چاهے ایرانی شیر ئِے مان۔ مرچی پس نیست نزیک ءَ باریں شپانک اے کوه ءَ چی ءَ نیا اَنت مرچی مدتے رند سے سال بیت اتکگاں بلے هچ وش بوگ ءَ نہ اِنت۔ کہ هما جنگ یات اتک کہ بالگرد ءِ سر ءَ چکرگ ءَ اَت مئے تیر بس دو میگزین اِت اَنت ءُ دو لانچر ماں کوه ءِ سر ءَ اِت اَنت ءُ تو جهلی سنگر ءَ اِت ئے بلے آ ساهت سک وش اَت پرچا کہ تو گون اِت ئے۔
همے دمان ءَ بالگرد نزیک اَت ءُ من لانچر ءَ را جت بالگرد ءَ را لانچر ءَ گپت ءُ پْروشت اڑے میرو لانچر ءَ بالگرد چون پتات چو شوانگ جگلی ءَ کپت هما پوجی ءَ جپ کُتگ ات چہ بالگرد ءَ گند ئے سیرینے پْرشتگ اَت۔
چوں گریت ئِے گند ئے تو جست کت هاں باریں منی دیم ءَ چاریں پوجی ءَ دست گوش ءَ گِپت اَنت کہ منی کسان کسانیں چک اَنت من ءَ مہ کش اِت همے گپ ءَ گوں دپ ءَ ساه ئِے در اَتک کہ تو راست کت وتی چادر پِر دات ءُ پوجی تیر ءُ سلاه ما زرت اَنت رپت ایں۔
اتک اِیں همے جاگہ ءَ تو یکوئی بژنیگ اَت ئے کہ مرد چون مرت پدا کند اِت اڑے مرد ما وَ نہ کُشت وت کاینت ایشاں کُران بہ گِپت ما مِنت اِش نہ کن اِیں تو کند اِت کہ وهدے مئے سنگتے بوتیں ایشاں گُش ئے کہ وساسے اَت بلے یار بالگرد ءِ تہ ءِ پوجیانی لاش چون سُتکگ اِت َانت گند ئے پتکگیں گوشتے بوه ءَ اَت کور ءِ تہ ءَ دانکہ ما در اتک اِیں۔
اڑے مرچی تئی باز یات پیداک اِنت اے مچ ءَ ءُ جوه ءِ آپ چمے شانک دیاں همے گمان بیت کہ اے هم تئی کندگانی زهیریگ اَنت من ءَ چہ گیش بلے تو بے وپائی کت هال نہ دات شت ئے بس همے گماں گوں دچار آں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔