سرانی بازی – مھم جان گُل

نبشتانک: سرانی بازی
 
نبشتہ کار: مھم جان گُل

دی بلوچستان پوسٹ

من گوں وتی سنگتاں سپرے ءَ دراتکگ اِت آں مئے سپر سے روچ ءُ سے شپ ئیگ اَت ،  ما وتی توشگ ھمے کساس ءَ زرت اَنت پہ وتی سپر ءَ راھادگ بیت ایں سنگتانی مزاک ءُ کندگاں ما نزانت کہ اے روچ چون گواست ءُ شُت شپ ءَ ما مزنیں پندے ءِ بُرگ ءَ چہ پَد گیگیں جاھے ءَ رس اِت ایں گڑا ما سنگتاں شور کرت کہ شپ ءَ ھمد ءَ دار ایں سُھب ءَ روچ ءِ ٹِک دیگ ءَ چِہ پیسر در کپ ایں مارا سک ھم دَم بُرتگ اَت ما ھمد ءَ داشت وپت اِیں ،  روچ ءِ ٹِک دیگ ءَ چِہ پیسر یک سنگتے پاد اتک ءُ مارا کُلیں سنگت پاد کُت ئِے ءُ گوشت ئِے انی تھاروکی اِنت وشتر اِنت سپر برین اِت ما وتی کلیگ ءُ دیگ ءَ ساز ءُ سامان زرت اَنت درکپت ایں۔

ما دیم ءَ روان اِت ایں گڑا ھور ءَ مارا گپت سر ءِ چیر دیگ ءَ ھچ نیست اَت ما چم دیر شانک دات اَنت دیست کہ یک بانے زایر اِنت بلے آ بان سک دیر اِنت اے جاہ ءَ  ما اوشتاتگ ایں اِد ءَ چے یک ساھتے راہ بیت گڑا اوشتگ ءَ چے شتر اِنت کہ ما برو ایں بلے مئے منزل دیمی نیمگ ءَ اِنت مارا دیم ءَ روگی اِنت اے بان مئے کشی نیمگ ءَ اِنت اگاں ھور بس بکنت مارا اَلم یک برے پد ءَ وتی اولی جاہ ءَ آیگی اِنت پد ءَ وتی منزل ءَ راھادگ بہ بہ ایں، گڑا من درائینت اے ھور گوں ترْندیں رگاماں گوارگ ءَ اِنت ھور اَلم جلدی بس کنت دیر ءَ نہ دار ایت پد ءَ آ بان ءِ دیم ءَ یک کورے ھم ھست اگاں ما برو ایں پد ءَ آیگ ءِ وھد ءَ ھار بکنت گڑا ما سک پس ایں۔

سنگتاں دیست کہ من چوش گوشگ ءَ آں گڑا لھتیں سنگت ءَ ھچ نچار اِت منی گپ ءِ سر ءَ ھو ھو گوشت اِش کہ من ھمے بیماراں سنگتاں من ھرچی بگوشاں آ منی گپ ءَ ھچ بر نہ بور اَنت ، من چار اِت کہ کُلیں سنگت منی گپ ءَ ھو کنگ ءَ اَنت من پد ءَ گوشت ھو اگاں ما وتی وھد ءِ سر ءَ وتی جاہ ءَ مہ رس ایں گڑا ما گنتر پریشان بہ ایں پرچا کہ مارا توشگ ھم آ کَد ءُ کساس ءَ گون نیست بیت ھم کنت کہ مارا کور دیر ءَ بدار اِیت پد ءَ دو سنگت ءَ درائینت کہ تو راست گوش ئے بلے مارا اِد ءَ دارگی نہ اِنت ھمت کن ایں رو ایں اود ءَ بلکیں آلکی ھست اِنت ما وتی توشگاں وڑ ءِ سر ءَ کارمرز کن ایں  اے ھور بسی ءِ نام ءَ نزانت  بیت کنت مارا ھما دیم ءَ ھم راھے برس ایت اگاں ناں اللہ ھیر کنت۔

من گوشت تی سر پر بیگ ءَ نہ اِنت من گوشگ ءَ آں کہ مارا ھمد ءَ دارگی اِنت گڑا ھمد ءَ دار ایں
منی گپ سنگتاں بَد برت گْوشت اِش کہ ما روگ ءَ ایں کائے گوں بریں۔

گڑا من ءَ پیسلاہ کنگی اَت کہ چون بکناں من آ دویں سنگتاں بداراں اگاں ما ھم برو ایں؟
ما ھمشانی گوما بُرو ایں من سنگتانی دیم ءَ سک پشل باں کہ منی پیسلاہ منی جند ءِ سر ءَ پرش اِیت گڑا ھمے میانی ءَ من درائینت شما اگاں یک گامے دیم ءَ جَت گڑا شما چہ مئے کاروان ءَ پارک اِت، درست ھیران بیت اَنت ءُ آ سنگت ھم اوشتات اَنت گڑا ھمے رؤکیں سنگتاں من ءَ جست کرت کہ تو کے کہ مارا چہ اے کاروان ءَ چی پارک کنگ ءَ ئے من گْوشت من ءَ دہ سر گون شما دو اِت۔

گڑا منی اے گپ منی لھتیں سنگت ءَ ھم وش نہ بیت بلے ھچ نہ گْوشت اِش آ دویں سنگت شُت اَنت ما داں دیر ءَ ھمد ءَ نشت ایں ھُور ءَ بس ھم نہ کرت گڑا ما شپ کپت ایں اے وھد ءَ ھور ءَ بس کرتگ اَت من ھمد ءَ داشت سُھب بیت ما گوں سنگتاں در کپت ایں گڑا اے روچ ھم شُت مئے منزل نزدیک اَت گڑا من گوں کندگ ءَ گْوشت آ سنگت سک بزگ بنت منی گپ نہ گپت اِش کور ءَ گَٹ کرتگ اَنت نی ، کندان مزاک کناں ما روان ات ایں-

مئے گُدّی جاہ ءِ رسگ ءَ چِہ پیسر آ دویں سنگت ھمود ءَ نشتگ اِت اَنت ما کُل ھیران بیت ایں اے چون چہ مارا پیسر رس اِتگ اَنت؟-

گڑا سلام ءُ دروت ءَ چہ پَد من ءَ ھمے سنگت ءَ گْوشت تو مارا چہ وتی کاروان ءَ چہ پارک کرتگ بلے مئے کاروان انگت راھی اِنت سر ءِ بازی ءَ وتی تھکت مزان تھکت ھما وھد ءَ ترا گون بیت تو سرانی کَدر ءَ بزان ئے دومی سنگت ءَ دَرائینت ما کہ وھدے بان ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اِت ایں آنگُر ھور نیست اَت ھمے کور ءِ کر ءَ کہ شمارا ترسگ ءَ اَت ھمے کور ءَ مارا آؤرت وتی منزل ءَ سر کرت اے ھمے کور اِنت کہ مئے منزل اِنت انی ما نیشتگ اِیں۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔