اے کسانیں سنگت کے اِنت – کامریڈ سرباز

نبشتانک: اے کسانیں سنگت کے اِنت

نبشتہ کار :کامریڈ سرباز

دی بلوچستان پوسٹ

یکروچے ما گوں سنگتاں رپتیں دیم پہ سپرے ءَ کہ دیم ءِ ساربان ءِ پاسبان ءَ مارا وتی هند ءَ داوت داتگ اَت ما روچ ءَ همود ءَ روگی اِت ایں گڑا ما جنزان بوتیں سهب ءِ یازده ءُ چیز ے اَت من ءُ میرو کندگ مسکرا کناں پرپٹ ءِ سر ءَ ما جنزان اِت ایں کہ استاد ءَ پون کرت گڑا دامگ نزور اَت من پرپٹ سیڈ ءَ اوشتارینت ءُ کوهے ءِ سر ءَ شُتاں کہ گپ کناں گڑا من پون جت –

هاں استاد؟ کمو سپر ءَ بوتگاں پمیشکا دامگ ساپ ساپ نہ اِنت باریں شما هال کن اِت سنگت وش اَنت-

استاد جی کامریڈ ما درست وش جوڑ ایں شما هال کن اِت کجا اِت بیا اِت مرچی نوکیں سنگتے اتکگ دیم ءِ پاسبان ءَ مارا لوٹ اتگے گڑا ما کا ایں شما جنزان بہ بہ ات بلے سمبال کن اِت داں پیشنے نماز ءَ وت ءَ بہ رسین اِت جی بس من کایان استاد دلجم بو انشاءالله –

گڑا من پون کٹ کرت ءُ اتکاں من ءُ میرو اِت ایں میرو ءَ جست کرت یار مرچی کے اِنت نوکیں سنگت باریں استاد ءَ مارا لوٹ اِتگ ؟

من گشت یار من زانت نہ کن آں بوت کنت استاد ءِ دوستیں مردمے بیت الم ، گڑا بیا رویں دیم ءَ بازارے گندگ بوگ ءَ اِنت پرپٹ ءَ تیل مان کنیں گڑا رویں وهد هم کم اِنت –

گڑا ما رپتیں دیم پہ میتگ ءَ دکانے ءَ اتک ایں سگریٹ زرت ءُ تیل مان کرت دکان والا ءَ گشت نان ءِ وهد انت میرو ءَ گشت برات تئی منتوار ما اِنشاء الله دگہ وهدے تئی نان ءَ وریں مرچی مارا روگی اِنت-

گڑا دکان والا ما موکل دات ءُ رپت ایں دیم پہ بُرز ءَ داں استاد گوں سنگتاں اتک دو سنگت انت استاد ءِ پرپٹ ءَ کسانیں سنگتے نشتگ اَت من اول گشت بوت کنت اُستاد ءِ چک اِنت یا الاکہی مردمے بلے کمو هیران بوتاں گڑا من ایر اتکاں استاد وش اتک کرت گلائیش بوت ایں سنگت درست وش اتک کت اَنت گڑا استاد ءَ اِد ءَ هچ نہ گوشت میرو برداشت کنگ ءَ نہ اَت یکوی منی جان ءَ برے کیکلی کنت کندگ ءَ انت گوش ایت سربو یار اے کسانیں سنگت کے بوت کنت ؟

من سیاه دل اِت آں میرو ءِ جستاں چہ بلے من کند اِت هچ نہ گشت داں استاد ءَ دیم ءِ کاروان ءَ داوت داتگ همود ءَ سر بوت ایں-

آ سنگت ما وش اتک کت اَنت جوڑی ڈَڈّی ءَ پد، گڑا آپ تام بوت همے کسانیں سنگت ءَ استاد یکوی جست ءُ پرس کت برے چیزے ءِ درگت ءَ من هیران اِت آں اے کہ اِنت گڑا میرو برداشت نہ کرت ؟
میرو استاد اے کسانیں سنگت کے اِنت ؟

استاد اے کسان سالیں سنا جان اِنت جوانیں سنگتے مرچی من وتی کر ءَ آؤرتگ کمو سرپدی دیان ئِے من هیران بوتاں اے امر ءَ سنگت ءِ جهد ءَ دیست انچو میرو گلائیش کت سنگت سنا جان یکوی کندگ مزاک کنگ ءَ ات گوں ما انچو لگ ات مرچی استاد سک وشان ات پرچا کہ استاد ءَ چک وتی سک یاد آیگ ءَ اَت کہ شش سال ات استاد ءِ چک بیگواه اَت استاد ءَ یکوی گوشت اے سنا جان منی چک انت انچوش بہ سمج سرباز جان من تئی میار ئِے کناں داں منزل ءَ سر بہ کن ئِے –

من گوشت استاد دلجم بو انشاء الله من ءَ ساه داں مان سنا منی میار انت –

ورگ سنگتاں آورت انت ما درستاں ورگ وارت گپ مجلس بوت داں هدے ما نشتیں گڑا استاد گوش ایت انچو سنگت ءِ یکجاهی شر نہ اِنت کاروان ءَ موکل دے اِت داں شپ ءَ سنا جان ءَ تو منزل ءَ رسین پد ءَ واتر وتی هند ءَ برو
جی شر –

گڑا کمو سردی ءِ موسم اَت گْوریچ کشگ ءَ اَت گوهر اَت سنا سک لاگر ات کمزور ات گوش ایت سنگت من ءَ سرد کنگ ءَ انت من نیام جین ءَ بہ آں میرو پشت ءَ بیت بِلّے من گشت شر انت میرو هاهاها وت من ءَ سیاه دل کتگ انچو پاچگ هاهاها
گڑا ما رپتیں داں منزل ءَ سناءِ دیدار اولی رند ءَ بوت هما روچ ءَ سک مهروانیں سنگتے اَت –

بلے کمیں وهد ءَ رند سناء ءِ نمیرانی ءِ ھال سر بیت، ما پھر بنداں کہ ما ورناھیں سنگت شھید سنا ما دستگ اَت ءُ آئی جھد ءَ گوں ایمانداری ھم دستگ اَت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔