نبشتانک: بلوچ ءِ جیڑہ پارلیمنٹ نہ اِنت
نبشتکار: سلتان مھمود
دی بلوچستان پوسٹ
من اگاں دانکے بہ کن آں اَلّم شُما دلرنج بَہ اِت پرچا کہ راستی جَور ءُ زپت اِنت پہ ھمایاں کہ وت ءَ را راستی ءِ مھتر اِش گُشتگ-
ھمایانی رنگ ءُ دیم نہ وش بوتگ اَنت، اوپار ءِ سیمسر اِش سِستگ اَنت، اول ءَ بگر دانکہ مرچیگ ءَ بْیا ما مُجّتی چہ گواچن ءَ یاگی بوتگ اِیں ما وتی دیدوک نَزّ کُرّینتگ اَنت کہ دیم پہ آتراپ ءَ مہ کپ اَنت۔
کسّے ءِ گیمرتگیں ڈیل ءَ بہ گند اَنت دل اوپار کرت مہ کنت مھکمیں ءُ مادنیں دگے ءَ شون بہ بیت ءُ بامردانی رد ءَ ھَوار بہ کپ اِیت۔
گوش ما کَرّ کرت اَنت کسے ءِ درد ءُ رنجانی آھے مئے گوشاں مہ کپ اِیت ءُ مئے چَکّے بہ ترّ اِیت۔ گوشاں شگانے ءِ لبز بہ کپ اِیت بلکیں مرتگیں ھاٹیگ جَھ بہ جنت۔ ما وت ءَ ھرچ رنگ ءَ دیر بہ دار اِیں بلے یک روچے کیت ما سک پشومان بہ اِیں رند ءِ ھِٹّڑی ءَ پائِدگ نیست نوں نوک سر اِنت گر ءُ دار کنگ بیت بلے مرچی ھما لوگ ءَ آس روک اِنت بہ رو ھمائی ءِ جاوراں پُرس گُڑا ترا تئی کرّی ءُ کوری ترا زنڈیں تاوانے دنت۔
آؤکیں وھد کُلّاں پدر کنت من ھرچی بِہ گُش آں کہ من شُشتگ ءُ پلگار آں بلے وھد ھما شاھیم ءُ سنگ اِنت گیشی ءُ کمّیانی تول ءَ کنت کُلاں پدّر کنت مرچی کہ آ بلوچ پارلیمنٹ ءَ نشتگ اَنت ءُ وت ءَ راجی سروک گُش اَنت باندا اَنچیں روچے کیت کہ ترا تئی زِرد (ضمیر) ترا پِٹ ءُ لانت کنت۔
مرچی بہ گند ئے تئی بلوچی ءَ بال کُرتگ یک روچے جھل ءَ کیت گُڑا آ روچ تئی واست ءَ چہ جمّار (مھشر) ءَ کمتر نہ بیت من برے برے جیڑاں شُما چی ءَ زندگ اِت؟ شُمئے زندگ بوگ ءَ چے نَپ داتگ بلوچ ءَ ءُ شُمئے دیم ءَ ھمک روچ یک بزگیں بلوچے ءِ زھگ کُشگ بوگ ءَ اِنت۔
ھمک روچ بلوچ بیگواہ کنگ بوھگ ءَ اِنت۔ شپے بلوچے ءِ لوگ ءَ دُزّے دَرو کنت ءُ زالبولے شھید کنگ بیت۔ لوگ آس دیگ بوگ ءَ اَنت۔ تئی راجی بامردانی لاش دیگ نہ بنت شُمئے گوشاں مورے ھم نہ وارت۔
ءُ انگت نشتگ اَنت مئے سیاست جمھوری اِنت زار تئی جمھوری ءَ بات۔تو پہ کے ءَ سیاست کن ئے؟ تئی بلوچ ءَ نیست ءُ نابود کنگ ءَ اِنت بلوچ ءِ چُکچینی یک ڈول ءَ کنگ ءَ اِنت بلے واجہ ءِ گُشتانکاں بہ چار اِت پھر ءُ شان گُش اِیت من جمھوری سیاست کنگ لوٹ آں۔ کُلیں بلوچ مر اَنت ھلاس بنت ھشکیں سرگ پشت کپت اَنت گُڑا سیاست ءَ وتی پِلاں جاگہ ءَ مان کن ۔
نِشتگ ئے بزگیں ءُ گریبیں لس مھلوک ءَ ریپین ئے ءُ اَنچیں ھرامی ئیں گپ کن ئے۔ تو گُش ئے کہ سرجمیں راج ءِ گم ءُ درد بس ھمیشی ءِ کوپگ ءَ اَنت-
ھرچیز ءَ یک وھدے ھست اِنت اِے دانک ءَ یات بہ کن ءُ دل ءَ بزان آؤکیں پدریچ کہ پیداک اِنت تئی پندلاں شَرّی ءَ سوگا اِنت، تئی پداں ماندار اِیت شُما اَنگت توبہ کنگ ءَ اِت موہ ھست اِنت پہ ھدا ءَ وتی زھگانی چمّاں جھل مہ کن اِت۔ وت ءَ را ابدمانیں پولنگے پِر مہ کن اِت پہ زر ءِ لالچ ءَ وتی راج ءِ زندمان ءَ تباھی ءِ پلّو ءَ شون مہ دے اِت۔ پہ وتی زاتی میل ءُ ھُلاں بزگیں راج ءَ تباہ مہ کن اِت۔
چہ وتی گْوستگیں ھرام واریاں درا اِت راجی بودِشت ءِ سِنچ ءَ ودی بہ کن ءُ چہ راج ءِ لوٹ ءُ گرزاں بہ پول اِت۔
اگاں لس مھلوک ءِ آشوب اَتک گُڈا پہ شُما رکّگ کُچل اِنت، اِے دانک ءَ یات کن اِت ویتنام ءِ جنگ شُما وانتگ بنگلا دیش ءِ کسہ اِش کرتگ اَنت اگاں شما پوہ نہ بَہ اِت گُڑا شُمارا وتی ھک وت ءَ را بہ گرّ اَنت وھد موہ دنت پہ گیگ ءُ گور بوگ ءَ چو گلامی ءَ مہ مَنّ اِت کہ پہ شُما در کپگ مُشکل بہ بیت۔
مرچی من پیسبُک چارگ ءَ اِت آں منی چم پہ پوسٹے ءَ کپت اَنت من کمّے چمّ شانکے دات ءُ چار اِت کمنٹس ھم ونت اَنت ھرکس وتی رھشونانی ساپی ءَ کنگ ءَ اَت۔
وتی زَرّ دوستیں راج دژمنیں رھشوناں ساڑاھگ ءَ اِت اَنت، منی رھشون ءَ اِے زھم جتگ آ گُشگ ءَ اَت – منی رھشون ءَ پِلاں زھم جتگ من چار اِت ءُ ھیران بوت آں دل ءَ ھمے دانک یات اتک کہ گلامی ترا سد ھیپ (لانت) اِنت گوں ھما مردماں کہ زانگ ءَ ھم زان اَنت پد ءَ اوں بزگیں کوم ءَ رد دیگ ءَ اَنت اَنچو بزگیں مردماں سمائی (شعوری) ءِ گلام جوڑ کنگ اَنت چہ ایردستی ءِ ھوپ ءَ بے زانگ اَنت۔
اَنچیں رنگے ءَ کمنٹس بازی کنگ ءَ اَنت گُش ئے کہ آجوئیں اِستانے ءِ ھُدابُند اَنت۔ چہ راجی سِنچ ءَ زِبھر اَنت ءُ یکے نِشتگ رھمت ءَ توسیپ ءُ ستا کنگ ءَ اِنت ءُ دومی اسداللہ ءَ ساڑاھگ ءَ اِنت۔
اَنچو بے زانتی ءِ سیسمراں سر بوتگ اَنت گلامی ءِ مارشت ءِ بو اِش نہ جنت۔ اے گپ ءَ من ھما مردماں پد ءَ یکبرے گُشگ لوٹاں ایردستیں اِستان ءِ جاور ھمے رنگ ءَ بنت ءُ بوتگ اَنت جیڑہ تھنا منی ءُ تئی ھنکین ءِ نہ اِنت ۔ کُلیں بلوچستان ءِ جاور ھمے رنگ ءَ اَنت شُما ھرچی بہ گُش اِت کہ اے زوراوریں اِستان مئے جیڑھاں توجیل کنت اے نہ بوتگیں گپے۔
دانکہ تو ایردست ئے واجہ ءِ پرمان دار گُڑا تئی جاور ھمے ڈول ءَ بنت کول ء واجہ کچکول ایڈوکیٹ ئیگ ءَ استان ءُ آسراتی اے اِستان ءُ دیمروی من ءَ اے اِستان بھشت ببارت من ءَ آئی ءِ بھشت کبول نہ اِنت اے نہ بوتگیں گپے دانکہ تو ایردست ئے گون تو وڑ وڑیں بیت گوں کول ء زاکر مجید ئیگ ءَ دگنیا ءِ تہ ءَ گلام ءِ دَرور چو اے رنگ ءَ بنت چوکہ یک کھبگیں زالے ءِ گوما ھرشپ یک نوکیں مردے وپت ءُ واب کنت گلامی اَنچُش اِنت شُما اَنچو زاتی لبّاں برگَشتگ اِت چار ھزار کلدار ءِ ھاتر ءَ شُما وتی بلوچی ءَ بھا کن اِت چو کُچِک ءَ وتی دُمب ءَ سُرینان بہ اِت رو اِت اود ءَ ترا وتی بلوچی یات نئیت گلامی دیم ءَ نئیت کمّو شرم بہ کن –
شھید واجہ ڈاکٹر منان جان گُش اِیت ایردستی یک سکیں سِلیں نادْراھی یے اِے زبان ءَ پچ گپت ھیا ءَ پچ گپت دودءُ ربیدگ ءَ پچ گپت ایشی ءِ اِلاج ءُ تاھُد بس آجوئی اِنت گُڑا ترا آجوئی ءِ لیکہ مھکم کنگی اِنت کربانی ءِ شھزانتی زندگ دارگی اِنت۔
ایماندار بوگی اِنت گوں جھد ءَ گُڑا شُمارا شُمئے منزل زوت رَس اِیت آجوئی ھچ مُشکل نہ اِنت مرچی منی ءُ تئی جنگ ھما سیمسراں رس اِتگ نوں من ءَ ءُ ترا اِے دیم ءَ برگی اِنت بلوچ ءِ آجوئی ءِ جَنگ ءِ توجیل پد ءَ گلامی پنجابی ءِ منّ کنگی اِنت۔
اے مالک ءِ ءُ پلانی ءِ بے بُنیں گپ اَنت کہ پارلیمنٹ بلوچانی جیڑھاں گیش ءُ گیوار کنت اے سھرائیں دروگے بلوچ ءِ جیڑہ ءِ توجیل بس آجوئی اِنت اے مردم کہ پنجابی اِستان ءِ سیاست ءَ کنگ لوٹ اَنت اِے بس پہ وتی زاتی گونچان ءَ پُر کنگ لوٹ اَنت اِے بس پنجابی ءِ ھکّل ءِ سر ءَ اَنت اِے پنجابی ءِ دانکانی سر ءَ چنڈین اَنت وت ءَ اے پنجابی ءِ داشتگیں وپا دار اَنت اے مارا ءُ شُمارا شھد ءِ شھجو ءَ نہ بر اَنت ھِچّ وتی وھد ءَ زیان مہ کن اِت دل ءَ مہ ریپین اِت اگاں شُمارا جھد کنگی اِنت پہ وتی اِستان ءُ راج ءِ دیمروئی ءَ گُڑا آ دگہ دگہ پدّر اَنت شُمئے کُلانی دیم ءَ اللہ نزر اِنت، چیرمین ھلیل اِنت، چیرمین بشیر زیب اِنت، واھد کمبر اِنت، گلزار امام اِنت ءُ دگہ دگہ ۔
60 ءُ چیزے سال اِنت ترا ھِچّ نہ رس اِت چَہ پنجابی اِستان ءَ گُڑا نوں ھم دل ءَ بہ شود شُمارا ھمینچو دنت شُما ھینار مہ بَہ اِت ءُ زوراور ءُ ایردستی ءِ لیکہ ھمے رنگ ءَ بنت کہ مئے ءُ شُمئے گوما بوگ ءَ اَنت اگاں گلامی ءِ زند ءَ اوپار کرت نہ کن اِت پہ تو ھِچّ مُشکل نہ اِنت ھمے پیم ءَ پنجابی وتی مکر ءُ پریبانی سر ءَ سوبین اِنت کول ء جواھر لال نھرو وتی زھگاں ھمے دانکاں گُش اِیت کہ شُما نوں رُستگ ءُ لائِک اِت شُمے ماتیں دیار ءِ آجوئی ءِ جنگ بوگ ءَ اِنت اے جنگ شُمارا کنگی اِنت، اِے اِستان شُمارا پچ گرگی اِنت اے شمئے ماتیں دیار اِنت سَلاہ شُمے دست ءَ اَنت دگہ نوکیں پدریچے نئیت ءُ شُمارا آجوئی ءِ جنگ وت کنگی اِنت ءُ کس نہ گپت ءُ شُمارا نہ دنت ئِے۔
مرچی من شُمئے رنگیں براتاں گنداں من ءَ سک درد بیت کہ ھیر ءَ چہ کوریں ھیدر ءَ لوٹ اَنت مرچی کہ بلوچستان ءَ جنگ بوگ ءَ اِنت اِے جنگ کُلّیں بلوچستان ئیگ اِنت اِے جنگ مئے ءُ شمئے دست ءَ اِنت اگاں سرپد ءُ سوگا بہ بَہ اِت گوں وتی جھد ءَ مپلس بَہ اِت یکیں پدریچ ءِ تباھی بس اِنت آؤکیں پدریچاں شوکیں زندے بہ دے اِت ھاں اے کربانی ءَ بس یکیں پدریچے بہ دنت پُشت در پُشت ءَ تباہ مہ کن اِت اِد ءَ شُمارا ھِچّ نہ رس اِیت وتی وھد ءَ مپت ءَ تاوان مہ کن اِت پہ پنجابی ءِ کُٹ ءِ نندگ ءَ وتی شوکیں باندات ءَ تباہ مہ کن اِت ھدا ءِ نام ءَ اِے اَنچیں مکاریں اِستانے بس اِنچک ءَ تئی گپ اِیشی ءِ تب ءَ مہ لگ اِیت گُڑا تئی کُشگ ءُ گار کنگ ھِچّ مُشکل نہ اِنت اِے بس ترا لوٹ اِیت کہ تو منی ایردست ءَ بہ بو من تئی واجہ اگاں گلامی ءَ اوپار کرت کن اِت گُڑا شُمارا اے گلامی مراد بہ بیت آ کہ شھید بوتگ ءُ آ کہ کوھاں کپتگ اَنت ءُ آ کہ زندانی اَنت آیانی پسّواں کَے دنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔