نبشتانک: آزمانک: دبئی ءُ پاکستان
نبشتہ کار: بکتیار رھیم بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مئے میتگ ءَ چہ ھرکس دبی ءَ چہ اتک گڑا ھلک ءِ مردم دراہ شت انت دبی والا ءِ لوگ ءَ گوں آئی ءَ نند ءُ نیاد کت اش دبی والا ءَ گڑا دبی ءِ کسہ کت انت۔
دبی باز ساپیں ملکے اود ءَ دروگ ،دزی ،پَراڈّی ءِ ھچ موکل نیست اود ءَ ارباب ءُ آئی ءِ چکانی سواری ءِ لاری جتا جتا انت ءُ پت ھنچو سیر ءُ مالدار انت چک ءِ گاڑی ءَ کار نہ دار ایت زھگ ھم ھنچو سیر انت چہ پت ءَ یک کلدارے ھم نہ لوٹ ایت-
اود ءِ زبان ءَ پولیس ءَ شرتا گُش انت ، شرتا ءِ کانود پیلو کنگی انت ھر کس ءَ شرتا ءِ کانود پیلو نہ کت بزاں آ را جلم کنگ ءُ کید کنگ بیت –
دگہ ھم بازیں گپ اشکت کہ دل ءَ جیڑ ات اگل ھم ھیران ات کہ دبی چتوریں ملکے باریں-؟
منی اُمر بیست ءُ شش سال بوت من وتی ناکو ءَ گوشت منی واستا ویزایے روان بہ دے من دبی ءَ کایاں ناکو ءَ من ءَ گوشت وتی واستا پاسپورٹے بہ کَش من ویزایے چار آں تئی واستا روان دیاں من پاسپورٹ کش ات روان دات ماہ پورو بوت منی ویزا ناکو ءَ گپت من ءَ گشت ئِے بیا –
من ءَ بس ءَ زرت ءُ کراچی ءَ آؤرت ائرپورٹ ءَ جھاز ءَ سوار کت من شت آں دبی ءَ سر بوت آں۔
ناکو اِیرپورٹ ءَ نشتگ اَت منی واستا ودار ءَ اَت من بہ گیٹ ءِ دپ ءَ سر بوت آں من چار اِت کہ مردمے ءَ منی دست گپت ءُ من ءَ امباز کت من لپرزگ بوتاں کہ دزے باریں چے یے۔
ناکو ءَ کندگے جت گوشت ئِے بچہ ترا چے بوت گڑگ ءَ ئے من گوشت او ناکو تو ئے من پھم اتگ دزے، ناکو ءَ من ءَ گوشت اد ءَ دز نیست اے پاکستان نہ انت اے دبی انت اد ءَ کس کسی نام ءَ نہ گیت ۔
من ھبر چرینت گوشت من ترا پچا نیاؤرت ناکو ءَ گوشت تو چے ءَ چو ھبکہ ئے من گوشت من ھبکہ نہ آں تو چہ پیسر ءَ زنڈ ءُ پزور ءُ اسپیت بوتگ ئے پمیشکا من پچا نہ آؤرت ناکو ءَ من ءَ گوشت تو ھم ھنچو پزور ءُ اسپیت بئے ۔
کمو دیمتر ءَ شت ایں چار ات ٹکسی یے اوشتوک انت ما سوار بوت ایں دیم بہ ناکو ءِ اوتاگ ءِ جاگہ ءَ شت ایں۔
ناکو ءَ من ءَ گشت من جان شود آں تو سلاج ءَ پچ کن ھرچی دل کیت بور من گوشت ناکو سلاج چے ءَ گوش انت ناکو ءَ گشت پریج ءَ گوش انت۔
ناکو شت جان ءِ شودگ ءَ من پریج پچ کت یک پریج ءِ توک ءَ درمان مان انت بزان کریم، ملھم شربت ءُ دگہ بازیں درمان ءِ مان ات من ایشی ءِ دپ بست ایدگہ پریج ءِ دپ پچ کت پسی گوشت ، برنچ اور پروٹ مان ات من کمو پروٹ ءُ کمو برنج زرت ءُ وارت –
ناکو ءَ جان ششت اتک من گوشت ناکو اے پریج چہ درمان ءَ پُر انت شما اد ءَ زاناں درمان بھا کن ات ناکو ءَ گشت اے ارباب ءِ پسانی دوائی انت اے پسانی جان شودگ ءَ چہ رند پسان ءَ چرپ کنگی انت پسانی گودان ، سر مود ،کریم جنگی انت ، پسان ءَ درمان دیگی انت من کندگے جت ارررر !
اد ءَ پسانی جان ءَ شود ات کریم ءُ تیل ءَ چرپ کن ات درمان دیت اش؟ ناکو ءَ پسو دات اے دبی انت پاکستان نہ انت اود ءَ ساہ داران ءَ ھچ ازت نیست ۔
مئے کار ھمیش ات سھب ءِ وھد ءَ پسان ءَ کاہ ءُ آپ دات ششت انت چرپ کت انت درمان دات انت یک بجا تان چار بج ءَ وپت انت واب ءَ چہ پاد اتک انت گڑا جان ششت ورگ وارت پسانی ھیالداری ءَ شت ایں –
ارباب مدام بیگاہ ءِ وھد ءَ گاڑی ءَ سوار ات اتک بازین وردنے آؤرت ئِے مئے واستا ءُ وتی پسانی واستا۔
یک روچے ارباب اتک مئے اوتاگ جاگہ ءَ من ءَ گوانک ئِے کت بیا من اتک آں گوْشت ئِے بازار ءَ روان۔
من ءَ کار ءِ گد گور ءَ ات انت من گوْشت من ءَ کار ءِ گُد گور ءَ انت گد ھاکی ات انت ۔ ارباب ءَ گوشت تئی گد ھاکی انت بنی آدم چہ ھاک ءَ ودی بوتگ مرگ ءَ چہ رند ھاک ءَ روت من ھیران بوت آں کہ ارباب من ءَ گون ھید ءُ ھاکی ئیں گدان گاڑی ءَ سوار کنت من پہ ھبکھے گون ءَ پشت ءِ سیٹ ءَ نندگ ءَ ات انت من ءَ گوْشت ئِے دیم ءِ سیٹ ھالی انت دیم ءَ بیا منی کر ءَ بہ نند من ھیران ات آں ارباب من ءَ وتی کر ءَ نندارینگ ءَ انت من یک مزورے آں آ یک سیٹے باریں چنچو مال روزگار گور ءَ ھست ئِے۔
ارباب ءَ من ءَ زرت بازار ءَ برت منی گون ءَ ھور ورگ وارت من ھیران بوت آں کہ ارباب سیریں مردمے من یک مزورے آں ارباب منی گون ءَ ھور ورگ ءِ ورگ ءَ ھچ ایب نہ کنت ۔
سامان ءِ گرگ ءَ رند من ءَ سوار کت ئِے اوتاک جاگہ ءَ آؤرت ئِے وت گاڑی ءَ سوار بوت شت۔
چہ ارباب ءِ روگ ءَ رند من ناکو ءَ ھال دات ناکو ارباب منی گون ءَ ھور نگن برنچ وارتگ ھچ ایب ئِے نہ کتگ من کار والا یے آں آ سیرینے پد ءَ بلاھیں اربابے بلے منی گون ءَ ھچ ایب نہ کتگ ئِے ۔
ناکو ءَ گوشت بچہ اے پاکستان نہ انت کمو زر بیت مردم ءَ راہ ءِ روگ ءَ مہ ھیم نہ کنت اے ملک ءَ مگروری نیست اد ءَ سیٹ تاں گریب وت ءَ یک پیم پھم انت اد ءَ انسان بنی آدم چارگ بیت ناکہ امیری ءُ گریبی اد ءِ کانود یکے اد ءِ کانود پہ کلدار ءَ بھا کنگ نہ بیت من چہ اے گپ آ پھم ات واکی مئے ملک ءَ کسے ءَ کمو زر ھست آ گڑا ھرچی بہ کنت کت کنت ھرکس ءَ بہ کش ایت ھم کشت کنت آرا کس جست کت نہ کنت-
یک روچے ارباب ءِ ایدگہ باگ ءِ اشتر ءِ جڑے نادراہ بوتگ ات روچ چار بج ءِ وھد ات من ءُ ناکو واب ات ایں من چار ات کہ ارباب اتک من ءَ ءُ ناکو ءَ را پاد کت ئِے ما چم ششت انت دراہ دراہ بات ئِے کت ارباب پھلی لوٹ آں شمے واب ھراب بوتگ من ءَ پھل بہ کن ات من اتکگ آں منی دومی باگ ءَ یک ھشتر ءِ جڑے نادراہ انت باز الاج کتگ دراہ بیگ ءَ نہ انت بیا اِت رو ایں پہ جڑے واستا دوا لوٹ انت اللہ جڑ ءِ سر ءَ چہ سکی ءُ تکلیپے ءَ دور بہ کنت گاڑی ءَ سوار بوت ایں ھشترانی کر ءَ شت انت جڑ کپتگ ات ما دراہ اوشتات ایں ارباب ءَ دوا ءِ وانگ بندات کت کمو رند ءَ اللہ آمین گوشت دست پہ دیم ءَ مشت اَنت ئِے ما ھم ھنچو کت مارا گاڑی ءَ سوار کت ئِے پد ءَ اوتاگ جاگہ ءَ آؤرت ئِے وت اللہ ھاپز گوشت ئِے شت۔
چہ ارباب ءِ روگ ءَ رند من سک کند ات کہ مئے ملک ءَ بنی آدمے نادراہ بیت کس پہ آئی ءِ جان دراھی ءِ واستا انچو دوا نہ لوٹ ایت ھال پرسی ءَ نہ روت ارباب پہ جڑ ءِ واستا انچو دوا وانی کنت ۔
ناکو ءَ من ءَ پسّو دات دبی انت پاکستان نہ انت اود ءَ ساہ دار ءَ ازت نیست اد ءَ ساہ دار ءَ سک ازت دے انت اد ءَ کسے ءَ ساہ دار ءِ سر ءَ زلم کت گڑا بزاں آ را کید کنگ بیت جلم دیگ لوٹ ایت
من گوشت واہ اڑے ملک پہ تئی کانود ءَ۔
دست ھورک بیگ ءَ چہ پد من وتگند چالو کت پاکستان ءِ چینل چار ات کہ ھالاں دیگ ءَ ات کراچی پریس کلب ءِ دیم ءَ بیگواھیں مردمانی کول ءِ زھرشانی برجم انت-
بلوچستان ءَ روڈ ءِ ویل ءَ ھشت مردم بیران بوتگ،بیست ءُ شش ٹپی بوتگ انت-
پاکستان ءَ تیل ءِ نھاد ودینگ بوتگ –
سندھ ءِ ضلع سکھر دو قبائل پہ کچک ءِ کشگ ءِ زھر ءَ وت پہ وت جنگ ءَ رس اِتگ اَنت چارداہ مردم بیران بیست ءُ شش زدگ بوتگ اَنت۔
بلوچستان ءِ دمگ گوادر ءَ ایپ سی ءِ تیر گواری ءَ یک راہ ءَ رؤکیں پرپٹ سوارے کشگ بوتگ۔ پرپٹ سوار یک گریبیں ماھیگ گیرے زانگ بوتگ-
پنجاب ءِ شھر پیسل آباد ءَ مرد ءَ گیرت نام ءِ سر ءَ وتی جن چانکو جتگ ءُ کشتگ تچگ ءَ سوب مند بوتگ –
بلوچستان ءِ دمگ کوھلو ءَ ھلک ءِ کماش ءَ یک دوازہ سالی ئیں جنکیں چکے آوار جتگ بیگواہ کتگ چک ءِ کھول کوئٹہ ءِ پریس کلب ءَ زھرشانی کنگ ءَ انت۔
سندھ ءِ دمگ ءَ یک پیر ءِ سر ءَ یک تراکے بوتگ چہ تراک ءِ سوب ءَ ھشت مردم بیران بوتگ چار سد ءُ چل ءَ گیش زدگ بوتگ اَنت ءُ نادراہ جاہ ءَ رسینگ بوتگ انت بلے نادراہ جاہ ءَ درمان ءِ نہ بیگ ءِ ھال انت-
بلوچستان ءَ نودربرانی شدکش ایں ھڑتال برجاہ انت ۔
ھزدار ءَ بجلی ءِ کرنٹ ءِ لگگ ءِ سوب ءَ یک پتے گوں سے چک ءَ ھوار بیران بوتگ اَنت۔
ھب چوکی ءَ دو گاڑی ٹوک وارتگ آس لگ اتگ بیست ءُ سے مردم ءِ بیرانی ءِ ھال انت۔
گوادر ءَ آپ ءِ واستا جنینانی زھر شانی برجاہ انت –
چہ وتگند ءَ وتی ڈیھ ءِ ھال اشکنگ ءَ چہ پد دل ءَ ترس پیداک بوت سرجمیں روچ ءَ ھمے جیڑ ایت باریں مئے ملک ءَ چے بوگ ءَ انت ملک ءِ مردم سیاد کوم راج چون انت۔
آ ملک ءِ تہ ءَ چار ات کہ ھرکس برابر انت کس کسی نام ءَ نہ گیت، اے ملک ءَ ھما گندگ ءَ ایں کار کہ مہ ٹھ ایت اے ملک ءَ بیگاہ انت چہ چشین دل رنجیں ھالان ھما وش سکونیں ملک ءِ تہ ءَ مارا بے سکون بےچاڑ کت –
یک روچے بیگاہ ءِ وھد ءَ من ءُ ناکو بازار ءَ شت ایں چار ات کہ یک مئے وڑیں جٹیں مردمے جوس ئِے وارت جوس ءِ ڈبہ روڈ ءِ سر ءَ چگل دات پنچ منٹ ءَ چہ پد پولیس اتک سر بوت مردار ءَ گپت ءُ برت من چہ ناکو ءَ جست کت ناکو مرد ءَ پرچا بے گناہ ءَ پولیس ءَ گپت ناکو ءَ گوشت مرد چو تئی وڑ ءَ دبی ءَ ھم پاکستان پھم ءَ ایت چش نزانت کہ دبی ءَ کچرا چو دور دیگ ءِ موکل نیست کچرا پہ کچرا دان ءِ توک ءَ مان کنگی انت پد ءَ سپائی والا کاینت بر انت ءُ جنگلاں کَنڈ کن انت اش۔
من ھیران ات آں کہ اے چون اے ملک ءِ ایشی ءِ کانود سک جوان انت پد ءَ چہ ناکو ءَ جست کت اے پولیس ءَ ھال کے ءَ دات کہ اے دکان ءِ دپ ءَ جوس ءِ ڈبھے کپتگ ناکو ءَ دست پہ کیمرہ ءَ ٹال کت گوشت ئے ھمے کیمرا ءَ پیش داشتگ۔
دوسال سرجم بیگ ءَ چہ پد من ءُ ناکو ءَ چھٹی گپت کہ پاکستان ءَ کا ایں چھٹی مل ات ما وتی واستا سامان گپت شپے چار بجا مئے جاز ات ما شت ایں بہ ائر پورٹ ءَ جھاز ءَ سوار بوت ایں جھاز ءَ مارا پاکستان ءِ ائر پورٹ ءَ ایر کت شد ءَ گپتگ بسکوٹے جوسے گپت وارت ھالی ئیں کاگد دست ءَ کت انت کہ کچرا ءِ ڈبہ ءَ دور دے این اش ناکو ءَ گوشت ھالی ئیں کاگد ءَ ملک ءَ زور ئے من گوشت ناکو کچرا ءِ ڈبہ ءِ تہ ءَ دور دے آں ئِے ۔ناکو کندگے جت گوْشت ئِے اے پاکستان انت دبی نہ انت ھمد ءَ دور بہ دے ئِے کس جست پرس نہ کنت اد ءَ کچرا ءِ ڈبی نیست اے ملک وت کچرایے-
ائرپورٹ ءِ گیٹ ءَ چہ در اتک ایں ٹکسی والا ءَ باڑہ ءِ جست کت پیسر ءَ سک باز گوشت ئِے پد ءَ کمو منت کت کم کت ئِے۔ٹکسی ءَ سوار ات انت کہ نوں رو ایں لیمارکیٹ ءِ بسانی اسٹاپ ءَ راہ ءِ نیم ءَ پولیس ءَ گپت جست کت چہ کجا آیگ ءَ ات ما گوشت چہ دبی ءَ گاڑی ءَ چہ ایر کت ئِے سے ھزار کلدار لوٹ اِت ئِے من گوشت نیست ناکو ءَ پنچ سد کلدار کش ات دات گوْشت ئِے برو ات ۔
ما شت ایں من گوشت ناکو پولیس ءَ کلدار چے ءَ دات ناکو ءَ گوشت اے دبی نہ انت پاکستان انت اد ءَ پولیس ءَ دیگ ایں نہ دات سر ءَ دگہ چھٹی مان کنت ۔
ٹکسی والا ءَ آورت مارا مئے سیاد ءِ گس ءَ رسینت کراچی ءَ روچ گوْست شپ بوت سک گرم ات ما نشتگ ات ایں بجلی شت گار بوت من گوشت اد ءَ بجلی چش کنگ ءَ انت گس ءِ واھند ءَ گوشت کہ اے شکر ءَ بگر نیم گھنٹہ اتک ءَ ھمروچ نہ اتک ءَ ناکو ءَ گوشت پاکستان انت دبی نہ انت کہ بجلی نہ روت ۔
شپ ءَ مچران پہ واب ءَ نشت سھب بوت بس ءَ سوار بوت ایں ملک ءَ اتک ایں ھرکس منی کر ءَ اتک من بس دبی ءِ کانود سپائی ،روزگار ،الاج، ورگ آیانی تاریپ کت مردمان من ءَ سوج کت آ ملک ءَ مڈی چے در کیت من گوشت تیل در کیت دگہ ھچ درنہ ایت۔اود ءَ ھرچیز چہ دری ڈیھاں آرگ بیت بلے اود ءِ مردم انچو سیر انت اود ءِ جھمنندیں مردماں چہ گیش دری ڈیھانی مردم انت اود ءَ مزدور انت ۔
یک دو مڈی ءِ مالکیں ملک چو دست ءِ دل ءَ ساپ انت چو ماہ ءَ رژن ءَ انت –
مئے ملک ءَ ھزاراں کسم اِنت مڈی درکیت ما انگت شدیگ ایں دری ڈیھانی نودربر اسکول وان انت مئے نودر برانی زند ءَ پہ پریس کلب ءَ انساپ ءِ واستا زھرشانی ءَ گواْزگ ءَ انت۔
دروگ بند ،دز، ڈنگ مئے ملک ءِ مالک انت گریب اگل مند اھمک ءُ گدار گوشگ بنت -انساپ لوٹگ جرم انت کسے ءَ انساب ءُ کانود ءِ بارو ءَگپے کت بزان وتی زمہ وار وت انت۔
اے ملک ءِ وزیر گزیر اے ملک ءَ چار پنچ سال ھکومتی کن انت گریبانی مڈیاں دز انت چہ ھکومتی ءَ در بیگ ءَ پد وتی ڈیھ ءَ یل کن انت دری ڈیھاں رو انت نند انت ھمے کسہ تان شش ماہ ءَ گوں سیاد ءُ سنگتاں کت انت تانکہ چھٹی پورو بوت انت پد ءَ دبی ءَ شت ایں۔
دوئیں ملکانی سپر ءَ چہ پھم ات کہ پاکستان ءَ پولیس ءُ ایدگہ ادارہ ھکومت کرپٹ انت اَوام بے وکوپ انت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔