نبشتانک: آزمانک: گُلزمین اِنت
نبشتہ کار: مھم جان گُل
دی بلوچستان پوسٹ
ترا گپے بہ گُش آں ؟
ھو بہ گُش ! بلے چونیں گپے ؟
“ترا یات بیت من ترا گُشتگ اَت کہ من ءَ چہ تو گیشتر دگہ کسے ْدوستر اِنت ! ؟
ھو بلے منی دل ءَ چی ءَ سُرین ئے ؟ ، اگاں ترا دگہ کسے چہ من گیشتر دوست اِنت گڑا ھمائی ءِ کر ءَ پرچا نہ رو ئے ؟
زھر مہ گِر گپ ءَ گوش دار !
چوناھا تو من ءَ سک دوست بئے ، تو منی زند ءِ درد ءُ رنجانی ھمسپر ءِ ، اگاں من گوں ترا ساھتے دوچار مہ کپاں من بے تاھیر باں !
ننداں گوں وت ءَ جیڑاں ،
بلے !
وھدے من آ دوست ءِ کر ءَ رواں گڑا من تئیگی نہ باں ، ما ھردو یک ءُ دومی ءَ امبازاں گر اِیں مھر کنیں مِڑین زھر کنیں ، زان ئے ؟
اگاں ما زار کُت گڑا من ھچبر نہ رواں وشاں نہ باں !
پرچا کہ آ من ءَ وت موہ نہ دنت کہ من بہ رواں وشاں بہ باں ، آ وت کیت من ءَ وتی سارتیں امبازاں زیر اِیت ءُ چہ اے جھان ءَ دیر بارت ۔ ھمے وشی من ءَ بے کساس تاھیر بکش اِیت ! اَنچو سما بیت من وت ءَ ھمائی ءِ امانت کناں ، آ منی درد ءُ دور ، گَم ءُ رنج ، سکی سوریاں دْرستاں وتی کُپگاں لڈ اِیت ءُ بس من ءَ ھمے گُش اِیت ۔ ” من ءَ بیھال مہ کن تو وت ءَ منی امانت کتگ ءُ من تی باھوٹ آں ! ۔”
” تو گریوگ ءَ ئے ؟ “
” اناں تئی گپاں گوش دارگ ءَ آں ! “
” گڑا اے اَرس چہ کجا ؟ “
” شمئے مھروانی ءِ کمال اِنت ۔ “
” ھھھھھ گنوک !”
” پد ءَ ؟”
” پد ءَ تئی یات ءُ ترانگ ءُ آئی بزگی ءُ گنجیں مھر ، اَنچو سما بیت شما دوئیں منی واستا جوڑ کنگ بوتگ اِت !
ءُ برے برے اَنچو سما بیت شمئے داتگیں مھر من ءَ چہ مرگ ءَ پیسر کُش اَنت ! “
ھاں ھچ گُشگ ءَ نہ ئے بلکیں واب کپت ئے؟
اناں تئی گپاں گوش دارگ ءَ آں ۔
زان ئے زی چے بوت ؟
” باریں بہ گُش ! “
” من آئی زان ءِ سر ءَ واب اِت آں آ منی سر ءَ سمارگ ءَ اَت گُش ئے من بھشت ءَ اِت آں ۔”
ھو آ شر رنگ ءُ بھشتی ھورے بیت من وَ سیاھیں بے براھے آں ، منی زانانی سر ءَ کجا ترا بھشت ءِ شُبین بیت !
” تو دل ءَ کُت ؟ “
” اِناں من پرچا دل ءَ بہ کناں ؟
ترا آ دوست بیت تئی مرزی منی دل ءَ کنگ ءَ تو آرا یل کن ئے ؟”
” اناں ! “
گڑا ؟
شما دوئیں منی زندگی ءِ بے شمئیگ ءَ من نہ باں !
اینکا دروگ مہ بند ! زندگی یکے ءُ یک گَشتاں رس اِیت ، پہ دروگ ءُ توسیپ من ءَ رد مہ دے ، آ تئی راہ اِنت شُت کن ئے وتی زندگی ءِ کر ءَ !
من یک برے اگاں شتاں پد ءَ واتر نہ باں تو پشومان بئے ۔
برو چہ روگ ءَ پیسر وتی دوست ءِ نام ءَ بُہ گُش نوں برو ۔
گُلزمین !
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔