نبشتانک: ھاک ءِ بان
نبشتہ کار: سراج بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شمبے ءِ بان ھاک ءِ بانے ات، آ وھد ءَ کہ من شمبے ءِ کر ءَ اتاں شمبے ءَ وتی زند ءِ پنجاہ سال ھمے بان ءِ تہ ءَ گوازیتگ اَت، بان سک مزن ات آئی ءِ بان ءِ توکی نیمگ سمبھنتگ ات ءُ ڈنی نیمگ ءِ دون لُڈیتگ ات ءُ پُگ ئِے ڈن ءَ اِت اَنت، اے ھاک ءِ بان ءَ وڑ وڑیں ھور ءُ توپان دیستگ ات۔
شمبے ءَ مُدام گُشت اے بان منی کبر اِنت اگاں من مِراں گُڑا ھمے بان ءِ توک ءَ مراں وتی بان ءَ ھچ بر یلہ نہ کناں-
آئی ءِ بان ءِ ھپت کُنٹ اِت اَنت، ھمُک کُنٹ ءِ جتا جتائیں رنگ اِت اَنت اسپیت ءُ سیاہ ءُ ھاکی رنگ سبز ءُ سُھر ءُ شُنز اِت اَنت شمبے ءَ ھمے سبزیں رنگ بھ دوست نہ بوت مُدام گُشت ئِے اے کُنٹ منی بان ءَ دور دیائین ایت آئی ءَ وتی بان ءِ نام سورو کُتگ ات۔
بان ءِ چپ ءُ چاگرد جنگل اَت ھُشکیں پیروی درچک اِت اَنت ناھار ءُ رستر اد ءَ سک باز ات ھمک شپ رستر آتک اَنت بان اِش چاگرد کُرت بلے بان ءِ توک ءَ پُترت اِش نہ کُت ڈن ءَ اوُشتات اَنت ءُ گُرّ اِت اِژ وڑ وڑیں آواز اِش کش ات، بلے ناں شمبے ڈن ءَ دراتک ءُ نہ رستراں توک ءَ شُت کُت ۔
شمبے ءِ بو ءَ رستر گنوک کُتگ اِت اَنت آئی ءَ ھچ نہ تُرس ات وتی گور ءَ مُدام لٹے پہ سلاہ ایر ئِے کُتگ ات من ءَ آ شپ ءَ سک تُرسگ ءَ اَت بلے شمبے ءَ سُدے پر نیست ات ۔
من آئی ءَ گُشت شمبے تو گُرکی یے بہ زور پہ وت اے رستر لٹ ءِ سر ءَ چون گلینگ بنت؟
شمبے ءَ من ءَ پسو دات اگاں من گُرکییےِ بہ زوراں پد ءَ دُنیا ءُ جھان گُش اِیت شمبے یک زالمے، ھونوارے، بزگیں جانوراں کُش اِیت پد ءَ مردم من ءَ ھراب گُشں انت، من ءَ چہ منی بان ءَ کش اَنت منی بان ءِ بنامی بیت پد ءَ ھرکس گُش اِیت سورو ءِ تہ ءَ یک ھونوارے بوتگ جیڑ ءَ اے نہ انت کہ من مراں جیڑ ءَ ایش اِنت کہ منی مرگ ءَ پد رستر کا انت منی بان ءِ سر ءَ وتی بادشاھی ءَ کن اَنت پد ءَ من ھچ بر نہ لوٹاں کہ اے ڈُنڈ واریں رستر منی بان ءِ تہ ءَ وتی پاداں ایر بہ کن اَنت من پہ لٹ اے رستراں تاچیناں شرتر انت پد ءَ مردم گُش اَنت شمبے پہ ھک مُرتگ پد ءَ دگہ شمبے یے الم کیت منی بان ءَ وتی کنت ءُ پد ءَ لٹے زور اِیت رستراں تاچین اِیت-
آ وھد ءَ پد من واتر بوتاں بیست سال بیت کہ من شمبے ندیستگ باریں شمبے زندگ انت یا مُرتگ باریں شمبے ءِ بان ڈر اِتگ یا نہ ھُدا بزانت-
بیست سال ءَ پد مرچی پد ءَ روگ ءَ آں شمبے ءِ گُور ءَ من شمبے واستا گُرکیی یے ھم زرتگ ۔
من جُنزاں بوتاں وھدے کہ جنگل ءَ سر بوتاں من ءَ انچو گُمان بوت کہ جنگل بزتر اَنت، من کہ جنگل ءِ تہ ءَ سر بوت آں، منی دل ءَ بیمے زُرت منی دل گوں شمبے ءَ شُت رستر کوُکار ءَ اِت اَنت آسک ءُ آ دگہ جناور واہ ءُ زاری ءَ ات اَنت من وتی گام تیزتر کناں کُت آں اے لچ ءُ مینانی توک ءَ جنان ءُ پُروشاں دیم ءَ راوان اِتاں . من ءَ تُرس ءُ لرز شمبے ءِ ھاک ءِ باں ءِ گور ءَ سر بوتاں۔
من چم چِست کُت انت چاراں باں نیم ءَ ڈر اِتگ ءُ رستر ئِے سر ءَ اوشتاتگ انت، من اشتاپ اشتاپ ءَ گُرکی ءَ تیرے مان کُرت ءُ رسترانی سر ءَ آس دات رستر تتک انت، من تچان تچان ءَ بان ءِ گور ءَ شُت آں شمبے ! شمبے! او شمبے ! شمبے ءَ من ءَ پسہ نہ دات من بان ءِ توک ءَ پُترتاں منی چم کُنٹ ءَ کپت انت بان ءِ سے کُنٹ پُرشتگ(اسپیت ءُ سیاہ ھاکی رنگ) چار کُنٹ انگت سلامت ات بلے ھمے کہ سبز رنگیں کُنٹ ات کپی ءُ چُنڈی ات پد ءَ منی چماں دیست پیریں مردے رِیش ءُ مودے اسپیت اتنت لٹے دست ءَ ات ئِے بان ءِ کُنڈ ءَ نشتگ من پجاہ نیاؤرت من جُست کُت کہ واجہ تٸی نام کے انت ؟ مرد ءَ پسو دات شمبے من کہ شمبے اِش کُت من سک گل بوتاں کہ شمبے انگت زندگ انت-
شمبے ءِ اُمر ءَ ھپتاد سال اَت نوں پیر ات پجاہ آرگ نہ بوگ ءَ ات شمبے ءِ پاد لنگ ات ھما لٹ کہ شمبے ءَ رسترانی واستا زورتگ ات مرچی آ لٹ آئی ءِ پاد ات من شمبے ءَ را گُشت شمبے اے کُنٹ رستراں دور داتگ انت؟ نا اے کُنٹ وروکاں وارتگ انت ۔
یک روچے ءَ سک ھور ءُ تُرنگل بوت کُنٹ کپت انت ھمے اسپیتیں کُنٹ منی پاد ءِ سر ءَ کپت منی پاد ھما اِنت لنگ انت
کُنٹ بزگ نوں سک پیر انت ھپتاد سال اِش بیت منی بان اِش داشتگ سے کُنٹ انگت سلامت اِنت اے سَھیں کُنٹ دگہ انگت سد سال ءَ منی بان ءَ دار انت الم یکے کیت اے کُنٹ ءَ نوک کنت-
شمبے من تٸی واستا گُرکی یے آؤرتگ اے گُرکی ءِ دوتیر رسترانی سر ءَ گوازین رستر پد ءَ تٸی بان ءِ نیمگ ءَ بھ نیا انت ۔
نوں من جنگل ءَ چہ پیداک آں درچکانی بن ھُشکیں رستر اِش نوں پہ لٹ اے رستر تاچینگ نہ بنت اے گپ ترا نوں زانگی انت تو گُرکی ءَ بہ زور وتی گور ءَ ھیر کن ۔
شمبے ءَ کند اِت ءُ گُشت نوں منی دست ءِ لٹ ءَ گیش زور مان چہ تٸی گُرکی ءَ بہ رو رستراں جُست کن لٹ ءِ ھال ءَ من کند اِت چو ھو تٸی راست انت رستر تا زندگ انت تٸی لٹ ءَ بے ھیال کت نہ کن اَنت۔
شپ بوگی ات من شمبے ءَ چہ اجازت گیپت شمبے نوں من رواں راہ دور اِنت ترا اگاں شھر ءَ کارے ھست بہ گش دپ ءَ دوست مدار آئی ءَ پسو دات نا
من جنزان بوت آں را ءِ نیم ءَ کہ وھدے سر بوتاں من جیڈگ ءَ لگّ اِت آں شمبے شپ ءَ تھنا انت ءُ کُنٹ ھم بان ءِ کپتگ اَنت منی دل ءَ نہ من اِت من پد ءَ شُت آں شمبے ءِ گُور ءَ کہ شپ ءَ گُوازیناں من کہ وھدے بان ءِ گور ءَ سر بوتاں باں ڈر اتگ اَت ءُ رستر چو لیلوکے ءَ سر ئِے کپتگ اَنت-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔