تئی زھیراں وار نہ دات – زمین زھگ

نبشتانک: تئی زھیراں وار نہ دات

نبشتہ کار: زمین زھگ

دی بلوچستان پوسٹ

منی گور ءَ یک کلمے ھست کہ سیاھی ءِ نیم ءَ رس اِتگ۔۔۔۔۔درتگیں یک تاکے، شپ ءِ ساھت دو بج انت ءُ درانڈیھی انت۔۔۔۔ درانڈیھی ءِ اے گرانیں ساھت ءُ شپ ءِ تھاری منی ابیتکیاں گیش کنان انت۔۔۔ دگہ کس نیست تھنا مناں۔۔۔ دل ءَ گشت چیزے نبشتہ بہ کن تئی سر ءَ چوناھا من کدی نہ لوٹ اتگ کہ تئی سر ءَ چیزے نبشتہ بکناں بلے چوں کناں اے تھاریں شپ ءَ درانڈیھی ءِ ابیتکیں ساھتاں تئی بچکند، تئی زھیر ءُ ترانگ من ءَ لاچار کنگ ءَ اَنت۔۔۔
پھل کن نوتی جان اگاں منی کلم ءَ من ءَ دروہ اِت یا کہ ھمے تاک منی دیم ءَ ایر اِنت ھمے ھلاس بوت۔۔۔ ناں منی زانت انچُک اِنت کہ تئی سر ءَ چیزے نبشتہ بہ کناں۔۔۔بس لھتیں بے تامیں گلگ انت ءُ تئی زھیر انت من ءَ واب ءَ نئیلگ ءَ اَنت۔۔۔
من وتی زند ءَ ھرچی بیتگاں ءُ ھرچی آں کسے نہ کسے ءِ سوب ءَ من چہ مردماں باز در برتگ ۔۔۔ نوتی من ءَ ھوش نہ کنت من کتاب ونتگ۔۔۔بیت کنت من نالاھکے آں کول ء سنگتے ءِ من ءَ واک نہ بیتگ کہ بہ واناں۔۔۔۔ بلے ھمے مردمانی تہ ءَ تو ھم ھوار ئے کہ چہ ترا من باز سک باز در بُرتگ۔۔
ترا یات اِنت شپ ءِ دو بج، سیاھیں چاہ ءُ سگریٹ۔۔۔۔من ءُ تو کمرہ ءَ نشتگ اتیں تئی دیم ءَ من گپے کُت کہ چہ جنگ ءَ نپ زیروکیں مردمانی سر ءَ اَت۔ من پُرس اِت یار نوتی جان شھیدانی گس ءَ ورگ نیست بلے ھمے کہ وت ءَ لیڈر گُش اَنت چہ وتی زات ءَ انگت دراتک نہ کن اَنت۔۔۔

تو من ءَ پسو دات تو اشانی درور ءَ پرچا دئے اسلم ءِ درور ءَ پرچا نہ دئے۔۔ من پیسر ءَ ھم گُشتگ ترا کہ بِل یار ایشاں ۔۔۔ بس باندات شُمے دست ءَ اِنت شما بزان اِت کہ شمارا چے کنگی اِنت۔۔
من گُشت یار گوں من نندگ نہ بیت۔من ستر دل ءَ تسلہ بہ دیاں بلے اشاں گِنداں منی جگر سُچ اِیت۔۔ من نہ لوٹاں من جنگی مناپا کورے یا وت گرز ءُ آرام پسندے جوڑ بہ باں۔۔ اگاں اے وڑینے بیت آں گڑا وتی دیم ءَ چوں ھمایانی دیم ءَ پیش داشت کناں کہ منی ھمراہ بیتگ انت مروچی آ شھید انت۔۔۔
تو پُرس اِت کُجا روئے یار؟ جنگ کن ئے؟ منی ءُ تئی وڑیں ھزار سر ھست جنگ کنگ ءَ انت۔۔جنگ منی ءُ تئی ھاتر ءَ نہ اُوشتاتگ۔۔من تو انچیں چیزے بہ کنیں کہ مئے راج ءِ دیم ءَ نوکیں چیزے بہ بیت۔۔ ما پرچا پد ءَ زیکیں ردی ءَ بہ کنیں۔۔۔
اد ءَ شُمئے وڑیں ورنا باز نِشتگ، بلے کار اِش چی انت ءُ چے کنگ ءَ انت؟ شُما اد ءَ نندوکیں مَردُمانی دیم ءَ یک درورے جوڑ بیتگ اِت۔ شُمئے سر ءَ اد ءِ مردماں بلاھیں اُوستے بستگ ءُ ھمے اوست ءَ بدار ات۔۔۔ شما ھر گس ءَ برو اِت اِنچو پہ دگر ءَ نہ کن اَنت پہ تو کن اَنت پرچا کہ آ چہ ترا چیزے گندگ ءَ انت۔۔۔
کوہ ءَ رو ئے دُژمن ءَ چار تیر جن ئے یا دُژمن ترا جنت۔۔ھمد ءَ یک کرنلے کیت ءُ تئی دلبند ءَ پاد ءَ ایر کنت وتی دمبرتگیں سپاھیگانی ھمت ءَ گیش کنت۔۔ پد ءَ تو گُشت یار باندا ترا اگاں تئی ماس ترا جُست بہ کنت کہ اے سے ءُ چاریں سالانی تہ ءَ پہ راجی زرمبشت ءِ تہ ءَ چے داتگ تو یا چے کتگ۔۔۔ اگاں تو اد ءَ بہ نند ئے گُڑا چو مھمد الی تالپور ءِ وڑ ءَ گُشت کن ئے کہ من چل نودربر وانینتگ اشانی تہ ءَ دہ در بئیت بزان تو سوبمند بیتگ ئے۔۔۔
تو پد ءَ سگریٹے روک کت ءُ گُشت کہ شُما ھما کار ءِ تسلسل ءَ دارگ لوٹ اِت کہ ھما چیز چہ نود ءَ پد ھلاس بیتگ مرچی دگر ءَ نہ زاناں من ءَ شُمئے سر ءَ بلاھیں اُوستے ھست کہ شُما ھما سوچ ءَ دیم ءَ برگ ءَ اِت۔ باندا پوجی جنرل ءِ دیم ءَ شما پوجی جنرلے ءِ پی ایچ ڈی اولڈرے ءِ دیم ءَ شما پی ایچ ڈی اولڈر۔۔۔ یار شما پرچا وتی کار ءَ انچو ارزشت نہ دے ات۔۔۔۔۔۔جنگ بس توپک ءِ گون ءَ نہ بیت۔۔جنگانی ھمک لوٹ مار ءَ پیلو کنگی انت۔۔۔ اگاں ما اے جنگانی وارس وت ءَ سرپد بئیں۔۔۔

نوتی گپے بہ گشاں زار نہ گر ئے نا آ روچی چہ تئی گپ ءَ من دلجم بیتاں نا مروچی دلجم آں۔۔۔بلے من ترا گشت نہ کُت زان ئے چی ءَ؟ تو گُدی ءَ زار گپت ءُ گُشت ھمے کے اِنت زاناں شُمارا جنگی نپ وروک گُش اِیت۔۔اگاں اُستادے من ھبر دیاں گُشاں اشانی دیم ءَ اے وڑیں گپ مہ جن۔۔من کند اِت ءُ گُشت تئی سر ءَ من ءَ ھچ بھروسہ نیست پد ءَ تو گَٹ کن ئے نام ئِے نہ گُشاں گوں۔۔۔

نوتی جان تو کدی جیڑ اتگ کہ مُدام من ترا پرچا گنوک گُشتگ یا کہ انگت پرچا گنوک گُشاں۔۔۔ ھو تو سکیں گنوکے ات ئے۔۔۔ تو گنوک ات ئے پہ وتی زمین پہ وتی ھاک ءِ وشبو ءَ۔۔۔ وتی زمین ءِ ھاتر ءَ کدم کدم ءَ مرگ ءِ گور امباز کنگ ءَ ھچ چک ءُ پد نہ بیت ئے کول ء تئی گُشتن ءِ کہ من کولاں پہ سراں بکشاھاں۔۔۔
چہ ترا پد من ءَ ھوش نہ کنت من شپ ءَ شری ءِ سر ءَ واب کپتگاں۔۔۔ من بار بار یکیں چیز جیڑ اتگ یار ترا اے وھد ءَ روگی نہ اَت۔۔۔اگاں شُتگ ات ئے گُڑا زالم وتی زھیر گوں وت ءَ بُرتین انت گوں۔۔۔ یا من ءَ وتی داتگیں پنت سرجم کُتین اَنت کہ ناسرجمیں گپ باز ات اَنت۔۔۔
چہ منی سپر ءَ واتر آھگ ءَ سے روچ پش کپتگ ات تو شپ ءَ من ءَ کلوہ کُت یار بیا پہ تو زھیر کنگ ءَ انت دیر انت ترا نہ دیستگ۔۔۔ یار نوتی جان تو دو روچ ءَ ھم سبر کُت نہ کُت کہ من بہ اتکیناں۔۔۔۔ یا کہ من ءَ اے ھال مہ داتیں کہ من روگ ءَ آں بولان ءَ ۔۔۔۔من کند ات ءُ گُشت بِل یار نوتک تو روگ ءَ بہ بہ ئے ھال بدئے اے وڑ بیت نہ کنت۔۔۔ بلے تو کند ات ھچ نہ گُشت۔۔

چہ سپر ءَ پد من اتکاں ترا نہ دیست کسے جُست کُت گُشت ئِے آ چہ چد ءَ شُتگ پدا نہ یتکگ۔۔ گند ئے من ھمود ءَ بیتیناں زاناں تو من ءَ الم پنتے داتگ ات۔۔۔درد بیت یار ھاک ءِ بچ من گون نہ اتاں کہ ھاک ءَ ھوار بیت ءُ مات ءِ سینگ ءَ وش واب بیت ئے۔۔ گپے بُگشاں ترا من جزم آں اے گپ ءَ کس کُت نہ کنت کہ تو گلزمین ءِ سرجمیں وام اَدا نہ کتگ انت۔۔۔

پھل کن نوتی جان تاک ءِ بس سے رِد پشت کپتگ۔ گلگ باز انت زھیر ھم گیش انت تئی ءُ نبشتہ کارے ھم نیاں بلے تئی من ھمک نیادے ءَ من نبشتہ کنگ لوٹاں گلگ کنگ لوٹاں۔۔گُڈّی گپ ھمیش اِنت کہ اگاں تئی سر ریھان جان ءُ ایندگہ سنگتانی کر ءَ کپت گڑا درستاں سلام کن۔ کول ء تئی ءَ رُکست کس نہ انت یکجاہ ایں۔۔۔ دانکہ آجوئی ھمراہ اِیں۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔