کسھے پہ پیرک ءَ – سلمان ھمل

نبشتانک: کسھے پہ پیرک ءَ

نبشتہ کار: سلمان ھمل

دی بلوچستان پوسٹ

من ءَ سکّ دیر اِنت کہ من کسہ گوش نہ داشتگ من ءَ یات کَنت من کسانی ءَ ھم کسہ باز کم اِشکُتگ، بلے نزاناں منی دل چو چے ءَ گُشگ ءَ اِنت کہ پیرک ءِ واست ءَ کسھے بہ گُش۔
پیرک اے دمان ءَ کہ من اے کسہ ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں تو منی راستی دیم ءَ نشتگ ئے، بیٹک ءِ دیم ءَ شپ ھما رمزان اِنت کہ پہ وھد پاسی ءَ شما چَک ٹُلو کنگ ءَ ئے، بلے پیرک اے دیوان ءَ لھتے جاگہ من ھالی کنگ لوٹاں یکّے لگوریں سئود ءِ جاگہ ءَ ءُ یکّے وتی، نُوں تو زاھریں ھیران ئے کہ سئود ءِ جاگہ تو ھالی کُت من سرپد بوتاں کہ پرچا ھالیگ کُتگ، بلے تو وتی جاگہ پرچا ھالیگ کُت، ؟؟
ھو پیرک جان من وتی جاگہ اے واست ءَ ھالیگ کُت کہ من گوستگیں رمزان ءِ ھلاسی ءُ ائید ءِ سَیمی روچ ءَ چہ اود ءَ پاد اَتکاں پد ءَ منی سَر انگت اود ءَ نہ کَپتگ۔
بلے پیرک من نزاناں چی ءِ کسہ ءَ بہ کناں، ھمے کسّہ چون اِنت کہ من ءُ تو سنگتانی پجیگ ءَ دَراتک اِیں کہ چاردہ اگست اِنت پروم ءَ کار کنگی اِنت ترا یاد اِنت ناں؟ اگاں یاد نہ اِنت اے ھما سپر اَت کہ کلنڈیں کلوزرے مارا شمارا گون اَت بلے من ءُ تو سیکل ءَ سوار اِت اِیں نُوں ترا یاد کَنت؟ انگت یاد نہ کَنت؟ اڑے پیرو اے ھما سپر اِنت کہ کلنڈیں کلوزر ءَ وتی اسٹیڈ سست اَنت ءُ مارا دْروہ اِت نوں یاد اِنت؟ انگت یاد نہ اِنت؟ پیرک یا ھما کلنڈیں کلوزر اَت کہ چَپّی بوتگ اَت نثار جان شھید بوتگ اَت انگت یاد نیایگ اِنت؟ یار پیرک ترا اے وَ یاد بیت کہ ماسٹر ءُ زامر ءَ دومی گاڑی مئے واست ءَ داں نیم راہ ءَ آؤرتگ اَت انگت ترا یاد نہ بوگ اِنت یار پیرک اے ھما سپر اِنت کہ مارا ٹوھیں توپ گون اَت دھشیکا گون اَت ما شما کھوری ءَ داشتگ اَت ھمے جاہ ءِ نام کھوری اِنت ناں؟ ھو کھوری ءَ پد ءَ ما شما دو جاہ ءَ بھر بوت اِیں تو من ءَ گُشت کہ تو گوں توپ والا ٹولی ءَ بُرو گوں من نواز ءُ چیسل ءُ جیھند لھتے سنگت آ دیم ءَ کِلکور ءِ نیمگ ءَ رو اِیں نُوں یاد اِنت؟ انگت کہ ترا یاد نہ بوگ اِنت یار من نیمروچ ءَ مچ ءِ چیر ءَوپتگ اِتاں ، تو گُشت تئی تبیت شرّ نہ اِنت تو چارج کنگ ءِ سر ءَ ئے تو گوں توپ والا ٹولی ءَ بُرو، اے ھمے زمانگ اِنت کہ وھد وھد ءِ سر ءَ منی مازگ ٹگل اَنت ءُ من اِد ءَ نہ باں اے وھد ءِ من ءَ باز کمّ کسہ چوناھا یات بیت بلے نزاناں اے کسہ من ءَ چون یات اِنت، ۔۔۔ھیر من گوں توپ والا ٹولی شُتاں گڑا وھد یکّ اَت کہ یکّیں وھد ءَ دو جاہ ءَ اُرش بیت ترا یاد اِنت بلے تو گُشتگ اَت بندات شمارا کنگی اِنت ما پہ وھد ءُ پاس بندات کُت توپ منی دست ءَ اَت کہ من برابر کُت ءُ نشان گِپت انچو کہ من آس دات تاں سنگتاں دھشیکا ءِ سر ءَ بندات کُت داں دومی نیمگ ءَ شما ھم بندات کُت پروم ءِ کوش گُش ئے اے روچ ءَ پہ پھر نازینک جنگ ءَ اَت کہ من بے وارس نیاں، واتری ءَ کہ ما شما دُچار کَپت اِیں گڑا سلاہ ھمے بوت کہ ما شما رو اِیں ، یکے من اِتاں تو ءُ نواز آ دگہ سنگت منی گیر ءَ پیداک نہ اَنت۔ترا بلکیں یات بہ بَنت چد ءَ چی ما دَرکپت اِیں گٹا نیم راہ ءَ ما شما داشت چیدگے ھست اَت ما ءُ شما نشانگ جَت دھشیکا ءِ سر ءَ جَت پد ءَ گُڈّی گِند ئے من ءَ اسنائپر ءِ سر ءَ یک دانگے جَت ءُ چیدگ ڈیر اِت پد ءَ شما دُرستاں چاپ جَت من ءَ سکّ وشی بوت کہ دُرستیں سنگت منی ٹک تیری ءَ پہ چاپ جَنگ ءَ اَنت ءُ نواز ءَ گِندئے ھر کجا راہ ءَ ما داشت گش اِیت کسّے جُست بہ کَنت چیدگ کَے ڈیرینتگ من گشاں نوتک ءَ۔
چوناھا من ءَ ھر وھد ءَ گمان بوتگ من شھید بہ باں گڑا نواز اے کسّہ ءَ کَنت بلے یار زانگ نہ بیت کے پَد ءُ کے پیسر۔
ترا یات اِنت ما ءُ تو دَر کپت اِیں سنگت زُرت اَنت دیم پہ کولواہ ءَ کہ سَرکنگی اَنت بلے من ءُ تو تاں بالگتر ءَ سر کن اِین اِش ءُ واتر بہ ایں کہ من شمبے گشتگ مئے کاراں کَنت، من ءُ تو رو اِیں آ دیم ءَ من وتی اِلاج ءَ کناں تو وتی الاج ءَ بہ کن، استاد ءَ گِندئے کماش زئیاں ھال کن اِت، بلے چوش نہ بوت ما کہ بالگتر کیلکور سر بوت ایں سنگتاں گُشت کہ ما شمارا بر اِین گوں داں کولواہ دو سے روچ بہ دار اِت، پد ءَ واتر بہ کن اِت، ھیر ما شما کہ کولواہ شُت اِیں گڑا واجہ ءِ واجہ ڈاکٹر ءَ گوں ھم تران بوت اِیں ، پد ءَ آپریشن بوت لھتے روچ ما ءُ تو ھمود ءَ پنسّ ات اِیں، ترا یات اِنت؟ پد ءَ کہ ما واتر بوت ایں داں زامران ءَ ما ھمراہ اِت اِیں تو پد ءَ من ءَ گُشت کہ تو اے سنگتاں بزور بُرو من پد ءَ کایاں، بلے پد ءَ تو نیاتک ئے تو شُت ئے اوگان ءَ سنگت دیست اَنت ھال بوت ءُ دِراجیں مدتے ءَ پَد کہ تو اَتک ئے، پد ءَ دیوان مزاک ءُ ھندگ اَت، بلے یار پیرک اے دُرستیں کسھاں تو گون ئے گوں۔
ترا یات بیت کہ گلاب ءِ لوگ کش ءَ ما شما نشت ءُ ٹی ٹی پسٹل ءِ سر ءَ نشانگ جَت ھمد ءَ بوتلے پہ چیدگ ایر کُت ءُ جَت؟
یار پیرک من انچیں کسھے کنگ لوٹاں کہ پہ تو نوک بہ بیت پیرک چوناھا ترا چہ پَد وھدے من گوں تاھیر ءَ نزیک بوتاں گڑا ما جاگھے پہ کارے ءَ شُت اِیں، تاھیر ءَ من ءَ گُشت بندات ترا کنگی اِنت، من گوں ایل ایم جی والا سنگت ءَ اولی سنگر ءَ نشتگ اِتاں، ھیر بندات من کُت بلے پیرک جان نزاناں تو من ءَ پرچا گُشت کہ بندات تو بہ کن ءُ تاھیر من ءَ پر؟؟

چے ءَ گُشت کہ بندات تو بہ کن؟؟
بلے اے رندی کہ من ابید ءِ چہ شمے گُشگ ءَ بندات کنگ ءَ اِتاں تو پیش کَپت ئے ،من نزاناں پیرک چی بُہ گشاں چونیں کسھے پہ تو بیاراں کہ تئی دلگوش گوں من بہ بیت۔؟
پیرک رسول ھمزہ توپ گش ایت زمین پہ وت بچ وت گِچین کَنت زاناں ترا زمین ءَ گچین کتگ اَت کہ تو پیش کَپت ئے بلے پیرک اے ھبر ھم راستے کہ راجی سِنچ ودی کَنگ نہ بیت آ وت چہ بُندر ءَ چہ ماس ءِ لاپ ءَ مردم ءَ گون اِنت ءُ کَیت من نزاناں تو داں کجام ھدّ ءَ تِپاک کن ئے، بلے منی ھیال ءَ رسول ءَ اد ءَ ھم راست گُشتگ۔
پیرک اگاں اے دمان ءَ توپک تئی دست ءَ بہ بیت ءُ دشمن تئی دیم ءَ تو چی کن ئے؟ تو پہ بچکندے گُش ئے من چاراں کہ کجام منی توپک ءِ نشان ءِ تہ ءَ برابر کَپ اِیت پہ مِرگ ءِ واست ءَ اول من ھمائی سر ءَ نشان ءَ بَنداں ءُ تیراں بوجاں ءُ پد ءَ تو گُش ئے کہ توپک وتی شکار ءَ وت دَرگیج اِیت ، ھمے دمان ءَ نزاناں چی ءَ من ءَ گمان بیت کہ تو باز جھلانکی ءَ جیڑگ ءَ ئے، جنگ، سنگت، لیڈر، کمانڈر، بیگواہ، شھید گُش ئے دُرست تئی دیم ءَ چو پلمے ءَ روگ ءَ اَنت ءُ تئی دست ٹیگر ءَ زور دَنت یلہ کَنت چار اِیت کہ کجام دیم ءَ یکے سُرگ ءَ اِنت پد ءَ ٹیگر ءَ زور دَنت۔ ھمد ءَ تو من ءَ باور کنائینگ ءَ ئے کہ رسول ءَ راست گُشتگ زمین پہ وت بچ ءَ وت گچین کَنت۔
یار پیرک گورکی جاھے گُش اِیت کہ اے تُرس نہ اِنت تُرس کہ مئے تہ ءَ اِنت ھمے زوراکاں گیشتر زوراکی ءَ پہ سِکین دَنت بلے تو ناں پیرک۔۔! ھچ نہ تُرسگ ءَ ئے بس ٹیگر دیدوپان ءُ مگزین تئی ھیال ءَ کمّے ٹگلین اَنت بلے پد ءَ تو پہ دژمن ءَ نشانگ ءَ بند ئے ٹیگر ءَ زور دے ئے ءُ یلہ کن ئے، بلے یار پیرک ھمے (سینٹنس) ترا یات اِنت ناں؟ کہ مات ناول ءِ تہ ءَگُش اِیت کہ مارا گوں زانت ءُ راستی ءِ روژناھی داں ھمایاں سَر کنگی اِنت کہ آیانی مازگ تھاری ءَ وتی ارجان جَتگ اَنت، بلے اگاں ترا اے کسہ یات مہ بوتیں گڑا تو چوں گُڈی ءَ مارا پہ کلوہ کُت اے جنگ شمئے کوپگان اِنت، اے جنگ ءَ وتی جنگ سرپد بہ بہ اِت ءُ ھمراہ بہ بہ اِت؟۔ من جزم گشاں اے وھد ءَ کہ تو وتی کلوہ ءَ دیگ ءَ بوتگ ئے تئی دیم ءَ مات ناول ءِ مات ءِ کردار دیم ءَ اتکگ ءُ تو پمیشکا وتی مات ءُ گھاراں کلوہ کنگ ءَ ئے کہ مارا پد اے جنگ ءَ یل مہ دے اِت جنگ ءِ ھمراہ بہ بہ اِت،ے
وتی زھگانی ھمراہ بہ بہ اِت ، اے کہ جنگ ءَ اَنت اے شمئے زھگ اَنت گڑا یار پیرک من چوں گشاں کہ ترا اے سینٹنس یات نہ بَنت؟ ترا دُرست یات اَنت تو کسھاں دُرستیں سرپد ئے ءُ من ءَ چی کسے جُست ءَ مہ کن، آ دگہ من نہ دیستگ اَنت۔
من اے دمان ءَ ایوک ءَ نشتگاں دور بسّ جیڑگ ءَ آں کہ زوت بیایاں کہ من شمارا چہ پیسر دَر کپتان ءُ شما من ءَ چہ پیسر بوت ئے۔
بلے یار پیرک من گشاں منی اے کسہ ءَ کہ کسے وانگ ءَ بہ بیت گڑا من ھمود ءَ گوں شما ھم تِران بہ باں من تو گلاب شیھو ملا چیسل سمیر ءُ اے دِگہ دُرستیں سنگت یک پہ یک من ءَ چی منی گُڈی سپر ءِ ھالاں گِراں بہ بہ اِت، اے کسہ وانوکانی دست ءَ بہ بیت ءُ بلے من یکّ چیزے ءَ گِلہ آں کہ مئے کسہ پد ءُ پُشت بوتگاں، بندات کہ من ءَ کنگی بوتگ ءُ تو پیش کپتگ ئے، دست گِر من ءَ پیرک وشیں گڑا سنگتاں ۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔