گْوھار ءَ کوڑهیں دُنیا یَل کُرت – سَیپ بلوچ

نبشتانک: گْوھار ءَ کوڑهیں دُنیا یَل کُرت

نِبشتہ کار: سَیپ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

اے کِسہ گوں زِندمان ءَ بَندیگ اِنت الّم ءَ بوان اِت ئِے!
مَرچی من سَک دَمبرتگ اَت چَہ کار ءَ مَوکل کُرتگ اَت کہ ۵ ءَ وپساں اَنچوش تبد ءُ لوار اَت کہ مردم کمو چہ لوگ ءَ ڈن ءَ در بئیت گُش ئے کہ آس روک بِیت انچو گرم اَت ساهت ء سے اَت من چہ کار ءَ موکل کرت ورگ جوڑ کت ڈْرمب ءَ نانے پتک ھید اَنچو رِچگ ءَ اِت اَنت من ورگ آرت اَنت ءُ دیم ءَ کُرت اَنت کِہ ور آں گْوانکو ءَ توار کُت من نان ءِ دپار سِست اَنگت نہ وارتگ اَت من گْوانکو ءَ را چِست کُت مَنی سنگت اِنت دْروت ءُ دراهبات کُت هان جانی تو هال کن انگت تبد ءُ لوار ءَ بَاریں ترا واب نِیست ! من دو سے گَپ کُت سَنگت ءَ اِے گَپانی پَسو نہ دات ! مَن کَمو هِیران بوتاں یار تو هال کن چے بوتگ؟ الله هیر بہ کنت ،؟ ،
سنگت ،هال هیر اِنت همبل چہ مُلک ءَ کُلوهے اَتکگ کِہ مَنی گهار سَک نادراه اِنت نادراه جاه ءَ بُرتگ منی مات ءُ کسَتریں بَرات ءَ ڈاکٹر ءَ هَمے گْوشتگ گهار ءَ شومّک اِنت اِد ءَ نَہ بِیت بَر اِت ئِے کراچی ءَ مزنیں نادراه جاه ءَ، مَن سَک پریشان آں یا هُدا،
چی بہ کناں منی سنگت ءُ دوست تو ئے پمیشکا من ترا هال کُرت زَرّ باریں هَست یا نیست منی کر ءَ چیزُّکے بوتگ مَن روان کُتگ اَنت، اے هُشترانی کار ءَ مارا اِنچوکیں مُزّے هم نہ رس اِیت کہ شریں دردے ءِ دوا بِہ بِیت،،
مَن پسو دات هَیر بیت زر هَست الم ءَ وڑ بیت گُهار ءَ رکین آں ، سَنگت ءَ منتوار کُت ءُ گْوانکو کٹ کُت من نان نہ وارتگ اَت دل پُر بوت گْوهارُک ءِ هال اِش کُت سنگت بزگ انچو پریشان اَت،
اے جاه ءَ مَن کار ءَ اِت آں یک هنچیں جنَگلے ءُ ریکانی مِیانے، آ سنگت چَہ من ءَ سک دُور اِنت دگہ سَواری ءُ چیزے نیست اَت ما یکے دومی ءِ ھور بیگ ءَ پیادگ ءَ دو دو ساهت ءَ رو اِیں،
گُڑا مَن نِشتاں جیڑگ ءَ لگ اِت آں کِہ یاهُدا منی کر ءَ زر هم نِیست اِنت سنگت ءَ را من اے گُشت نہ کُت کہ آ پَدرد بِیت من سرپداں کہ منی سنگت ءَ را اَژ من چہ اَبید دِگہ کَس نِیست اے ریک ءَ ، یَک پٹانے همد ءَ بَرے بَرے آپ کار اِیت منی گْوانکو ءِ لوٹ اِتگ اَت یکروچے مَن نہ دات کِہ آ وهد ءَ منی کر ءَ زر هستگ اَت نی چَٹ لاچار اِت آں کہ گوانکو ءَ بہ دیاں پٹان ءَ چینچو زر دنت اِیشاں روان کَنیں بِلّ ئِے نادراه ءَ کراچی ءَ کار اَنت دیم ءَ مئے مُزّ بنت وڑے نہ وڑے بِیت الله پاک ءِ در مزن اَنت
اے رِیک ءَ وهدے ما وتی بزّگی ءُ لاچاری ءَ گند اِیں دل نوجوانی ءِ ارمان کشّ اِیت ءُ کَّل ءَ کنت وڑ وڑیں جِیڑگ دل ءَ پیداک اَت گوں تهاریں کوٹی ءَ نشتگ اَت آں جیڑگ ءَ اِت آں کہ همے آپ والا ٹینکر اتک پٹان من شُتاں پَسانی آپ جاه آپ ءَ پُر کتاں دل ءَ یکوئی تُرسے پیداک اَت کہ پٹان باریں گْوانکو ءَ زور اِیت یا اِناں ؟
من پٹان ءِ کر ءَ اتکاں سَلام دات ءُ پٹان ءَ را گُشت تو ساری ءِ روچ ءَ مَنی گْوانکو لوٹ اِتگ اَت ترا دوست بوتگ بزیر ئِے من ءَ زَر زلورت اِنت پٹان ءَ بزّگیں گُشت شر هما کیمت َمن گُشت ترا دیان ئِے من گُشت شر تو بزیر ئِے من ترا زرامبار اِکاونٹ ئِے دیاں تو هَمے زراں روان کن وهدے تو رو ئے بازار ءَ ،
پٹان ءَ گُشت شر من بیگہ ءَ رویں تئی زرّاں روان کناں پریشان مبو،
گُڑا من بیگہ ءَ چَہ کار ءَ موکل بوتاں پند ءَ جُنزان بوتاں دِیم پَہ سنگت ءِ نِیمگ ءَ سَک دُور اَت اَنچیں ریکے هِچ گَردگ نَہ بِیت مَن روان روان داں سر بوت آں
کِہ سَنگت نشتگ ڈن ءَ پشک ئِے گْور ءَ نیست انچو پریشان اِنت من ءَ دِیست ئِے گُش اِیت یار شاباش اِنت ترا تئی گْوانکو بند اِنت ،
من گُشت تو گْوانکو ءَ سوچ چارج ئِے مان نِیست لوگ ءَ کَپتگ ، تو گُھار ءِ هَال ءَ بہ کن چون اِنت مَن زر هم روان کُتگ سنگتے ءِ سر ءَ بیگہ ءَ سر اِش کَنت تئَی مات ءَ هِچ پریشان مبو همبل ،
سنَگت ءَ دَور کت من ءَ اَمبازاں زُرت گُش اِیت مئے گْوھار ءَ کوڈهیں دگنیا یل کرت-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔