نبشتانک: پیشّن ءِ پِلمی پِیر ءُ پَکِیر
نبشتہ کار: اَبدالواھِد وداریگ
دی بلوچستان پوسٹ
منی بیچارگیں سنگت ءَ وھدیکہ منی گون ءَ اِے گپ جَت اَنت گُڑا من یک پِکرے ءَ کپتاں ،، یا ھدا دُنیا چوش ھَلاس اِنت! ! ھما مردم کہ مئے ھیال ءَ اِمروز ءِ سادَگ ءُ دلپَھکتریں مردم اَنت، ھِچ اَڑ ءُ جَنجال ءُ اِلّ ءُ گش ءَ کار اِش نیست ، ھما مردمانی بابت ءَ برے برے وھد مردم ءَ پِگر ءِ چار راھے ءَ کارِیت ءُ اوشتارین اِیت ،، کہ مردم چوش ھیال کنت ھمامردم چوش ھم نہ اَنت کہ من پِکر کتگ ، پِیشّن ءِ تہ ءَ سَے مردم وتی پلمی زانت ءُ زانِشت ءِ سر ءَ اَنچو پَھر بند انت کہ مکسک ءَ ھم آیانی پونز ءِ سر ءَ نندگ ءَ پیسر ھیال کنگ لوٹ اِیت اِے پونز ءِ واجہ من ءَ پد ءَ اِے پونز ءِ سر ءَ نندگ ءِ موہ ءُ پُرستے دَنت یا ناں؟ ھمے پِگر ءُ ھیالانی تہ ءَ جیڑان جیڑان ءَ اَتک ءُ وتی بِینڈانی سر ءَ سروں ایر کُت ءُ وپتاں – زانتکاراں راست گوشتگ ھرچ گپ ءُ چِیز ے بنی آدم آئی ءَ اگاں آگاھے ءَ بہ گند اِیت یا گوش ءِ بدار اِیت آ ھمائی ءِ بابت ءَ واب ھم گند اِیت ، ءُ واب بنی آدم ءِ وس ءُ واک ءَ چے ڈنّ ءِ چِیزے ،
آئی ءِ ھچ واک ءُ واھش وتی نہ بیت ، آمجبور ءُ لاچار اِنت ھرچیکہ پیشدارگ بیت آ بے وس اِنت ،ءُ بس ھمائی ءَ گندیت کہ واب ءِ تہ ءَ پیشدارگ بیت ،
من ھم واب دیست کہ شش سِلاہ بندیں ءُ مزن بروتیں چاک ءُ تمردیں سِپاھِیگاں منی وپتگیں سنگت چاریں نیمگا چے اَنگِرّ کتگ ءُ یک مزن گُرّے ءَ کہ گندگ ءَ
اشانی اَپسر ات گوشتے ، پادا بسّ اِنت واب ، پادا آگاہ بئے وپسگ ترا وش بیت – منی بیچارگیں سنگت ءَ چم لڑینت انت ءُ گوشتے ، شما کے اِت! ؟
چہ من ءَ چے لوٹ ات؟
ھما زنڈ گٹیں اَپسرءَ منی سنگت ءِ گیگان گپت انت ءُ
گوشتے ، شما کے اتءُچہ من ءَ چے لوٹ ات !
دیمترا گوشتے ، ما مملکت ءِ پلمستان ءِ سِپاھِیگیں ، تئی سر ءَ اِلزام اِنت کہ تو پیشن ءِ پلمی پیر ءُپکِیرانی توھین کتگ، مملکت ءِ پلمستان ءِ آمِید گِس ءِ مزن پَنڈِت ءَ تئی دَزگِیر کنگ ءِ پرمان داتگ –
بلے- وَ واجہ – من ھِچ نہ کتگ! ! منی بیچارگیں
سنگت ءَ پہ ھَیرانی گوشت، ھما زنڈ گُٹیں اپسر ءَ گوشت، ترا ھرچے گوشگِی اِنت آمِید گِس ءِ مزن پنڈت ءِ دیم ءَ بگوش – مئے دیم ءَ تئی پریات ءُ زاری
تئی ھچ کار ے شر کت نہ کنت ، پر تو بھتر ھمیش انت کہ پہ ھاموشی مئے ھمراھی ءَ بریں ، یکےءَ منی بیچارگیں سنگت ءِ چم بست انت دومی ءَ منی بیچارگیں سنگت ءِ دستاں دَزبند جَت ، من ھیران اتاں کہ مملکت ءِ پلمستان ءِ کانود ءِ تہ ءَ کورانی چمّاں ھم بند انت ءُ آھاں دَزبند ھم جن انت ! یک ھسابے وَ شرّاَت
منی ھمے بیچارگیں سنگت کوری ات ، ءُ منی ھمودا ھست ءُ موجود بَیَگ ءَ سھِیگ ءُ سرپد نہ ات، پرچیکہ
اگاں من بلوٹتیں ھم منی دست ءَ ھچ نہ بیتگ ات،
پرچیکہ من واب ءِ دنیا ءِ کانود ءِ رِد ءَ یک ھاموشیں ندارگ چاروکے اتاں –
یکے ءَ منی سنگت ءِ دزبند ءِ زمزیل دست ءَ ات انت ،
آدگراں درستاں تپنگ آئی ءِ بڈّ ءَ انچوش سَکّ داتگ ات
انت گوشئے آھاں گمان ات اگاں آ چوش مکن انت منی
سنگت چہ آھانی دست ءَ تچِیت ءُ روت،،
اے درست شت انت یک مزنیں بادشاھی کوٹ ءُ ماڑی ءَ
پترت انت ، دیم ءَ بادشاھی دربارے ات –
شھنشاہ جلال الدین مھمد اکبر پُرتوی راج کپور ءِ دُروشم ءَ تھت نَشین ات ،
آئی ءِ راستی نیمگ ءَ درباری کازی پنڈت گلام کادر نندوک ات – وزیر ءُ وزرا ھسب ءِ مراتب وتی وتی جاھاں نندوک ات انت ـ ھَیرانی ءِ گپ ایش ات کہ بادشاہ ءِ چپی نیمگ ءَ سَے پیشن ءِ مردم ھم نندوک ات انت ـ
آھانی دیم ءَ یک بَینرے درتکگ ات ـ
بَینر ءِ سر ءَ نِبِشتگ ات ،، پیشن ءِ پلمی پِیر ءُ پکِیر ،،
دگہ یک ءُ دو پیشن ءِ مردم ھم زاھر ات-
بھرھال دربار ءِ اکبری گوں تمامیں شَھم ءُ تِرپ ناکی ءُ
جاہءُ ھشمت ءَ منی دیم ءَ ات ،،
من ترّان اتاں کہ پہ وت ءَ نندگ ءِ جاھے دربگیجاں کہ من دیست یک توبہ پُروشیں کاڑی ءِ کَش ءِ کرشی ھالیگ انت من شتاں ھمائی ءِ کش ءَ نِشتاں ـ
آئی ءِ کشءَ نندگ ءَ رند دُمپارا من آئی ءَ اِیرت اِیرت ءَ
چارگ ءَ لگّ اِتاں ،
کہ گنداں،، سُبحان اللہ،، راست اش گوشتگ کہ آگاھی ءِ اِشکندیں ارمان واب ءِ تہ ءَ چو آسانی ءَ سرجم بنت!
منی دیم ءَ دربار ءِ اکبری ءِ نامداریں ناچ گر انارکلی
مدھوبالا ءِ دُروشم ءَ نندوک ات،،
من آئی ءَ روک ءَ روک چارگ ءَ اِتاں کہ منی چم آئی ءِ گردن ءِ ھار ءَ کپت انت ءُ انگت دگہ جھل تر ءَ چارگ ءِ جھد ءَ آئی ءِ نیم برھنگیں جاڑیں اناراں کپت انت،،
من چم بوٹّ ات انت ،
آئی ءَ وتی نرمیں دست منی دست ءِ سر ءَ ایر کُت ءُ گوشتے ، اِے واب ءِ دنیا انت بیچارگیں بلوچ اد ءَ من ءُ تو دویں بے وسیں –
ناگت ءَ منی گوشاں توارے کپت – جارچین گُوشگ ءَ ات ، مروچگیں اِے ھاسیں دیوان ءِ بنگیج بَیَگ ءِ اجازت ءَ سُلتان ءِ ھِند مَھابلی شھنشاہ جلال الدین مھمد اکبر ءَ چے لوٹیں کہ واجہ اجازت بدنت دیوان
بُنگیج بہ بیت –
من وتی چم پچ کت انت ءُ بادشاہ ءِ نیمگا چارگ ءَ لگّ
اتاں – آئی ءَ گوں وتی زنڈیں توار ءَ گُوشت ،
اجازت انت – شاھی جارچین باشاہ ءِ کش ءَ اوشتات شاھی پرمانی پَچ کت ءُ آئی ءَ وانگ ءَ لگّ ات ـ
کسان ءُ مزن پِیر ءُ جوان سَھِیگ ءُ سرپد بہ بنت کہ مروچگیں اِے دِیوان لَھتیں ھاسیں مردمانی شَرَپ ءَ برجم دارگ بوتگ ،،
چوناھِیگا وَ اِے دیوان مملکت ءِ پلمستان ءِ مزن آمید گس ءِ سروک پنڈت گلام کادر ءِ سروکے ءَ ماں ھمائی ءِ آمید گس ءَ بئیگی بیتگ کہ یک پلمی بے رھبندے ءَ آئی ءِ جرم ءِ سزا دَیَگ بہ بیت دانکِہ مردم گوش بگر انت ، ءُ سھیگ بہ بنت کہ اے جرم یک بلاھیں جرمے ـ
پد ءَ پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکِیرانی ازّت ءُ شَرَپ ءُ داد
دَیَگ ءِ واست ءَ شھنشاہ جلال الدین مھمد اکبر وت
سَک بے تاھِیر بوتگ کہ اشاں گوں وتی دستاں داد ءُ انام بہ بکش ایت ءُ مجرم آئی ءِ دیم ءَ سزا دَیَگ
بہ بیت ـ
دانکہ باند ءَ دگہ کسے انساپ ءِ اکبری ءِ سر ءَ لنکک چِست مہ کنت ـ
پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیر پاد اتک ءُ اوشتات انت ءُ گوں بُرز تواری ءَ شُھار دئیگ ءَ لگّ ات انت ُ
مملکت ءِ پلمستان زندگ بات ـ انساپ ءِ اکبری زندگ بات ـ
منی بیچارگیں سنگت کہ دز بند جتگ ات پنڈت گلام کادر ءِ کشَ ءَ مجرمانی وڑا سرے جھل ات اوشتاتگ ات
پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیراں چہ یکے ءَ اربانی وڑیں سھریں دزمالے بستگ ات ءُ آئی ءَ منی بیچارگیں سنگت ءِ نیمگا دست شھارات ءُگُوشتے ـ
مرچی اتکگ اشترکوہ ءِ چیر ءَ ـ چریشاں دگہ یکے کہ رِیشّ ءُبروتی ساتگ ات انت منی بیچارگیں سنگت ءِ نیمگا دست ئِے’شھارات ءُ گُوشتے وتارا مزنیں زانتکارے کنت نی چرئے جُکّ ئے؟ اشانی سیمی ھمراہ کہ جان ءَ پُرّات ریشّی داشتگ ات انت منی بیچارگیں سنگت ءِ نیمگادست ئِے شھارات ءُ گوشتےـ
مئے پِیشّی ءُ پد ءَ مئے سر ءَ میاوں! سُھرپاگ ءَ وتی یک دستے تِچک کت ـ دیم کُوٹ ءُ ریشّی ءَ وتی وتی دست آئی ءِ دستءِ سَر ءَ سَک سَک ءَ جَت انت ءُ شیتانی کندگ ءَ جَنَگ ءَ لگّ ات انت ـ منی بیچارگیں سنگت ءِنیمگا چارات ءُ داں دیر ءَ کند ات اش ـ منی کش ءِ نندوکیں انارکلی ءَ من ءَ چے جُست کت ـ بیچارگیں بلوچ اِے تئی ملک ءِ مردم انت؟ من گُوشت ھَو بانُک اے منی ملک ءِ دانا ءُ کوّاس انت-
انارکلی ءَ گُوشت ـ اشاں اِنسانیَت ءِ کجام مشکل ءُ جنجال ءِ توجِیل درگیپتگ کہ چو بادشاہ ءِ داد ءِ لوٹوک انت! !!
من گُوشت ـ اشاں منی بیچارگیں سنگت ءِ ھَک زُرتگ انت ،،
آئی ءَ گُوشت تئی ھمے سنگت زاناں شمئے مُلکی یے نہ انت ؟…آئی ءَ زاناں چے گناھے کتگ کہ اِنچو دِیراچے گِرّینان ءُ کَشّان ءَ داں اد ءَ آرتگ اش؟
من گُوشت ،،
ایشی ءِ میار ھمیش انت کہ ایشی ءَ دوسئے پلمی جُست ءِ پَسّو نزانتگ انت ـ انارکلی ءَ گُوشت ـ بَس ھمے!
گُڑاتئی راج ءِ ھَیر ءَ ھُدا وت بہ کنت بیچارگیں بلوچ ـ
شاھی جارچین وتی گپ ءَ دیمتر ءَ بران ات ءُ گُوشان ات پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیراں اے لکب ءُ اے شَرَپ پمے ھاترا دَیَگ بَیَگ ءَ انت کہ اشاں وتی پلمی سِتک ءُ باور داں ھماھَدّ ءَ بُرتگ ءُ رسینتگ کہ چاروک ءُگوشداروک ءَ ھَیران کنت ـ
اشاں اگاں ھمے سِتک ءُ باور ءَ گوں ھُدا ءِ بندگی کتیں
گڑا اے وتی دَور ءُ اھد ءِ مستریں درویش ءُ بُزرگ بیتگ ات انت ـ اگاں اشاں ھمے ستک ءُ باور ءَ گوں وتی راج ءِ ھِزمت بہ کُتیں گڑا اشانی راج چو پُشت ءَ پَشت نہ کپتگ ات – ءُ اگاں اشاں ھمے ستک ءُ باور ءَ گوں وتی بلوچی زبان ءَ دیم ءَ برگ ءِ جھد بہ کتیں گڑا مرچی اشانی زبان ءَ باز دیمروی کتگ ات ءُ وانگجاھاں وانینگ بیتگ ات ـ بلے اشاں اے درست دَور داتگ انت
ءُ بَس وتی پلمی زانت ءُ زانشت ءِ سَر ءَ داں اِے اُمر ءَ ھم سِتک ءُ باور ءِگوما اوشتاتگ انت ـ
ھمے وھدی پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیر پد ءَ پاد اتک انت ءُ اوشتات انت گوں ھم گُٹّی ءَ گُوشت ئے ـ مملکت ءِ پلمستان زندگ بات انساپ ءِ اکبری زندگ بات ـ
سُھر پاگ ءَ منی سنگت ءِ نیمگا دست شھار ات ءُ ھما گُوشتگیں ھبر پد ءَ گُوشتے مرچی اتکگ اشترکوہ ءِ چیر ءَ دپ کُوٹّ ءَ گُوشت وتارا مزنیں زانتکارے کنت
نی چَرئے یا جُکّ ئے؟
پَزّوریں رِیشّے ءَ گُوشت مئے پیشّی پَد ءَ مئے سرءَ میاوں سُھرپاگ ءَ پد ءَ ھما پیشی وڑا دست تِچک کت ءُ آدویناں وتی دست تُرند تُرند ءَ سُھرپاگ ءِ دست ءِ جَنَگ ءَ ھور سِلّیں کندگ بنگیج کت داں دیر ءَ وتی دل ءِ مئیل ءَ کند ات اش – شاھی جارچین ءَ پد ءَ گُوشگ بنگیج کت پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیرانی زانت ءُ زانشت اے ھاترا ھم ستا کرزیت کہ ایشاں مئے مملکت ءِ پلمستان ءِ داں بامرد ءُ باجَن ءَ بگر داں بُت کَشّ ءُ سوجکار ءَ،، ھَرچ کشّ ءَ بگر داں سِلکار ءَ گُشندھاں بگر داں سازگر ءَ ڈھلی ءُ سُرنائی ءُ ناچگر ءُ چلوپکارانی چُک ءُ نماسگ ءُ بلُّک ءُ پیرک ءُ وسِرک ءُ دُسکِیچّ ءُ زامات ءُ نِشارانی نام پہ جُوانی یات انت لَھتیں مردم بلکیں ھیران ءُ ابکّہ بیت بلے اے ھبر راست انت منی کش ءِ نندوکیں انارکلی ءَ گُوشت ـ
اے زاناں ھمینچکیں زانتکارانت کہ وتی سَر ءَ چوش پھر بند انت؟ !!!
من اے پلمی دنیا یا اُمرے گُوازینت بلے من ءَ چہ ایشاں
یکّے ءِ نام ھم یات نہ انت تئی راج ءِ دُرستیں زانتکار ھمے وڑین انت بیچارگیں بلوچ؟
چہ ایشی ءَ پیش کہ من انارکلی ءِ پسّو ءَ بدیاں شاھی جارچین پد ءَ گُوشگ ءَ لگّ ات ـ
پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیرانی دگہ شَرّی ے ایش انت کہ ایشاں پنجاہ سال انت وتی چاراِتگیں پلمانی ھما گپاں
ھپتگے سئے روچ ءَ ھمایکّیں پَیم ءَ کن انت ءُ گوشدار انت یکیں پَیم ءَ کند انت یکیں پَیم ءَ گَل ءُ چاپ جَن انت ـ ءُ اِے ھَبر گُو شکندی گپے نہ انت – ھمے وھدی پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیر پد ءَ اوشتات انت گوں ھم گُٹّی ءَ گُوشگ ءَ لگّ ات انت مملکت ءِ پلمستان زندگ بات انساپ ءِ اکبری زندگ بات سُھر پاگ ءَ منی سنگت ءِ نیمگا دست شھارات ءُ گُو شتے مرچی اتکگ اُشتر کوہ ءِ چیر ءَ دپ کوٹّ ءَ گُوشت وتارا مزنیں زانتکارے کنت نی چَرئے جُکّ ئے ؟ –
پَزّوریں رِیشّے ءَ گُوشت مئے پیشّی پد ءَ مئے سَر ءَ میاوں
سُھر پاگ ءَ وتی دست تِچک کت آ دویناں وتی دست تُرند تُرند ءَ سُھر پاگ ءِ دست ءِ سر ءَ جَت ءُ پیسرِیگیں تکراری سِلّیں کندگ بنگیج بیت داں دیر ءَ کندت ءِ
منی کش ءِ نِشتگیں انارکلی ءَ گُوشت ایشی ءِ متلب ایش انت کہ شاھی جارچین ءِ دُرستیں گپ اے مردمانی بابت ءَ راست انت-
اے مردم چہ گَل ءَ بال انت اے سرجمیں دربار ءِ تہ ءَ
یکے آ مردم کہ دزبندی دست ءَ انت گمگین انت ءُ یکے تو-
تو وتی براتانی وشّی ءَ وش نہ اِت زاناں بیچارگیں بلوچ؟
من آئی ءِ جست ءِ پسّو ءَ گُوشت –
اے منییگ ءُ منی راج ءِ بے بھتی انت کہ من دربار ءِ اکبری ءِ نام داتگیں پیشنءِ پلمی پیرءُ پکیر انی وشی ءُ شاتکامی ءَ گوں آھاں ھم کوبگ ءُ تپاک بیت نہ کناں انارکلی ءَ گُوشت- ناتپاکیں راج دنیایا داں دیر ءَ نہ مان انت بیچاگیں بلوچ-
شاھی جارچین گُوشان ات
ھازرین ءِ دربا دلگوش کرزیں گپ ایش انت کہ ھرکس اے جاہ ءُ منسب ءَ رس اِت نہ کنت ءُ نینکہ ھرچ کس ءُ ناکس پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیری ءِ اے مزن شانیں لکب ءَ دست ءَ آورت کنت اے وش نامی ءُ وش بھتی چہ مھابلی شھنشاہ جلال الدین مھمد اکبر ءِ نیمگا چہ بس اے سئیں واجھاں دیمتر ءَ داد ءِ دُروشم ءَ دَیَگ بیت-
پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیرانی یک شرّی ءُ کمالے ایش انت
کہ ایشاں ھَمود ءِ یک نامدارین ءُ مزنیں لچہ کار ءُ نَدکارے وتی سنگت کنگ ءَ لاچار کتگ کہ پنجاہ سال انت کہ مئے مملکت ءِ پلمستان ءِ پلمی ترزاں وتی بلوچی زبان ءِ تہ ءَ گاجیل کنگ ءَ انت آ ھمے کا ر ءَ انچو مھشور ءُ نامدار انت کہ آئی ءِ نام دربار ءِ اکبری ءَ اتکگ ءُ سَربیتگ ـ
مملکت ءِ پلمستان ءَ اے اِرادہ است کہ دیمتر ءَ ھمے واجہ ءِ شَرَپ ءَ دگہ یک انچیں دیوانے برجم دارگ بہ بیت نی چِد ءُ دیمتر دیوان ءِ جارچین ءُ پاگ واجھی ءَ پنڈت گُلام کادر ءَ دَیَگ ءِ واست ءَ مھابلی ءِ اجازت ءِ لوٹوکیں بادشاہ ءَ گوں وتی زنڈیں توار ءَ گُوشت
اجازت انت ،،،،
پنڈت گُلام کادرگوشگ ءَ لگ ات
پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیراں اے الزام جتگ کہ تو(آئی ءَ منی سنگت ءِ نیمگا اشارہ کت ءُ گُوشت) گوں وتی نزنتکاری ءُ جاھلی ءِ گوما پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیرانی توھین کتگ تئی سَر ءَ سئے الزم انت ھمے وھدی پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیر پد ءَ پاداتک ءُ اوشتات انت ءُ گوشگ ءَ لگ ات انت مملکت ءِ پلمستان زندگ بات انساپ ءِ اکبری زندگ بات سُھر پاگ ءَ منی سنگت ءِ نیمگا دست شھارات ءُ گُوشتے مرچی اتکگ اشتر کوہ ءِ چیر ءَ دپ کوٹّ ءَ گُوشت وتارا مزنیں زانتکارے کنت نی چَرئے جُکّ ئے؟
پزّوریں ریشّے ءَ گُوشت مئے پیشّی پد ءَ مئے سر ءَ میاوں ،،
سُھر پاگ ءَ وتی دست تِچک کت ءُ آدویناں وتی دست
تُرند تُرند ءَ آئی ءِ دست ءِ سَر ءَ جَت انت ءُ کندگ بنگیج کت بلے اے رندی ایشانی کندگ ءَ گوں ھور دُرستیں
دربار ءِ مردم کندگ ءَ لگ ات انت ،وزیر ءُ وزرا ءُ چلوپکار ءُ مَنسبدار دُرست کندگءَ ات انت ـ
بادشاہ ءُ پنڈت گُلام کادر ءِ چہ بازیں کندگءُ لاپ لیٹی
ورگ ءَ چے چَم پُرّ ارس ات انت ءُ دست اش لاپاں سَکّ ات انت – ھمے پیم ءَ دربار ءِ دُرستیں مردم ھم کندگ ءُ لاپ لیٹی ورگ ءَ ات انت ـ
پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیراں کندگ بَس کتگ ات گوں ھَیران ھیرانیں چمّاں برے دربار ءِ مردم اش چار ات انت ءُ برے وت ماں وت ءَ یک دگر ءَ چارگ ءَ لگ ات انت
انار کلی ءَ چہ من ءَ جُست کرت تئی اے راج ءِ مردم وتی مُلک ءَ ھم انچیں زندگ دل انت؟ وتی مردماں ھم انچوش کندین انت؟
من پسّو دات منی ملک ءَ اے سَکیں سَنگّینیں مردم بوتگ انت ـ انار کلی ءَ گُوشت اگاں سَنگّینی چُش اِنت گُڑا تئی راج ءِ سر ءَ ھُدا وت ھَیر بہ کنت بیچارگیں بلوچ دربار ءِ تمامیں مردم چہ بازیں کندگ ءَ ژند ءُ ژُلّ ات انت ـ
بادشاہ تُرند ءُ روبداریں توارے ءَ گوں گُوشگ ءِ جُھد ءَ ات.
دربار ءِ اکبری ءِ اھترام ملھوز ءِ ھاتر دارگ بہ بیت ـ
بلے اَنچو کہ چمّی پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیراں کپت انت وتی کندگی داشت نہ کت ءُ راستی دست ءِ گوما وتی دپ ء داشت ءُ چمّی بوٹّ ات انت ءُ سَری جھل کرت ـ
چَرے ندارگ ءَ اندازہ جَنَگ بوت کہ بادشاہ ءَ تَنِیگا کندگ ءَ سیر نہ کرتگ ات بلے دربار ھاموش ات
پنڈت گلام کادر ءَ منی سنگت ءِ نیمگا اشارہ کت ءُ گُوشت ترا دِلگوش انت؟ منی سنگت ءَ گُوشت بلے واجہ! !!!!!
پنڈت گلام کادر گُوشگ ءَ لگّ ات کہ تئی سَر ءَ اوّلی الزام ایش انت کہ تو وتی جاھلی ءُ نزانتکاری ءَ گوں گُوشتگ کہ ھَسرَت جے پوری مسلمانے نہ انت ھندوے
(اللہُ اکبر) ھَسرت جے پوری جلال الدین مھمد اکبر ءِ
ڈَولیں پَکّا ئیں مسلمانے ترا اے الزام کبول انت؟
منی سنگتءَ بزّگ بزّگ ءَ گُوشت ـ ھَو و واجہ ـ
پد ءَ پنڈت گلام کادر گُوشگ ءَ لگ ات تئی سر ءَ دومی الزام ایش انت کہ تو پلم (ھنستے زخم) ءِ اِے نامداریں سَوت
( آج سوچا تو آنسو بھر آئے)
لتامنگیشکر ءِ توار ءَ انت بلے تو جاھلءُ مُنکر ءُ نہ منّوک بیتگ ءِ کہ اے سَوت سُدھاملھوترا ءَ جَتَگ ترا اے الزام کبولّ انت؟
منی سنگت ءَ کہ زردِے ءَ پونز ءَ سرکتگ ات ءُ ساہ ءَ دیم داتگ ات بَزّگ بزّگ ءَ گُوشتے ـھَو واجہ!
پنڈات گلام کادر گوشگ ءَ لگّ ات
تئی سر ءَ سَیمی الزام ایش انت کہ تو گُوشتگ مشھوریں پلمی سَوت ـ(بھگوان تجھے میں خط لکھتا پَر تیراپتہ معلوم نھیں)
پلم پتنگا ئیگ انت ـ ھالانکہ اے سَوت پلم منچلہ ئیگ انت اے ھبر اَنچوش انت؟ منی سنگت ءَ مُرتگیں توارے ءَ گوں گُوشت ھَو واجہ! ـ ناگت ءَ بادشاہ گُوشگ ءَ لگ ات تئی جرم ءِ سزا ایش انت پنڈ ات گلام کادر زوت چہ وتی جاہ ءَ پاد اتک ءُ بادشاہ ءِ نزّیک ءَ شت ءُ آئی ءِ گوشاں ھلوتے کتے ءُ پد ءَ وتی جاہ ءَ شت ءُ نشت ءُ نبِیسّگ ءَ لگ ات ـ
تئی جرم ءِ سزا ایش انت ـ بادشاہ ءَ درّاینت کہ تو چہ وتی ملک ءَ شش وڑوڑیں مِیواہ ءُ نِیبگ بگر ءُ اِیشاں داں لاپ ءِسیر ءَ بُوارین اَناگاہ ءَ من چہ وتی جاہ ءَ پاد اَتکاں ءُ چِیھالے جَت ءُ گُوشت واجہ ھمے سَزا منی سنگت ءَ دَیَگ بوت ءَ من وت شاھداں کہ ایشی ءَ شش وڑ وڑیں میواہ ءُ نیبگ وام کرتگ ءُ ھمے مردماں وارینتگ ھما دیوان ءَ من وت نندوک بوتگاں انارکلی ءَ منی دست گپت ءُ گُوشت
او بیچارگیں بلوچ بہ نند اکبربادشاہ انچیں زالمے کہ
آئی ءَ منی گِلمِیدی ءَ وتی چُک شھزادگ سلیم ءِ پرواہ نہ داشت گڑا تئی توار ءَ کُجا گوشداریت بیچارگیں بلوچ ھمے وھدی پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیراں شاھی چُلوپکارانی دست ءَ چے وتی وتی داد ءُ انام دست گپت انت ءُ بادشاہ گُوشگ ءَ لگ ات پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیراں گوں دز بندی کنگ بیت کہ آ یک رَندے پد ءَ ھماگپاں پدءَ ھما یکیں پیسریگیں ڈَول ءَ بکن انت
پیشن ءِ پلمی پیر ءُ پکیرپاد اتک انت ءُ گُوشگ ءَ لگ ات انت مملکت ءِ پلمستان زندگ بات انساپ ءِ اکبری زندگ بات سُھرپاگ ءَ منی سنگت ءِ نیمگا دست شھارات ءُ گُوشت مرچی اتکگ اشتر کوہ ءِ چیر ءَ
دپ کُوٹّ ءَ گُوشت وتارا مزنیں زانتکارے کنت نی چَرئے جُکّ ئے ؟
پَزّوریں رِیشّے ءَ گُوشت مئے پِشّی پد ءَ مئے سر ءَ میاوں!
سُھر پاگ ءَ وتی دست تچک کت ءُ آ دویناں وتی دست تُرند تُرند ءَ سُھر پاگ ءِ دست ءِ سَرءَ جت انت ءُ کندگ اش بُنگیج کت پد ءَ دربار ءِ دُرستیں مردم گوں بادشاہ ءَ ھور لاپ لیٹی ورگ ءُ کندگ ءَ لگّ ات انت
انارکلی ءَ منی دست گپت ءُ گُوشتے اد ءَ کَس منیگ ءُ تئی سُدّ ءَ نہ انت واب ءِ دنیایا اِنشپی تومنی مھمان ءِ بیچارگیں بلوچ
منی دست انارکلی ءِ دست ءَ ات ءُ ما چہ دربار ءِ اکبری ءَ چے در کپتیں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔