اے درداں کے بہ ماریت؟ – ایم بلوچ

نبشتانک: اِے درداں کے بہ ماریت؟

نبشتہ کار: ایم بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

وھدیکہ پنجابی لشکر ءَ بلوچ ءِ وتواجھیں اِستان ءِ سرا ءَ کبزہ کُرتءُ ھما روچ ءَ بگر داں روچ ء مرچی بلوچ ءِسر ءَ وڑ وڑیں زُلم ءُ جبر کنان ءُ پیداک اِنت ھمے استان ءِ زوراکی یکشل ءَ تنے وهدی برجاه انت هلاسی ءِ نام ءَ نہ زانت، ھر وھد ءَ بلوچ لس مھلوک ءَ ریپینگ ءِ جُھد کنگ بوتگ ءُ بلوچ راجی جُنز ءَ چہ دور کنگ ءِ جُھد کنگ بوتگ بلے بلوچ یک ھنچیں راجے کہ آئی ءَ بازیں زلم ءُ زوراکی دیستگ ءُ راجدپتر ءِ تاکانی تہ ءَ اے چیز نکش انت کہ بلوچ راج هر وهد ءَ زورآوارنی دیم ءَ چو بولان ءِ کوه ءِ پیم مِک بوتگ ءُ آ زورآور توری اَرب بہ بنت یا پرنگی ءُ پُرتگیزی بہ بنت گوں تمردی ءَ اشانی دیم ءَ اوشاتگ ءُ وتی مادریں گلزمین ءَ را چہ بداں رَکّینتگ وھدیکہ پنجابی گوں وتی مکر ءُ پندلاں بلوچستان ءِ سر ءَ کبزہ کنت گڑا آئی ءِ کارپیم دگہ رنگ بنت ، آ وتی سرشون ءُ پالیسیاں مٹ کنت ، پیسر ءَ بلوچ ءِ کواس ءُ زانتکاریں مردماں یک پہ یک ءَ آورجنگ ءَ بندات کنت ءُگار ءُ بیگواہ کنت اِش لھتیں وھد ءَ رند آھانی کُنٹاں جنگل ءُ گیابان ءَ دور دیگ بندات کنت ،اے ھما مردم بنت کہ ایشان چیکس جنت بلے اے وتی اسل راہ ءَ یل دَیگ ءَ تیار نہ بنت وتی لوٹ ءِ سر ءَ اوشت انت ءُ مرگ ءَ همباز کن انت بلے راجی گلامی ءَ هچ رنگ ءَ نہ منّت ۔ وهدیکہ پنجاپی لشکر بلوچانی ھمے جزبگاں گنداِیت آئی سر ءَ وڑ وڑیں چیز دیم ءَ کاریت ، سیاسی کارکُنان آوار جنت ءُ پد ءَ اشانی کُنٹاں ویران ءُ گیابان ءَ چگل دیگ بندات کنت ، همے پیشدارگ لوٹیت کہ بلوچ وتی راجی جنز ءَ چہ پد کنز بہ بیت ءُ پد ءَ همے پالیسی ءَ زوریت کہ آجوئی لوٹوکیں مردمانی سیاد ءُ وارسانی گار ءُ بیگواه کنگ ءَ بندات کنت ءُ بلوچ راج ءَ وت ماں وت ءَ جنگ دارینیت ،برات ءَ گون برات ءَ میڈینت تاکہ بلوچ وتی اسل جیڑه بہ شموش اِیت ءُ بلوچ ءِ مڈیاں وتی هاسیں مردماں دنت ءُ بلوچ مھلوک گژن ءُ دگہ نادراھی ءِ بِہ مریت پاکستان لوٹیت کجام رنگ بہ بیت بلوچ ءِ نام ءُ نشان ھلاس بہ بیت ۔وڑ وڑیں پندل سازگ بوتگ ءُ بوگ ءَ انت بلے بلوچ آئی ءِ اے پندالاں گوں شریں رنگے ءَ پوه بوتگ ءُ زلم ءُ جبر ءِ سوب ءَ چہ وتی اسل راه ءَ پد نہ کنزاِتگ ۔مرچی پنجاپی لشکر زلم ءُ جبراں چوشیں گسے نیست کہ آ آماچ نہ بوتگ۔ کسّے ءِ پت بیگواه انت، یکّے ءِ براس ، یکے ءِ سیادے ،بازیں پیرمرداں وتی نوک بروتیں بچانی لاش وتی نِزوریں دستاں وت چست کرتگ انت، بازیں کسانیں جنکاں جنوزامی پوشاک گورا دیگ بوتگ، بازیں گُھاراں وتی براتانی جون دست ء وت چست کتگ انت بلے پنچاپی ءِ اے زلم ءُ جبرانی دیم ءَ انگت بلوچ ءَ وتی سرجَھل نہ کتگ ءُ پنجاپی لشکر ءَ وتی گُلزمین ءِ سر ءَ تاچینگ ءِ جھد برجم داشتگ۔ بلوچ ماتاں ھمے رنگیں دلیر ءُ نرمزار ،شیر زال ودی کُتگ کہ من وتی گوں نِزوریں ند ءَ آهانی بھادری ءُ شیرزالیءِسر ءَ آهانی چِنکس توسیپ ءُ ستاه بکن آں بلے منی ند ءَ چہ همے گال کیت کہ تو اِے مردماں گوں انساپ کنگ ءَ نہ ئے ءُ اے چیزّ ءَ من ھم سرپد باں انساپ نہ بیت آیانی گوما ——-بلے ھما کہ نَوشت کنگ زان انت ،بازین چیزّاں سرپد انت بلے گُنگ اَنت ھچ نہ گوش انت، وتی ھیالءُ لیکھاں دیم ءَ آرگ ءَ تُرس ءِ آماچ بنت ءُ یاکہ سنگ دل جوڑ بوتگ انت کہ ھرچ سرپدی ءِ دارانت بلے وتی زات ءُ زِد سَوَب ءَ ھچ نبشتہ کُت نہ کنت ۔ ءُ بژن بیت کہ من ھمے رنگیں راج ءَ گوں نزیکی دارن آں ، آهاناں وتی زھگانی چمانی ھرس گندگ ءَ نیاینت۔پاکستان ءِ پوج ایوک ءَ بلوچ ءِ گناھگار نہ انت ۔ما ھم وتی راج ءِ گناھگار ایں چی ءَ کہ زلم ءِ ھلاپ ءَ ماں وتی توار ءَ چست نہ کنگ ءَ ایں۔
بازیں ملایانی دپ ءَ اِش کرتگ کہ کجام چیزّے گندئے هراب بوگ ءَ انت بزانت کہ زلم بوگ ءَانت گڑا آئی ءِ ھلاپ ءَ جھاد کن ات ،جنگ بکن ات ۔اگاں تو جنگ دات نہ کن ئے ،گڑا آئی ءِ ھلاپ ءَ توار چِست بہ کن اِت ۔اگاں توار چست کرت نہ کنگ ئے ، ترس ئے، گڑا وتی دل ءَ آئی ءِ ھلاپ ءَ بکن ایمان ءِ نزور ترین درجہ همیش انت۔ بلے ما کُت کنگ ءَ نہ ایں ، ما ھم زالم جوڑ بوتگ ایں کہ ما مرچی اِستان ءِ زوراکیاں گوں وتی دیدگاں گندگ ءَ ایں بلے انگت بے توار انت، مئے زانتکار، کواس ، پوھیں مردم ءُ عالم دین پرچا بے توار انت، اشی ءِ متلب ایش انت ما هم اِستان ءَ گوں هوار اے زُلم ءَ کنگءَ ایں ،مئے وتی دست هوار انت ۔ما کلیں چیزان گندایں بلے ماں وت ءَ را کور کُتگ ،ما آھانی زار ءُ پریاتاں اِشک کرت نہ کنیں بلے وت ءَ را کرّ کرتگ، مارا سیما ءِ درد گندگ ءَ نیاینت ،مارا سمی ءِ، پرزانہ ءُ سمینہ ءِ کربانی گندگ ءَ نیا انت ،ما ھسیبہ ءُ مھلب ءِ درداں ماراِت نہ کنیں ،ما پرچی ءَ وت را بلوچ ءِ آکلیں ، سرپدیں ، پوھیں تبکہ گوْش ایں ءُ مئے وانگ ءُ زانگ ءِ چی پایدگ کہ مارا بیگانگی ءُ بے سمائی ءِ تہ ءَ دور دنت، آ زانت درداں زبان نہ دنت، آ وانگ کہ زُلم ءِ ھلاپ ءَ نبشتہ کنگ مہ پرما ایت،آ وانگ چے کار ءَ کیت وتی توسیپ ءِ یاکہ زرءُ مال ءِ مُچ کنگ ءِ ،ما پرچی ءَ کتاباں وتی کمرہ ءِ زینت جوڑ کنیں؟ ، کسے ءِ نشان دیگ ءِ ھاتر ءَ ، اے وڑ نہ انت بائد انت کہ کتاباں مئے تہ ءَ انسانیت ءِ ارزشت ودی کُرتیں۔آدگہ راج وان انت وتی راج ءَ دیمروی دے انت ،آھانی دردان دیم ءَ کارانت، زلم ءِ ھلاپ ءَ وتی توار ءَ چست کنت بلوچ وانیت وت ءَ را ءُ وتی راج ءَ دل ءَ بارت۔
بلوچ راج پیسر ءَ ھلاس انت چی ءَ کہ آئی سر ءَ وڑ وڑیں زلم ءُزیادتی بوتگ ءُبلوچ راج ءَ ھلاس کنگ ءِ جُھد بوتگ ۔بلوچستان ءِ راجی گواجن برتگ انت ءُ بھا کتگ انت، مئے بلوچ مھلوک گریبی ءَ مِرگءَ انت۔بلوچ آدگہ راجاں چہ گیش سیر انت بلے بلوچ گریب کنگ بوتگ ، منی برات ءُ مردم گژن ءَ مرگ ءَ انت ماں واب ایں ، ما کدین وابءَ پاد کائیں ؟
استاد مرید راست گوشیت ۔بش مَتورے مِش مریرے ماپ کن استا مرید ما چشین چیز ءَ پاد نیا ایں مارا وھدے ایٹم بمب ءَ پاد نہ کرت، وھدیکہ بلوچستان ءِ دلبند ءَ آس دیگ بیگ ءَات ۔مارا ورناهانی تچوکیں هوناں پاد نہ کرت ءُ اسپیت ریشانی جوناں پاد نہ کرت ، اِے دویں لوز کجا پاد کن انت ۔ جسم بہ مرتین بلے مئے زمیر زندگ بوتیں ،بلکیں ما کمو کوشست کُت ات ۔ بلے مئے زمیر مرتگ ، ما کجا پاد کائیں ،ما ملامت نہ بئیں، مارا تہ ءَ چہ توار نئیت انت کہ پادبیا ات ،ڈن ءَ چنکسیں کوکارءُ جگّ ءَ ئے بوگ انت ۔
مارا الی ھیدر ءِ جھد گندگ ءَ نئیت ،
آئی ءِ پت ءَ چنچو وھد انت کہ بیگواه انت ، وتی بابا ءِ آجوئی ءِ هاتر ءَ آئی ءَ کجام در نہ ٹُکّیتگ بلے انگت آئی بابا ءِ کس سوج ءَ نہ دنت
ھمے رنگ ءَ زاکر جان ءَ یازدھُمی سال سرجم بُوت انگت بیگواه انت ، آئی مات ءِ ارس اے گُلرمین ءَ چنڑین انت پنجابی زالم ءَ گوں هوار مارا هم سما نیست ، زاکر ءِ مات کجام دردانی تہ ءَ سپر کنگ ءَ انت آئی ءِ گُھار بانک پرزانہ بلاھیں پندے بُراِت بلے آئی ءِ اے دراجیں پند ءِ بُرّگ ءَ رنجینت سنگه ءِزهگان ءَ هچ پرک نہ کپت ۔زاکر جان ءِ مات ودار ءَ انت وتی چُک ءِ ھاتر ءَ آئی ءِ پریات آزمان ءَ کپ کنت بلے مئے دانشورانی کرا آئی ءِ پریات سر نہ بنت۔
ڈاکٹر دین مھمد کہ آئی ءِ بیگواھی ءَ 11 سال سرجم بوتگ کسے آئی ءِ ھال ءَ نہ دنت ،آئی ءِ شیرزالیں زھگاں وتی جد ءُ جھد ءَ برجم داشتگ کدی کراچی ءَ کدی اسلام آباد ءَ کدی کوئٹہ ھر جاہ ءَ وتی جھد کتگ اش، وڑ وڑیں زھرشانی ءُ پند بُرّاِتگ سمی کراچی ءَ تاں اسلام آباد گون ماما کدیر پرزانہ ءُالی ھیدر یک جاہ پند بُراِتگ آئی ءِ لوٹ ھمے بیتگ منی پت ءَ گون هوار کلیں بلوچ بندیگ یل کنگ بہ بنت بلے اِش کنگ ءِ ھاترا گوش لوٹیت آئی ءَ وتی کچ ءُ کساس ءَ چہ گیش جھد کتگ.
ائیدانی روچ ءَ مھلوک ءَ وشی کُتگ وتی سیاد ءُ مردم دیستگ انت آوان گوں وشیان یک جاہ بوتگ اَنت ۔بلےسمی ءُ مھلب اے وھد ءَ پریس کلابانی دیم ءَ بوتگ انت ۔آدگہ ائیداں وتی پت ءِ گوم ءَ گوزینتگ بلے ھمے وشیان چہ زبھر بوتگ انت
یازدہ سال ءَ دپ جلدی کاریت ائی ءِ تہ ءَ چنچو روچ بنت چنچو ماہ بنت اے سمی ءُ مھلب چہ گیش دگہ کس زانت نہ کنت انت، ودار سک گران انت ھما زانت کہ ائی ءَ وتی زندگی ءِ تہ ءَ وادر کُتگ پہ وتی گارءُ بیگواھیں مردمانی ھاتر ءَ ،
بلوچ زالبول کہ لوگ ءِ باھوٹ بوتگ انت ءُ لوگ ءَ چہ در نہ کپتگ انت بلے مرچی سمی ،مھلب ،ھسیبہ،سیماء پرزانہ ،ھوران بی بی گل ءِ رنگین سدانی کساس ءَ زالبول وتی لوگ ءُجاہ یل کتگ انت وتی روچ شپ راھانی سرا گوازینتگ انت پہ وتی دوستین مردماں کہ یل بنت یک روچے لوگ ءَ واتر کنت ۔
آرامان کہ تنگی سمیءُمھلب ءِ ڈولا دگہ ھزارانی چم وتی پت ءُ برات ءُ سیادانی راھاں چارگ ءَ انت کہ کدی واترکنت ءُ زندگی پدا شادان بیت ۔
ودار ءِ آس ءِ تہ ءَ کلیں پیلوش انت ودار دنیا ءِ تہ ءَ کلیں چیزّاں چہ گیش گران انت مرگ ءِ جند بوت کنت گران بہ بیت بلے منی ھیال ءَ آ آسان بیت کہ مردم زوت هلاس بیت ۔ ودارمرگ ءَ چہ گیشتر گران انت ھمے آس ءَ مرچی مئے بلوچ زہھگ زالبُول مرد کلیں سُوچگ ءَ انت بلے مئے زانتگار، فلاسفر ،آلم ،ءُ شائر کلیں واب انت کہ وتی توار ءَ چِست نہ کن انت باز کم مردماں وتی توار ءَ چست کرتگ ، ما اے درد ءَ نہ ماریں ءُاے درد مئے نہ انت ۔
اے سمی ءُ مھلب ءِ درد انت منا ءَ چے کار
اے سیما ءُ پرزانہ ءِ درد انت من ءَ چے کار
اے ھسیبہ ءُ سمینہ ءِ درد انت من ءَ چے کار
بلوچستان ءِ شیرزالانی درد انت من ءَ چے کار
من انگت زندگ آں ءُ منی برات بیگواہ نہ بوتگ، اے زاکر ءِ مات ءِ درد انت ھما بزانت من ءَ چے کار
اےزاھد ءُسَمی اللہ ءِ لوگے جیڑه انت من ءَ چے کار
اے ھماھانی درد انت کہ راج ءَ پہ درد وارگ ءَ انت ،ما نِشتگ ایں ءُپاد ماں پاد ءِ سر ءَ انت گوش ایں منا چے کار

ما کور ءُکرّانی میتگ ءَ ودی بوتگ ایں ،ما چے زانیں
اسیراب انسانیت ءِ پرک ءَ زانتگ اے نہ گوشتگ من ءَ چے کار
درد چے ءِ دردانی درمان من ءَ ھچ ءَ پہ نوتگ کار
آھان بلوچ ءِ درد مارتگ اے نہ گوشتگ من ءَ چے کار
منی لوگ بُن نہ گِپتگ منی چم در نہ کپتگ منا چے کار
بے لوگانی بے لوگی دیستگ آھاں اے بہ گشتیں من ءَ چے کار
ما مرچی پاد کا ایں ھمے گوشیں شما بزان ات ءُ شمئے گارءُ بیگواهیں مردم ، من ءَ چے کار
بلے آهانی امیت بوتگ مئے راج بیت یک روچے الم سار

بائد ھمیش ات کہ ما گوں اشاں ھم پاد بہ بئیں تین ان راھانی سر ءَ ماں گون ایشان یک مشت بیتن ئے اے ھاتر ءَ نابیتن پرواہ نیستگ ات کہ آیانی دردان گوں آوار ایں بلے اے ھاتر ء بے بن کہ باندا منی روچ انت یاکہ منی پت برات گھار سیاد ءِ روچ انت
مرچی یازہ سال ءَ پیسر ایوک ءَ زاکر مجید ءُ ڈاکٹر دین مھمد بیتگ انت بلے مرچی ھزرانی کساس ءَ انت باندا لکھانی کچ ءَ بنت چی ءَ کہ ماں اے وش پیمی ءَ کدی مابئین کہ ماں پاد نائیں بلکں بچیئں نا اے اسپیتین دُروگے ڈاکٹر دین مھمد ءَ وتی پشت ءَ شیرزال پیدا کُتگ ائی ءِ درداں روچ شپ کنگ آ انت بلے وتی پت ءِ پٹ ءُ پھوک ءَ دم نابارت ءُ ھر مشکلانی گوں دیم پہ دیم بیت
من تو کئی پُشت ءَ جوڑ کتگ؟ کے منی تئی پشت ءَ ھست انت؟ کے مئے توار ءَ دیم ءَ کاریت؟ کے وت ءَ را گرمانی سر ءَ پیلوش کنت ؟کے وت ءَ را بے واب کنت؟کے منی ءُتئی ھک ءَ وتی توار ءَ برز کنت ؟ بلے پرچا بہ کنت من ءُ تو آئی ءِ درد ءَ باز ماراِت آئی گوما ھوار ات ایں ۔من تو آ وھد ءَ ساڑی ات ایں پاد تُرنگل بوتن منی تئی پاد بازتُرنگل بوت اَنت ۔ائید ءَ راہ ءِ سر ءَ نشتگ ات ایں، من ءُ تو گون اشاں ھوار توار چِست کت؟
پادا پادنہ اتک اِت ، ھاک بئے پادا وتی جندے ھاتر ءَ پادا، وتی برات ءِ ھاتر ءَ پادا ،وتی سیاد ءِ ھاتر ءَ پادا، بلوچستان ءِ ھاتر ءَ بلے پادا ھمروچ ءِ مرگ ءَ شرتر انت کہ یک رندے بہ مر ،پادا کہ مات ءِ سریگ برگ بیتگ انت گھارءِ ازت برگ بیگ ءَ انت پادا توار چست کن ھزاراں بلوچ پسگانی زمزیلان پچ کن.

منی آلماں آهانی آلمی مراد بات ،
زانتکارءُ کواساں آهانی زانتکاری مراد بات ،
باریں اِشان پہ کجام شپ روچ بنت
ترس ءِ زانتی شمارا مراد بات.

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔