نِمدی یے تارک پیشکانی ءِ نام ءََ
نبشتہ کار: دیدگ گُل
دی بلوچستان پوسٹ
تارک پیشکانی!
دْروت ءُ دْراه بات ئے
من وھدے کہ تئی وانگی “تَلک” (گوشکندانی کتاب) ءِ وانگ ءَ بندات کُت گڑا اے دِل ءَ دم نہ بُرت کہ یل ءَ بدیان ئِے ۔ پرچاکہ اے کتاب گمیگیں دِل ءَ کندین اِیت پمیشکا من اے کتاب ءَ چہ باز دربُرت ، اگاں کسّے گمیگ بہ بیت من اگاں گوشکندے بہ گُشان ئِے بلکیں آ گَل بیت۔
تئی گوشکند کہ من وانتگ اَنت گڑا ھما وھد ءَ گوں کسانیں دیوانے ءَ گشتگ اَنت ھما کہ من ءَ سک دوست بوتگ ، گڑا باز سنگت ءَ من ءَ مُدام گشتگ کہ ایشاں تو اردو یا انگریزی ءَ رجانک بہ کن باز جوانیں گوشکند اَنت پرچاکہ منی بلوچی سک نزور اِنت ھمیش اِنت نوں دربرگ ءَ آں۔باز گوشکند من وتی گوانکو ءِ تہ ءَ نبشتہ کتگ ءُ باز سنگت ءِ سر ءَ دیم داتگ ءُ ایشانی مُدام جُست ھمے بوتگ کہ تو گوشکنداں کُجا چہ کار ئے ؟۔
ترا اگاں باور کنت تئی وانگی من اندازہ بیست مردم ءَ داتگ پد ءَ آیاں چنچو مردم ءَ داتگ بے ھساب من ءَ اے ھساب گُور نہ اِنت ءُ منی گپ ءِ مُول ءُ مراد ایش نہ اِنت کہ تئی وانگی ءِ تاریپ ءَ بے پائدگ بہ کناں،تئی وانگی لائک ء تاریپ اِنت۔ منی مُول ءُ مراد بزاں مردم ھما کتاب ءَ چاپ ءُ شنگ بہ کنت ، ھما کہ وتی چاگرد ءَ وشّیں دروشمے ءَ گندگ ءَ بئیت۔اے تئی وانگی اِنت بزانکہ کُل بلوچستان ءَ بازیں مردمے ءَ وانتگ پرچاکہ اے وانگی ءِ وانگ ءَ مارا تاھیر رس اِیت ءُ دِل ءَ مُدام کندین اِیت۔
یک دگہ ھبرے من ءَ تئی وانگی ءِ تہ ءَ سک دوست بوت ءُ ھمے ھبر ءَ من ءَ سکّین دات کہ پہ تو نمدی یے نبشتہ بہ کن آں۔تو وتی پیشگال ءِ تہ ءَ نبشتہ کتگ اَت کہ “باز سنگت ءَ من ءَ گشتگ کہ اے وانگی ءَ کہ تو شنگ کنگ ءَ ئے بے کار اِنت ” من ترا سلام کن آں کہ اے کار تو بے دلبڈی ءَ کتگ ءُ دیم ءَ آؤرتگ۔اگاں اے گپّ ءَ من بہ گُش آں ترا مردماں گُشتگ کہ گوشکندی وانگی کار ءَ نئیت اِنت من گُش آں اے باز جوانیں کارے تو کتگ پرچاکہ اے اولی مردم تو ئے کہ گوشکندی وانگی یے شنگ کتگ۔اگاں ما بہ رُو ایں دُکانے ءَ آ دُکان ءَ کم چیز بہ بیت گڑا من گیشتر دگہ دُکاناں رو اَنت، ھما دُکان ءَ کہ گیشتر چیز مان پرچاکہ یک جاھے تئی کار بیت زاھر اِنت تو دگہ جاگہ ءَ نہ رو ئے ءُ انچو کہ نارُشت ءَ کم چیز مان بہ بیت گڑا آ گیشتر وشّ تام نہ بیت۔ اگاں تو گیشتر چیزے مان کن ئے آ وت تامدار بیت ، انچوش کہ بلوچی ءَ گیشتر چیز بہ بیت بزانکہ نبشتانک ،کسّہ،شئر،گوشکند ءُ دگہ باز چیز ھما کہ زبان ءَ جوان کن اَنت۔
من یک نودربرے آں منی باید نہ اِنت کہ من سر ءُ سُوج بہ کن آں بَلے ھیر ھرکس گش اِیت کہ منی گپّ گوھر اَنت پمجشکا من وتی چیزے ھبر گُش آں۔منی سر ءُ سوج ھمیش اِنت کہ ھر کس باید گیشر جھد بہ کنت گیشتر مواد دیم ءَ بیار اِیت ھما مواداں بیار اِیت کہ نوک بہ بنت ،انچُش کہ تارک ءَ یک بلائیں جُھدے کتگ.
بیا اِت وتی شھدیں زبان ءَ گیشتر تامدار کن ایں۔۔
تئی وانوکے دیدگ گُل
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔