نبشتانک: من ءَ تُرس ایت
نبشتہ کار: بلوچ ھُسین
دی بلوچستان پوسٹ
زانتکار انچوش گْوش اَنت کہ داں تُرس ھلاس مہ بیت زندگی بندات نہ بیت بلے یکے من آں کہ منی تُرس بھ ھلاسی ءِ نام ءَ نہ زاَنت گُڑا اے گپ اَلّم راست انت کہ من زندگ نیاں۔ دو شپ ءُ دو روچ اِنت کہ من ءَ واب نئیت ءُ منی لوگ ءِ مردم گْوش اَنت کہ ترا تَبزانتی(سائیکی) نادراھی یے ءُ لھتیں مردماں من ءَ گْوشتگ کہ تئی ملائی نادراھی یے بلکیں ترا مردم ءَ سِھر ءُ موتّ کُتگ چریشی ءَ گْوش اَنت تو مسیت ءِ ملّا اکبر ءِ کرّ ءَ برو کہ ملا اکبر ءِ دم ءُ چوپ یک ءُ ٹیک اَنت ترا آپ دم جنت داں تو وش بَہ ئے۔
دو ھپتگ بیت کہ من ملا اکبر ءِ کرّ ءَ دم کنگ ءَ روگ ءَ آں بلے ھچ پرک نیست مرچی ملّا اکبر ءَ من ءَ تچک ءَ جواب دات ءُ گْوشت ئِے”تئی ملائی جیڑھے وَ نہ اِنت تو گوں ڈاکٹراں جُست بِہ گِر”.
من درائینت کہ من گوں ڈاکٹراں شور ءُ سلاہ کُتگ ڈاکٹراں من گولی داتگ بلے ھچ کار نہ کن اَنت من روچ پہ روچ گڑا زنڈ تر بیگ ءَ آں۔
من مرچاں انچوش بے کار ءَ آں مرچاں برے برے منی سر پر نہ بیت وھدے من پَند ءَ ھرجاھے ءَ دُور رو آں پد ءَ راہ ءَ بے ھیال کن آں پد ءَ من ءَ مردم گر اَنت ءُ کار اَنت ءُ سر کن انت۔ انچو گْوش ئے منی بزّگیں مات پمّن ءَ گریو ایت۔ شمئے سِتک نہ کن اِت کہ اے تُرس ءَ من ءَ ناں مرد جوڑ کُتگ ءُ نیکہ من ءَ زندے ھست منی جان ئِے آچ من ءَ سون لوٹگ ءَ اِنت۔ من ءَ دو شوکیں چکّ ھم ھست بلے اے زالمیں تُرس ءَ من نادراہ جوڑ کُتگ من سک باز تکانسر آں۔
دوزواھیں سنگت، ھمبل، لوگ ءِ مردم ،سیاد، برات ءُ گْوھار بزاں ھر کَسے کُلیں مردم چہ من ءَ نپرت کن اَنت چہ من بہ زھر اَنت دو روچ بیت کہ منی جَن ھم وتی مات ءِ لوگ ءَ شُتگ ءُ من ءَ یلا داتگ ئِے بلے منی مات ترا سلام اِنت تو من ءَ یل نہ داتگ انگت ءَ منی سر ءَ پانگ ءُ پانپا ئے کہ ھر ساھت ءُ دَمان ءَ تو من ءَ دلبڈی دے ئے منی مات من ءَ یک دمانے ءَ ھم من ءَ یلا نہ دنت ءُ آئی ءَ انچوش شک اِنت بلکیں من وتکشی مہ کن آں بلے آ چوش نہ زانت کہ آئی چکّ ٹوھیں ترسّوکے کہ اے کج ءَ وتکوشی کُت کنت منی مات من ءَ ھر روچ نیکراھی گپ گْوش ایت پنت ءُ کڈن کنت بار بار ءَ ھمّے گپ ءَ من ءَ گوش ایت وتکشی بلاھیں گناھے ھُدا پاک ھر مسلمان ءَ بہ رکین ایت ئِے پد ءَ وت گوش ایت آمین۔
البت اے ترس ءِ آماچ تھنا من نہ آں بلکیں مُچ بلوچستان ءِ نوجوانانی ھمے ھال ءَ اَنت کہ درست ھمّے زوراکیں نادراھی ءِ آماچ اَنت من ءَ دِگہ یک سنگتے ھست انت آ چہ میٹرک کلاس ءِ وھدیگ انت کہ ٹرامال گولیِانی سر ءَ اِنت داں گولی مہ وارت آئی ءَ واب نئیت ھمے سنگت گوش ایت من ڈاکٹر بنگ لوٹ اِتگ بلے وھدیکہ 2013 سال ءَ مئے میتگ ءَ ھالت ءُ جاور ھراب بوتگ اَنت مئے بازار ءَ مزنیں مردے سرکار دست ءَ بیگواہ کنگ ءُ رند ءَ شھید کنگ بوتگ اَنت ءُ منی جِند ءِ لوگ ءِ پنچ مردم ھم جنگ بوتگ اَت ءُ آئی ءِ یک براتے ھم جنگ بوتگ اَت انت پد ءَ آئی برات ءِ مرگ ءَ آئی مات دل ترک بوتگ ءُ دنیا ئِے یلا کتگ گُڑا من ءَ منی ناکو ءَ شال ءَ پہ اِلاج ءَ آرت ئِے ڈاکٹر الیاس ءَ وتی جُھد کُت کہ منی اِلاج ءَ بہ کنت بلے ھچ نہ بوت منی ترس ءُ لرزگ ھلاس نہ بوت۔ گْوش ایت کہ چہ اے ترس ءُ بے وابی ءَ منی جان کُشت ءُ ھلاس بوان اَت گُڑا من یک روچے گوں وتی سنگت ءَ وتی بے وابی ءِ گپ کُت اَنت گُڑا ھما سنگت ءَ من ءَ ڈرامال گولی یے سوج دات اے گولی ءَ شش سال بیت کہ من ورگ ءَ آں، بلے نوں منی میدہ سک ھراب ئِے کتگ بلے ترس انگت منی جان ءَ مان اِنت من وتی میتگ ءَ دو سال ءِ سر ءَ یک رندے بس پہ پنچ روچے واست ءَ رو آن ءُ پد ءَ شال ءَ کایاں بلے میتگ ءُ روگ ءَ ھچ پرک نیست ۔
چوناھیگا منی ھم کسہ انچوش اِنت اے 2011 گپّے کہ من تربت ءَ آپبستگ (برپ) ءِ کار جاگاہ ءَ کار کنگ اَت آں شُما وَ درست شَرّی ءَ سرپد اِت کہ تربت ءَ چون گرمیں انت ءُ پد ءَ لین (بجلی)ھم نیست انت ئِے پمیشکا مردم پہ سردیں آپ ءِ ترمپے ءَ بزگ اَنت ھمے درگت ءَ یک روچے چیریں ادراہ ءِ مردم پہ آپبستگ ءِ رند ءَ کارجاگاہ ءَ آتکگ انت بلے آپبستگ وَ ھلاس بوتگ اِت اَنت تھنا یک لادی یے آپبستگ ءِ ھست اَت بلے اے یکّیں لادی ئیں آپبستگ یک ورنایے ءَ ساری ءَ زرتگ اَت آئی ءَ من ءَ کلدار ھم داتگ اَت بلے بازیں کلدار ئِے نہ داتگ اَت ءُ من ءَ گوشت ئِے منی آپبستگاں کسّ ءَ مہ دے من درمان جاہ ءَ درمانے زور آن ءُ بس دمانے ءَ رند کا آں وتیگاں بر آں گُڑا من سرکار ءِ مردم گْوشت واجہ اے آپبستگاں انوں یک مردمے ءَ زرتگ ءُ دیگہ آپبستگ نیست بلے اے زور ءَ وریں مردم اِت اَنت آپبستگ ءِ چست کنگ ءَ لگ ات انت من آپبستگ ءِ برگ ءَ نہ اشت آں مئے ھمد ءَ کمّیں چِلّ پنچ بوت اَنت گْڑا منی پادانی دیم ءَ دو تیرے آس دات اِش بلے شگر اِنت من ءَ تیر نہ لگ ات مردم تیرانی توار ءَ آتکگ ءُ مُچ بوت اَنت بلے اِداراہ ءِ مردم زیت تتک۔ پد ءَ ھما آپبستگ ءِ واجہ آتک ءُ سر بوت من کسہ کُت گُڑا درائینت ئِے تو آپبستگ بہ داتیں مسلھے نہ اَت بلے من گْوشت من ترا زبان داتگ من پمیشکا آپبستگ دات نہ کُتگ۔
دومی سُھب ءَ من پد ءَ آپبستگ ءِ کارجاہ ءَ آتک آں وتی کار بندات کُت گْڑا من پہ پیشیم ءِ نماز ءَ مسیت ءَ شت ءُ نماز وانت ءُ پد ءَ من آیگ ءَ اِت آں کہ راہ ءِ سر ءَ پنچ سلاہ بندیں مردماں من ءَ چِست کُت “اسپتیں” گاڑی یے توک ءَ دور دات ءُ منی چمّ اِش بست اَنت من چہ ھمّے پنچیں مردماں چَہ یک کاسگ چٹّے ءَ من ءَ بلوچی گْوشت تو اڑے !! مارا آپبستگ نہ دے ئے ھاں؟ نوں ترا ما پریج ءَ کن ایں ترا برپ کن ایں چریشی ءِ آسر ءَ من پَکّ ءَ دلترک بوت آں۔
ایشاں من ءَ بُرت یک کسانیں سیاہ ءُ تیاریں کوٹی یے ءَ بند کُت بلے گپ کنگ نہ بیت کہ ایشاں منی گون ءَ چے کُت بلکیں شمارا ستک نہ کنت کہ منی گون ءَ چونیں کار ءُ کَردَگار اِش کُت ھُدا دژمناں ھم اِشانی دست ءَ مہ دیات!! منی دوا اِنت۔ سے ماہ ءَ منی چمّ ھم پچ اش نہ کُتگ البت من وَ یک پوریاگرے اِت آں مرگ من ھر ساھت ءُ روچ گوں وتی چمے ءَ دیستگ، شود ءِ رنگ ءَ، نادراھی ءِ رنگ ءَ، تنگ دستی ءِ رنگ ءَ، من ءَ مرگ ءَ باز رنگ ءَ دیستگ۔
وھدے کہ من سے ماہ اے آپبستگ ءِ گناہ ھلاس کُت آں گُڑا ایشاں من ءَ شپ ءِ سے ءِ ساھت ءَ یک مچکدگ ءَ یلہ دات ءُ دست اِش پچ کُت انت ءُ وت ماں وت ءَ ھلوت اِش کُت یک ءُ دومی گوشت اِش تو بجن ئِے گُڑا سَک گِریو ات ءُ کلمہ ونت بلے من ءَ نہ جت اِش بلکیں یلہ دات اِش ءُ شُت اَنت۔ من چمانی پُچ کُت ءُ دنیا تھار اَت من ھچ نہ دیست یک وَ سے ماہ بوتگ ءَ کہ منی چمّاں پٹی بندوک بوتگ بس مِس ءِ وھد ءَ دو ملٹ ءَ چم پچ کتگ اَنت اش بس دومی شپ ءِ سے ساھت اَت سیاھیں شپے اَت پمیشکا ھچ میم نہ بوگ ءَ اِت ءُ وھدے روچ دار آتک من وتی راہ دارگیتک آں ءُ بلے من ءَ انگت سما نہ بوت منی راہ گار اِنت!!
اے کسہ ھما دوستیں بلوچ نوجواناں یات کیت وھدے دبّوج ءِ آپبستگ ءِ ترماس ءَ مان کنگ ءَ بنت۔ گلامی ءَ پِٹ انت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔