وتی اکس – بلراج مینرا – اصغر بلوچ

آزمانک : وتی اکس

بلراج مینرا
بلوچی رجانک : اصغر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

آئی ءِ چم پچ بوت اَنت، نہ زانت ئِے کہ ٹیمب چنچک انت۔ راستیں دست شھار ءُ ٹیبل ءِ سر ءَ سگریٹ ءِ ڈبی چشت کت؛ سگریٹے زرت ءُ دپ ءَ کُت۔ ڈبی ئِے ایر کتُ ،دست ئِے پہ باکس ءَ شھار ات ، باکس ئِے زرت، بلے باکس ھلیتگ ات۔ آئی ءَ ھالیگ ءِ باکس برز ءَ مان برُ اِت.۔ باکس کنُٹان لگیت ءُ لوگ ءِ دل ءَ کپت۔
آئی ءَ ٹیبل ءِ سر ءَ ایریں لیٹ روک کت، پلنگ ءِ کشی ٹیبل ءَ چار پنچ باکس ایر ات؛ آ یک یک ءَ چاراں بوت، دراھیں باکس ھالیگ ات اَنت۔
آئی ءَ کمبل یک دیمے ءَ مان بُریت ءُ کوٹی ءِ لیٹ رُوک کت۔ اے ساھت دو بوگ ءَ ات۔ کوٹی ءِ دلچوش برپ ءَ ات،
“دو بج انت، من ءَ سما نبوتگ، من گشُت بلکیں سھب بوگی انت۔ مرچی من اے ٹیمب ءَ چون پاد اتکگ آں؟”
آئی ءَ تیوگیں کوٹی اے سر ءُ آ سر کُت کتابانی الماری، کچرا ءِ ڈبی، پَشک ءِ کیسگ، ڈگُّلہ ءِ کیسگ، ھچی ئِے نئیشت، بلے باکس دست نہ کپت ئِے۔ کوٹی یکبر ءَ تہ ءُ تُو کتگ ات ئِے: کتاب یک یک ءَ کپت ات اَنت؛ گُد شنگ ءُ شانگ ات اَنت؛ الماری ءِ دپ پچ ات۔
” گند ئے کسے بیت، شپ ءِ دو بج انت، ءُ کوٹی پَرے ھال ءَ انت۔”
سگریٹ آئی ءِ دپ ءَ لرزگ ءَ ات۔ روکیں سگریٹ ءُ بْرتکگیں دل یک وڑاں۔
“اے باکس کجا رس ایت؟”
“اگان باکس مہ رس ایت…”
“گڑا چوش مہ بیت…”
” منی دل ءِ ھرکت بند مہ بیت… “
“مرچی منی چم اے وھد ءَ چونی ءَ پچ بوتگ انت؟”
“من ءَ وھدے ھچ سُد نہ بوتگ، یک برے چم پچ بہ بنت،پد ءَ واب ھرام انت”
“نون، اے باکس کجا رس ایت؟”
آئی ءَ لانکی کوپگ ءَ کُت ءُ چہ کوٹی ءَ ڈن در اتک۔ اے دسمبر ءِ سارتیں شپے ات۔ ھر نیمگ ءَ کوراسی ات ءُ بے تواری ءِ بادشاھی ات۔ آ پہ ساھتے ءَ بے ترک ءُ تواری ءَ دَگ ءِ توک ءَ اوشتوک ات، پد ءَ آ راہ گپت، بلے وت ھم نزانت ئِے کہ کجام دیم ءَ روگ ءَ آں ۔ شپ لنج ات ءُ ھر گور ءَ ھاموشی ات۔ دور دوری کسے ءِ گْواھی نیست ات۔ کمبھانی لیٹانی رژنائی، شپ ءَ گیش کوراس ءُ ھاموش درا کنگ ءَ ات اَنت۔ آ چارچوکے ءَ اتک ءُ اوشتات۔
اد ءَ رژنائی گیش ات، ٹوب لیٹ روک ات اَنت۔ بلے چاریں کُنڈاں ءَ ھاموشی ات ءُ دکان بند ات اَنت۔
آ ھلوائئ ءِ دکان ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت،
بلکین ھلوائی ءِ دکان ءِ چُل ءَ اشکرے دست بہ گپ ایت، کٹینگیں ءُ سھر سُھریں اشکرے۔
ھلوائی ءِ دکان ءِ دیم ءَ تھلہ ءِ سر ءَ کسے ءَ کمبل پِر داتگ ءُ دوتل ات۔
آئی ءَ انچو سر جھل کت کہ چُل ءَ اشکرے چار آں ، کمبل ءِ تہ ءَ مرد سرُگ ءَ لگ ات ،
” کَے؟ چے کنگ ءَ ئے ؟”
“من چُل ءَ اشکر پٹّگ ءَ آں “
” تو گنوکے ئے ؟ چل سر ءُ سپٹگ انت”
“گڑا…”
“گڑا چے؟ بُرو لوگ ءَ”
“تئی کِر ءَ باکس ھست؟”
“باکس؟”
“ھو، باکس، من ءَ سگریٹے کشگی انت”
” تو شریں گنوکے ئے ،بُرو منی واب ءَ ھراب مکن”
“گڑا تئی کِر ءَ باکس نیست؟”
” باکس سیٹھ ءِ کِر ءَ انت، آ بئیت گڑا نوں آس ءَ روک کنت، انوں تو بُرو”
آ پد ءَ دگ ءَ اتکگ ات، سگریٹ آئی ءِ دپ ءَ لرزگ ءَ ات۔ آ پد ءَ رھادگ بوت، چارچوک ءِ پدی بوتگ ات، لیٹانی رژن پدی بوتگ ات اَنت، باریں دگہ چنُت چیز پدی بوتگ ات۔ آ اشتاپی ءَ دیم ءَ رون ات۔ کمبھے ءَ پد کمبھے، کمبھے ءَ پد کمبھے، کمبھے ءَ پد کمبھے، باریں چنت کمبہ پدی بوتگ ات… مرمرانکیں لیٹانی رژنائی ءِ آ شپ ءِ گیش لنج ءُ ھاموش کن انت۔ آ یکدم اوشتات۔ دیم ءَ چہ مردمے پیداک ات، اتک ءُ آئی ءِ نزیک ءَ اوشتات۔
“ترا باکس گوں ؟”
“باکس؟”
“ھو، من ءَ سگریٹ روک کنگی انت”
“منی کِر ءَ باکس نیست، من چہ اے مسیبت ءَ پاک آں”
“ھان، شر انت گڈا”
“چے شر انت ؟”
“من گشت،بلکیں تئی کِرا باکس ببیت”
“منی کِرا باکس نیست، من چہ اے مصیبت ءَ پاک اون؛ ءُ وتی لوگ ءَ روگ ءَ اون… تواون وتی لوگ ءَ بُرو”
آئی ءِ لنٹانی سر ءَ ایریں سگریٹ لرزگ ءَ ات۔ آ سُبک سُبک ءَ دیم ءَ گام جنان ات۔ وھد ءِ رپتار ءَ چہ بے سُد ات، نوں آئی ءِ پاد پشت کپان ات اَنت.
لیٹانی کمبھے کیت، کمو جاگہ رژنا بیت، پد ءَ سیاھی مانشان ایت، پد ءَ کمبھے کیت، کمو جاگہ رژنا بیت، پد ءَ سیاھی مانشان ایت۔
سگریٹ آئی ءِ دپ ءَ ات ءُ آ نرم نرم ءَ روان ات، آئی ءِ سگریٹ ءِ انچو تلب رُستگ ات کہ سجائیں دُتاں لاپ ءَ ایر ببارت۔ آ سک ژند ءُ ژول ات ۔ آئی ءَ وتی شپ ءِ گدُ گُوار ءَ ات اَنت ءُ چادر مانپوشتگ ات، بلے َ انگت سرد ئِے کنگ ءَ ات۔ آئی ءَ لرزگے چیر کپتگ ات ءُ لرزوکائی دیم ءَ گام جنان ات، وھد ءِ سما ءَ نہ ات، نہ کہ لیٹانی کمبھانی ھیال ءَ ات، آ اناگت ءَ پد ءَ اوشتات۔ آئی ءِ چمانی دیم ءَ ھترہ ءِ نشان( خطرہ نشان) کپاں۔ دیم ءَ پُرشتگیں پُھلے ات۔ ویل ءَ چہ رکینگ ءِ ھاتر ءَ چراگے گوں سُھریں پُچے ءَ بندوک ات ءُ دگ ءِ سر ءَ دارے ءَ درنجوک ات۔ آ دیم ءَ کنِز ات ءُ چراگ ءِ وٹ ءَ گوں سگریٹ ءَ رُوک کنگ ءَ ات، توارے اتک.
“ک ئے؟”
آ ھاموش بوت۔ تھاری ءَ چہ سپاھی یے در ءَ بوت ءُ آئی ءِ نیمگ ءَ اتک۔
“چے کنگ ءَ ئے؟”
“ھچ”
“من ترا گشاں، تو چے کنگ ءَ ئے”
“تر باکس گوں؟”
“من ترا جُست ءَ آں کہ تو اد ءَ چے کنگ ءَ ئے، تو من ءَ گشے کہ ترا باکس گوں… تو ک ئے؟”
“من ءَ سگریٹ کشگی انت ، اگاں ترا باکس گوں، گڑا…”
” تو اد ءَ کارے کنگ ءَ ات ئے”
“من چراگ ءِ وٹ ءَ گوں سگریٹ ءَ روُک کنگ ءَ اتاں.. اگاں تئی کِر ءَ باکس ھست گڑا…”
” تو ک ئے… کج ءِ نندوکے ئے ؟ “
” من… “
” کج ءِ نندوکے ئے؟ “
” ماڈل ٹاؤن “
” ترا باکسے پکار انت… ماڈل ٹاؤن ءِ نندوک ءِ… ماڈل ٹاؤن کجا انت؟ “
آئی ءَ چَک ترینت ءُ اشارگ کُت۔ دور دوراں دان چمان کار کُت کوراسی ات”
” بیا رویں تھانہ ءَ… ماڈل ٹاؤن؟ … ماڈل ٹاؤن اد ءَ چہ دہ میل انت… ترا باکس لے لوٹ ایت ناں… بریں تھانہ ءَ ترا باکسے دیاں”
سپاھی ءَ آئی ءِ دست ءَ گپت، آ سپاھی ءِ ھمراھی شُت گوں۔ تھانہ ھمے دگ ءِ سر ءَ ات، بلے برو برو ،سر بوگ ءِ نام ءَ نزانت۔ آ سپاھی ءِ ھواری ءَ تھانہ کوٹی ءَ پُترت۔ کوٹی ءَ لھتیں مردم ٹیبل ءَ چَپ ءُ چاگرد ءَ نندوک ات اَنت، سگریٹ کشّگ ءَ ات اَنت۔ ٹیبل ءِ سر ءَ سگریٹی ڈبی ءُ باکس ایر ات اَنت۔
” واجہ،اے مرد من پھُل ءِ سر ءَ گِپتگ ، گش اِیت من ماڈل ٹاؤن ءِ نندوکے آں… یکیں گپے دپ ءَ داشتگ کہ من ءَ باکسے لوٹ ایت۔”
” ھاں باریں بُگش… “
” شما اگاں اجازت دے ات من باکس ءَ بَزوراں… سگریٹے روک بکناں؟ “
” کجا نشتگ ئے ؟”
” ماڈل ٹاؤن ءَ؛ من تئی باکس ءَ زُرت کناں؟”
” تو ک ئے؟”
“من مساپرے آں ، من باکس ءَ….”
“ماڈل ٹاؤن ءَ ترا چنت وھد انت؟”
“سے ماہ، باکس…”
“باکس… باکس ءِ چُک… مساپر…بُرو لوگ ءَ… اگان نہ ترا توک ءَ چگل دئیں… باکس… “
وھدے آ ڈن ءَ در اتک، بے کساس دم برُتگ ات ئِے۔ آ دریں دگے گپتگ ءُ سبک سبک ءَ روگ ءَ ات، آ امپُوسان ات، ءُ سک ژند ءُ ژول ات ۔
” سگریٹ کشّگ نادراھی یے، من پہ زور اے نادراھی وتی گردان ءَ دور دات “
” نوں اے باکس کجا رس ایت؟ اگاں مہ رس ایت گڑا… “
آ وھد ءَ چہ بے سُد، لیٹانی کمبھاں چہ بے سُد، دگ ءَ چہ بے سُد، وتی جان ءَ چہ ھم نے سُد ات۔ کپان ءُ پُرشان ات۔ آئی ءِ گام چوش نشھی یے وڑ ءَ دّْرگ ءَ ات اَنت: آ تّتر ات ، پد ءَ ساھتے اوشتات؛
دمے بالا کُت؛ پد ءَ رھادگ بوگ ءَ ات کہ دیست ئِے مردمے پیداک انت۔ آ تتران ات۔ اتک ءُ نزیک ءَ اوشتات۔ آئی لنٹانی سر ءَ سگریٹے لرزگ ءَ ات۔
“ترا باکس گوں؟”
“باکس؟”
“تئی کِر ءَ باکس نیست؟”
“من وت باکسے…”
آئی ءَ گپ گوش نہ داشت ءُ شُت، ھما دیم ءَ کہ آ وت اتکگ ات۔ آ ھما دیم ءَ رھادگ بوت.۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔