TBP Balochi

بلوچ ءِ ناتپاکی ءِ اِلّت چے اِنت؟
میجر مجیدؔ

دی بلوچستان پوسٹ 

’’بادشاہ ھُداوند وت اِنت‘‘ کسّھے مشھور اِنت کہ یک جنگلے ءَ سَے کائیگریں گوٗک یکجاہ اِت اَنت۔ یکجاہ چر اِت اِش ، یکجاہ گرد اِت اَنت، ءُُ سک تپاک اِت اَنت۔ یک کائیگرے ءِ رنگ سُھر اَت، یکّے ءِ سْیاہ اَت، یکّے ءِ اسپیت اَت۔ کائیگر سک پزّور اِت اَنت۔ ءُُ ھمے جنگل ءَ یک پُلنگے ھم ھست اَت۔ پُلنگ ءِ دپ ءَ مُدام آپ دات کہ آ روچ کجام بیت کہ من ایشاں یک یک ءَ بہ وراں۔ پُلنگ ءَ یکّ ءُُ دو رَند ءَ ایشانی سر ءَ بِیڑھم بُرت بلے سے ئیں کائیگرانی تپاکی ءِ سوب ءَ پُلنگ بے سوب بیت۔ ھر وھد ءَ کہ ایشانی ورگ ءِ جُھد ءِے کُت سے ئیں کائیگراں پُلنگ جت ءُُ تاچینت۔ پُلنگ ءَ مار اِت کہ سے ئیں کائیگر اے رنگ ءَ تپاک اَنت منی سوبمندی دْروگے ءُُ ھُشکیں ھیالے۔ نی پُلنگ ءَ پندلے ساز اِت کہ من چِہ وڑ ءَ ایشانی تپاکی ءَ بہ پْروشاں۔ گُڑا یکروچے کائیگر ماں جنگل ءَ چو مدامی وڑ ءَ چرگ ءَ اِت اَنت ۔ سُھر ءُُ سْیاھیں کائیگر یکجاہ چرگ ءَ اِت اَنت ، اسپیتیں کائیگر چہ ایشاں کمّو پَشت اَت۔ پُلنگ شُت اسپیتیں کائیگر ءِ گْور ءَ ءُُ جُست ءِے کُت کہ تئی ءُُ آ دوئیں کائیگرانی زات ءُُ زُریات یکّ اِنت؟ اسپیتیں کائیگر ءَ پسّو دات کہ اِنّا! تو زاناں کور ئے کہ منی رنگ اسپیت اِنت ءُُ من آ دوئینانی سرداراں، منی زات ءُُ زُریات چہ آیاں باز جْوانتر اِنت۔ من سردار ءُُ نواب زادگے آں آ دوئیں مڈل کلاس اَنت۔ پُلنگ ءَ چیر بروتاں کند اِت ءُُ زانت ءِے کہ منی اے پندل پہ ایشانی ورگ ءَ یکّ ءُُ ٹِکّ اِنت۔ پُلنگ پد ءَ دیم پہ آ دوئیں کائیگراں شُت۔ جُست ءِے کُت اَنت کہ آ اسپیتیں کائیگر چہ شُما زات ءُُ زُریات ءَ شرتر اِنت؟ ایشاں پسّو دات کہ ناں! مئے زات ءُُ زُریات یکّ اِنت۔ مئے رنگ جتا اَنت بلے مئے اسل ءُُ نسل یکّ اِنت۔ پُلنگ ءَ گوں مکری بچکندگاں درّائینت کہ من اسپیتیں کائیگر وَ انّی جُست کُتگ ءُُ آ گْوش اِیت کہ من بُرز ءِ کلاس ءِ سردار زادگے آں ءُُ شُما دوئیں مڈل کلاس اِت۔ اے دوئیں کائیگراں بْرانز بُرت پہ زھری درّائینت اِش کہ دْروگ بند اِیت۔ پُلنگ ءَ چار اِت کہ من ایشانی اندر ءَ ناتپاکی ءِ توٗم کِشت۔ پُلنگ ءَ پد ءَ درّائینت کہ من آ اسپیتیں کائیگر ءَ اگاں بہ وراں شُما آئی ءِ کمکّ ءَ نہ کن اِت؟ ایشاں گْوشت کہ جھندم بہ ور ءِے۔ مارا وھدے کہ وتی مٹ نہ کنت ما آئی ءِ کمک ءَ چے ءَ بہ کن ایں!۔ پُلنگ ءَ اسپیتیں کائیگر پْروشت ءُُ وارت۔ اے دوئیں کائیگراں سیل چار اِت ءُُ دل ءَ بچکند اِت کہ سردار زادگ شُت۔ پُلنگ ءَ داں ھپتگے ءَ ھمے کائیگر چت ءُُ وارت۔ وھدے کہ پُلنگ پد ءَ شُدیگ بیت نی گوں سُھریں کائیگر ءَ ھمے پندل سازی ءِے بنا کُت۔ ایشی ھم پْروشت ءُُ وارت۔ ایشی ءِ ورگ ءَ ھم دو سے ھپتگ ءَ دلگوش بیت۔ وھدے کہ پد ءَ شُد ءَ گپت نی شُت پہ سْیاھیں کائیگر ءَ۔ ءُُ تچک ءَ تچک گْوشت ءِے کہ من ترا وراں۔ سْیاھیں کائیگر ءَ پسّو دات کہ ھما روچی کہ تو اسپیت پہ مکر وارتگ من ھما روچی ورگ بیتگاں۔ وھدے کہ مئے تپاکی پْرشتگ تو بزاں ھما روچ ءَ مارا وارتگ۔ ناتپاکی ءِ آسر ھمیش بیت۔

تنگویں بیلاں

بلوچ ءِ ناتپاکی ءِ اِلّت شوھازگی اِنت چوش مہ بیت کہ ھمے پُلنگ مارا تھنا بہ کنت ءُُ یک یکّ ءَ بہ پْروش اِیت ءُُ بہ وارت۔ مئے دژمن چو ھما پُلنگ ءِ وڑ ءَ مارا ءُُ شُمارا ٹکّ ءُُ بولک ءُُ زات ءُُ زریات، دین ءُُ مزھب، Upper class, Middel class, lower class ءِ نام ءِ سر ءَ پْروش دیگ لوٹ اِیت۔ بلے راستی ایش اِنت کہ بلوچ یک راجے۔ انگریز بھادُرّ ءَ ھم ھمے نامانی سر ءَ بلوچ جنگ داتگ ءُُ ھاکمی کُتگ۔ ھمے انگریز بھادُرّ ءِ کارست ءُُ پندل اَنت کہ مروچی پنجابی ءُُ گجراں وتی کُتگ اَنت ءُُ پہ زور بلوچ ءِ سر ءَ ھاکمی کنگ ءَ اَنت۔ باید اِنت ما چہ گْوستانک ءَ درس بہ زیر ایں ءُُ آ ردی یے کہ مئے پیریناں کُتگ ما دُبر آ ردیاں مہ کن ایں۔ ناتپاکی ءِ اِلّت ءُُ سوب درگیجگی اَنت۔ مروچاں سائنس ءُُ زانت ءُُ پولکاری انچوش دیم ءَ شُتگ کہ کینسر بزاں شُومّک ءِ دابیں نادْراھی ھم لااِلاج نہ اِنت۔ من دل ءَ جزماں کہ ناتپاکی ءِ ھم اِلاج ھست۔ اے جنگ راجی جنگے۔ ھر یکّے وتی نکاناں ھوار بہ کنت۔ آ تُری سردار بہ بیت یا بزگر ءُُ پوریاگر ءُُ درتہ پُچیّ بہ بیت۔ راجی جنگانی اندر ءَ طبقات چارگ نہ بنت کُل بلوچ یک بہ بیت۔ اگاں گریب ءُُ بزگر گُلام اِنت، سردار ءُُ نواب ءُُ تمندار ھم گُلا م اِنت۔ اے ٹکّ ءُُ بولک بلوچ ءِ دژمن ءَ پہ بلوچ ءِ ناتپاکی ءِ ھاتر ءَ جوڑ کُتگ اَنت داں کہ زور گیر وتی ھاکمی ءَ دْراج کش بہ دنت۔ جرمنءِ شھر برلنؔ ءِ 1961 ءَ جوڑ بوتگیں نپرت ءِ اے بلاھیں دیوال 1989 ءَ پْرشت ، نپرت ءِ بلاھیں کلاتے جرمن راج ءَ دست ء وت پْروشت پرچا کہ ھمے دیوال ءَ یکّیں راج دو جاہ بھر کُتگ اَت۔ Great Chaina Wall ٹُکُّر ٹُکّربیت۔ بلے بیا کہ بلوچ انگت وتی نپرت ءِ دیوال ءَ پْروشت نہ کنت۔ دنیا ءِ اے دگہ راجاں چہ ھم درس زیرگی اِنت پرچا کہ ما ھم ھمے زمین ءِ سر ءَ نشتگ ءُُ زند گْوازینگ ءَ ایں۔ اے دنیا ءَ ھر جاہ ءَ کہ بدل ءُُ سدلی یے کَیت مئے سر ءَ ھم اسر کنت۔ مارا ءُُ شُمارا وتی جُھد گوں تپاکی ءَ دیم ءَ برگی اِنت۔ شھید فدا احمد گْوش اِیت کہ ’’تپاکی ءُُ جُھد داں گُڈّی منزل ءَ‘‘ گُڈّی منزل ءَ چہ مُراد آجوئی اِنت۔ مروچی ھر یک گیرت مند ءُُ ازت داریں بلوچے آجوئی لوٹ اِیت۔ ءُُ آجوئی ھر انسان ءِ بُنُکّی ھکّے ءُُ بلوچ ھم انسانے۔ بلوچ ءَ چہ ھکّ ءَ پد کنزگ راجی تاوانے۔ منزل انگت دیر اِنت، بازیں پندے جنگی اِنت، ءُُ منزل ءِ کِشک ھم نہ وشّ ءُُ دْراج کشّ اِنت۔ دْراجیں پندانی واست ءَ سک باز ھمراہ ءُُ ھمبل پکار بیت۔ اے راجی جنگانی دْرچ ءَ کلاس ءُُ زات ءُُ زریات چارگی نہ اِنت بلکیں کِرد چارگی اِنت۔ تئی دژمن سکّیں کم نسبے۔ جنگی دوداں بلد نہ اِنت، تئی زھگ ءُُ زالبولاں ھم ازیت دنت۔ مروچی تئی ناتپاکی ءِ سوب اِنت کہ زورگیر چو جونگیں لیڑہ ءَ مست اِنت۔ ءُُ زورگیر مئے وتی جند ءِ براتاں جُھد ءِ ھلاپ ءَ کارمرز کنگ ءَ اِنت۔ اے کُل مئے ناتپاکی ءِ سوب اِنت۔ بلوچ ءِ تپاکی دژمن ءِ مرگ اِنت ءُُ مئے کُلّیں رھشون تپاکی ءِ ھکّ ءَ اَنت بلے تپاکی ءِ جار ءَ جت نہ کن اَنت ۔ ھمے اِلّت ءُُ سوب درگیجگی اَنت کہ پرچا ھر یکّے ءَ وتی چار ھشت ءِ مسیتے بستگ ءُُ پر وت ھدایے جوڑ کُتگ ءُُ نشتگ۔ نی جُست ایش اِنت کہ بلوچستان ءِ بزگریں راج ءِ مسیت کجام اِنت؟ اے جْوانیں مستاگے پہ بلوچ راج ءَ کہ سلاہ بندیں گل داں یک ھدّے ءَ تپاک اَنتءُُ یکّیں سنگر ءِ تہ ءَ گوں زورگیر ءَ دیم پہ دیم اَنت۔ بلے بژن ءِ گپ ایش اِنت کہ مئے سیاسی رھشون گوں یکّے دومی ءَ ٹیلفونی رابتہ ھم نہ کن اَنت نند ءُُ نیاد مھر ءُُ دوستی، تپاکی، یکجاھی وتی جاہ ءَ۔پد ءَ ھم بلوچ سرمچار ءُُ بامرد ءُُ راجپھاز ءُُ دلپھکیں جُھدکارانی برکت ءَ بلوچ ءِ پَل چو پٹک نہ اِنت کہ دژمن ءِ دل ھر وھد ءَ بہ لوٹ اِیت دَور بہ کنت ۔ بلے ھمے پَل چو آسن ءَ مکھم کنگی اِنت۔ چوش ھما وھد ءَ بیت کہ راج ءُُ راجی رھشون تپاک ءُُ یک دست بہ بنت۔
تپاکی آجوئی ءِ مانزمان اِنت
بلوچستان آجو بات

28 مئی 1998 کوڈ چاگی-1
کریاب بلوچ

28 مئی ہرچ وطن دوستیں بلوچ پُسگءَ یات انت ءُ تا بلوچ سرزمین ءُ راج اے دنیاءَ ھست اے روچءَ بے ھال نبیت. 28 مئیءَ بلوچستان ءِ جبینءَ جوھری بمب کّل کنگ ءُ تراکینگ بنت پاکستان اے پروگرام ئے نامءَ کوڈ چاگی-1 کنت. اے ہما بمب اِنت کہ جاپان ئے شھر ناگاساکیءُ ہیروشیما ئے سرا امریکہءَ دؤر داتگ ات اشیءِ سببءَ جاپانی مھلوک ھاک ءُ پُر بیت اے بمبءِ تہءَ انچیں زھر کیمیکل “Uranium” مان انت کہ انسانی جسمءَ ھاک پُر کنت شُماں الم تامُرانی تہءَ دیستگ. بلوچستان ئے ھند چاگیءَ راسکوھءِ بُرزیں کوھانی تہءَ یک کمبر نامی ءِ کوھ ءِ دلبندءَ کساس پنچ جوھری بمبانی چکاس ءَ پاکستانی رستریں فوج ءُ سائنسدان کن انت ۔اے بمبءِ جوڑ کنوکیں سائنس زانت داکٹر عبدالقدیر ءُ داکٹر مبارک سمرکند اِت اَنت اے دوھیں سائنس زانتانی کُمک کار فوج ءِ جنرل زلفقار علی شاہ ءُ جنرل جہانگیر کرامات ھوار اِت اَنت.

پاکستانی فوجءَ 1971 ءِ رُسواھیں شِکست ءَ پد ہمے جوھری بمبانی جوڑ کنّگءِ پندل سازیت، جیڑگی گپ اِش انت کہ پاکستان ءِ بلوچ رجمنٹ ءِ جنرل شاہد عزیز ہمے جنگءَ پد امریکہءَ راہ دیگ بیت ءُ آودا امریکی سرکارءِ جنرل آئیءَ وتی چیر اندری تنظیم “فری میسن” ءِ دعوتءَ دنت.
جوھری بمبانیءُ سلاہءُ توپنگانی کاروباراں ابید فری میسنءِ دگہ بازیں میان استمانی جیڑہانی تہءَ دست مان انت “اے تنظیم باروا دگہ وھدے گپ کنّگ بیت”.

جوھری بمبءِ چکاس تجربگ ءَ یک ڈن ئے درکار بیت یا یک انچیں بُرزیں ءُ زوراکیں کوھ ئے گچین کنگ بیت ءُ آئیءِ تہ ءَ یک گاریں کوچگ بیت اشی ءَ انچیں دروازگ پِر کن انت کہ آ تراکءِ کیمیکلاں داشت بکنت. اشیءِ سبب اِش انت کہ ہمے جوھری بمب کہ تراکینگ بیت اشیءِ کیمیکل”Uranium “گواتءَ مہ گیپت کہ آ سرجمیں ہند ءُ دمگءِ ساھداراں بیمار کنت ءُ آہانی نسلءَ ھلاسیءِ نیمگءَ بارت. پاکستانءَ جوھری بمبءِ تراکینگءَ چاگی ئے کوُچّگ راسکوھ ءَ کوھ ئے کمبر گچین کُت پاکستانی سائنس زانتانلں کوھء کمبرءِ تہا گاریں کوُتک ءُ جوھری بمبانی پلانٹ جّت. اشاں کساس 8 میلءَ دراجیں تار چیر گیتک کہ ہمے تار گوں یک بٹن ئے “Detonate”ءِ گوما جوڑ دیّگ بیت کہ اشیءَ لین مان انت بمباں کرنٹ دنت ءُ تراکینگءَ کُمک کنت.

1998 ءِ 28مئی ئے نیم روچ ءَ ساہت 15:15 کوھ ءِ کمبر ءَ 8میل دوُر پاکستانی فوجی گوں سائنس زانتاں اوشتوک اَت ندارہ چارّگءَ اَت پاکستانی رسانک اے ندارگءَ وتی مھلوک ءَ پیشدارگءَ اَت. دمانےءَ پد کوھءِ کمبر ئے دلبندءَ تراکءَ توار کُت ءُ کمبرءِ سَر ءُ سُنٹ زرد تّران ءُ بُرانءَ پادونءَ کپان اِت اَنت۔ بلوچستان ئے کوھءِ کبمر شھید کنگ بوت ءُ پاکستانی فوجءَ کوُککار دات،نعرہ ئے تکبیر. پاکستان ءَ جشن کُت حکومتءَ مھلوک موکل دات اے روچ پہ پاکستانی مسلماناں عید ءَ چہ کم نہ ات وشتام ھیرات بیت انت ہزارانی کساس پس ءُ گوک کُشت ءُ ھیرات کُت توامیں پاکستان گلءُ وشیءَ سر چیر ات گُشے ہندوستان فتح بوت.

دژمن وتی جاہءَ گّل اتاں کہ نو ھچ کس آہانی دیما اوشتات نکنت بلے پژن ہما کہ وتا بلوچ راج دوست گُشت ئے ءُ بلوچستان ءُ بلوچ ئےحق ئے گپ اِش کُرت ءُ ووٹ ئے گِپت اشاں ھوں بلوچستان ءِ کوھ کمبر ئے شہادتءَ پاکستانی فوج ءُ پنجاب ءِ رسترانی ہمراہی ءَ گل ءُ شاد کُت ءُ دعوت وارت. بی این پی مینگلءِ سروک سردار اختر مینگل 1998ءَ بلوچستان ئے سر وزیر اَت وتا بلوچانی راج دوستیں سروک گُشوکیں واجہ سردار اختر مینگل چہ پنجابی فوج ءُ نواز شریفءَ یک لوٹ ئے پدا ہمے تراکے منّگءَ رازیگ اَت. اختر مینگلءَ گُشت منا بلوچستان ئے ترقیءِ ھاترءَ 2.5 بیلیون فنڈ بہ دئے من ھاموش باں، سردار صاحب ئے سودا الم کامیاب بوتگ پرچہ کہ آ ہمے تراکانی پلاننگ ءَ بہ گر تا تراک ئے روچءَ ھاموش بیت ءُ ھچ نگُشیت. وھدے زالمیں پاکستان ئے تراک کہ سوبین بیت سردار اختر مینگل پاکستان ئے سر وزیر نواز شریف ءَ کہ چاگی ءِ دورہءَ کئیت وش آتک کنت ءُ وتی گاڑیءَ سوار کنت ئے ءُ دیم پہ چاگی کیمپءَ بارت نواز شریفءَ گُلاھش کنت ءُ مبارک بات گُشیت.

ہمے وھدءَ نوابزادگ حیربیار مری ھوں بلوچستان اسمبلی ئے وزیر ات، حیربیارمریءَ بیانے دات کہ بائدیں پاکستانءَ اے جوھری بمب ہندستان سرا بہ چکاس اتیں. قول ءِ کماشانی” چُشیں ھمساھگ وا دُژمنءَ مبات” بلے پہ بلوچانی دوستیءَ حیربیار مری ءَ ھم پاکستان ءِ داتگیں کُرسی یلا نہ کُت چوں ھم نہ گُشتی کہ منی دستاں دگہ ہچ نبیت بلے من اے تراک ئے ھلافءَ چہ پاکستانی سیاستءَ دزکش باں، ماڑیانی واجہءَ زمین ءِ سرا زانا نِندگ وش نبیت یا بگندے بلوچستان ئے ھاکءَ چہ پاکستانی دارے جوڑ کُتگیں کُرسیءَ گیش زور مان ات کہ واجہ چو شپچرءَ لِچوک اِت اَنت.

اے تراکءَ پد بلوچستان ءِ دمگ چاگی روچ مروچی نادراھ انت ءُ زمین کِشتءُ کشاری نہ انت پرچہ کہ ہمے جوھری بمب کہ زمین چیرا تراکینگ بیتہ اشیءِ Radiation ءِ سببءَ زمین زہرناک کُتگ.
وھدے کہ جوھری بمب ترّکیت آئیءِ Radiation آپ، ھاک، گواتءَ زہرناک کنت ہمے سببءَ لکانی کساس معلونک پوست ءِ شوموکءِ آماچ بیت ھونءُ ہڈ ئے شوموک ئے آماچ بیت.
جوھری بمب ئے Radiation ئے اثر انسانءِ جسم تہءَ Chromosomeنُکس دنت. Chromosome یک گوشتءِ تہءَ یک لِڑ ءِ نام انت آ ماتءِ ءُ پِت ءِ آپءَ چہ جوڑ بیت ءُ چُک ئے چم، پونز، دست، گوش، دپ ءُ دگہ آزھاں ردوم دنت ءُ DNAءَ پروگرام ئے ھسابءَ دیما بارت. چاگی ئے پیریناں بِگر تا گؤانزگی تِپل جوھری بمب ئے ہمے اثرات ءِ آماچ انت ہمے نادراھی ئے سببءَ چاگی ءِ بزگیں بلوچانی آوکیں چُک نا توامی پیداک بنت ءُ ہمے پوستی شوموک، ہڈی شوموک یا پُپانی شوموک ئے آماچ انت پرچہ کہ آہانی مات ءُ پِت جوھری بمب ئے ہمے تراک ئے گواتءَ گِپتگ انت. جوھری بمب ئے اے اثراتاں بزگیں چاگی ئے مھلونکے DNAءِ تہا جاگہ کُتگ کہ آ نسل در نسل اشانی تہا روان اِنت.

پاکستانءَ چاگیءِ بلوچانی سرجمیں نسل گوں ہمے بمب تراکءَ اوشتءِ آماچ کُتگ اے گُناہ تھنا رستریں ریاست پاکستان ءِ بڈا نہ انت اے توامیں پارلیمانی بلوچانی بڈا انت. چاگیءِ بلوچاں وتی پِت پیروکی جاہ یل کُت انت کہ بیت کنت آہانی چُک ءُ آوکیں نسل چہ اے نادراھیءَ چہ چُٹ انت بلے چاگی ئے بزگیں بلوچ چو نزان اّنت کہ اے نادراھی ءَ آہانی رَگ ءُ ریشگانی تہءَ جاگہ کُتگ.

بلوچ راجی جُنز ءُ لگورانی کرد

هسابجار

دی بلوچستان پوسٹ : بنشتناک 

اے راستے کہ کار گران انت ءُ هبر ارزان ، اُودا کہ کار انت ، کار ءَ کارچ ءِ نام پرانت ءُ زبان ءَ زهم ءِ , بلے اے هر دُکانی میان ءَ هما پرک کہ منتگ یکے پہ ٹهشت ءَ انت ءُ دُومی پہ بگاڑ ءَ –
ما مدام همے گندیں همے وڑا چہ ازل بوتگ ءُ کئیت کہ کجام هم کارے بی بیت آئی ءِ دیما اڑاند الم ءَ گندگ ءَ کئیت ، کجا نہ کجا تو الم گندے کہ هما کار کہ پہ یک گهتری ءِ هاترا بوهگ ءَ بیت ، آئی ءِ دیما کسے نہ کسے ترا اُوشتگ ءَ گندگ ءَ کئیت.
پرچہ کہ هما کار کہ کنگ بوهگ ءَ بیت الم پہ مول ءُ مرادے ءَ،پہ یک مکسدے ءَ بوهگ ءَ بیت –
همے کار چاے کجام هم کارے کہ آئی ءِ سیادی گوں چاگرد ءِ تہ ءِ چست ءُ ایراں بہ بیت الم چُشیں بازینے بیت کہ همے کار آیانی چپ ءَ روت ءُ هما اے کار ءِ دیما میلانک بنت ءُ آ کار ءَ ترا پہ شاهستگی کنگ ءَ نیل انت –
کجام هم چاگردے بہ بیت اُودا شر ءُ هراب هردُک است بنت. انصاف ءُ نا انصافی هر دُک ترا گندگ ءَ کایاں –
الم وهدے ترا چیزے کہ تُورینت ، ترا تکلیپ کنت ، زاهریں تو وتی تکلیپ ءِ دور کنگ ءَ هما بار ءَ سُبک کنگ ءَ پہ دست ءُ پادے جنئے .سُر ءُ پُرے بندات کنے –
تئی همے دست ءُ پاد جنگ ، تی همے سُر ءُ پُر ، بزاں کہ جُهد ترا پہ تی هما لوٹتگیں شاهستگی ءِ نیمگ ءَ براں کنت تئی سر ءِ بار ءَ لیٹینان کنت دُومی نیمگ ءَ ، هما نیمگ ءَ کہ آئی ءَ پہ وتی شاهستگی ءِ هاترا تی سرا لڈتگ –
نی زاهریں هما کہ پہ تی تکلیپ دیهگ ءَ وت شاهستہ بوتگ ، الم پدا هما بار ءَ پہ ارزانی ءَ وتی سرا زورگ ءَ تیار نہ بیت ءُ آ هم دست ءُ پادے جنت ، سُر ءُ پُرے کنت کہ من پدا دوار هما بار ءَ وتی سرا آرگ ءَ مَیلاں کہ من چہ وت چوٹینتگ ءُ تی سرا لڈتگ –
پمشکہ جنگ بنا بیت . اے سَنگ ءُپارسَنگ ءِ همسنگ کنگ ءَ الم مهنت کنگ کپیت . ءُ باز براں اے سَنگ ءُ پارسَنگ تیوکی هم بیت ءُ مُچی ءَ هم بیت ، هما سَنگ ءُ پارسَنگ کہ مُچی یے ءَ بیت کل همے هزاب ءِ تها بوهکیں مهلوک بنت کہ سَنگ ءِ همسَنگ کنگ ءَ ، ءُ وتی تکلیپی ءِ دور کنگ ءَ مُچی ءَ جُهد کنگ بندات کننت –
چو کہ کجام هم کارے بید ء زهمت کشی ءَ نہ بیت ، جنگ وا جهان ءِ گران تریں کاراں چہ یکے ءُ جنگ پدا هما جنگ آشوبی جنگ یک دمبراینوکیں کارے .انچو هالو هالو ءَ آسر نہ بیت ، دنیا ءِ تها بازیں جنگ بوتگ انت ءُ است انت هم کہ پُشت در پُشت ءَ جنگ دیان ءُ پیداک انت بلے همے جنگ آسری ءِ نام ءَ نزانت –
آشوبی جُهدانی تها اول سرا همک وڑیں مردم ھوار کپ انت گوں ، پرچہ کہ تو وهدے کہ تکلیپ بئے تہ گندے کہ کسے منی همے تکلیپی ءَ دور کنگ ءَ دست ءُ پادے جنگایں ، جُهدے کنگایں تہ الم هما تکلیپ بوتگیں مردم ءِ دل هم تُکشیت کہ من هم گوں بہ کپاں وتی هک ءَ ادا بہ کناں گوں ، پرچہ کہ اے هزاب مئے کلانی سرا استیں ، ما شاهستہ بیں تہ کل بیں پمشکہ آ همے امیت ءَ ھوار کپنت ءُ بازینے وھدے زوراکیاں چے ری اکشنری بنت ءُ جزباتانی بُنیاد ءَ گون کپنت گوں بلے پدا دمبرنت.
بلے وهدے آ همے وتی سر ءِ تکلیپی ءِ دور کنگ ءِ هاترا هما سُر ءُ پُر ءِ بزاں کہ جُهد ءَ کہ ھوار بیت ءُ آئی ءِ تہ ءِ تکلیپی ءَ گندیت تہ پرتریت کہ اے وا چرا هزاب ءَ چہ گنتریں هزابے ، تُن ، شُد ، پند ، بے وابی ءُ دُرساں مستریں هزاب ، مِرَگ ءِ بیم ءَ کہ ماریت ، تہ آئی ءِ همّت هلاس بیت ءُ هزار نیمون سازیت ءُ وتا یک کِر کنت ، ءُ آ همے ماریت کہ مدان مدان ءَ کُل چو منی وڑا دمبرانت ءُ اے جیڑه کُٹیت ، ما پدا وتی پیش ءِ وڑا وتی هما زند ءِ واهُند بیں ، هر وڑا کہ بیتگیں وا بیتگیں بلے دگہ جنگ ءُ مڑے وا پِر نہ بوتگ ، وتی لوگ ءَ وا بوتگیں ، وتی مردمانی تها بوتگیں .هزابیں مرگے وا سرا ساهیل نہ بوتگ –
بلے اے وڑا جیڑوکیں مردم هزارانی تها سد بنت ءُ پریشانی پِرترگ ءَ هما کار کہ بُنیادی مردماں پہ ستک ءُ پُهتویں ارادهاں پہ وتی گلامیں زند ءِ دایمی هزاب ءَ چہ بُن ءُ نهالان ولگوج کنگ ءِ مکسد ءَ.بندات کتگ ، آ مدان مدان ءَ جُنزان بنت ءُ وتی جهد ءَ وتی بسات ءَ کناں باں ءُ آیانی هما همت ءُ جوزگ ءَ اے دگہ مردم کہ گنداں باں آیاں باں جهد ءَ ھوار کپاں باں ، جهد مهکم تر بیاں بیت ءُ هما پشتکپتگیں مردم کہ ، اے جُهد ءِ مهکمی ءَ گنداں تہ حساس ءِ کمتری ءِ آماچ بنت ،مدان مدان ءَ نفسیاتی مریض جوڑ بنت ، آ تها چہ بیمار بنت.
اے پشکپتگیں مردم کہ بلوچ چاگرد ءَ لگور ءِ نام ءَ زانگ باں ، اے هما مردُماں چہ بنت کہ وهد ءِ زورکیاں چہ مجبور بوتگ انت ءُ لهتے وهدی تور ءَ جزباتی بوتگ ھوار کپتگ انت –
اے لگورانی سے تهر انت .اشانی تها یک بهر وا سکیں کپتگیں باں کہ آ پہ وتی شاهستگی ءُ آسودگیں زند ءِ هاترا هما وتی گوستگیں جاورانی ترتیب ءِ تها وتا دوار ھوار گیج انت ءُ دُژمن ءِ کُٹ ءَ وتا دور دینت همائی ءِ بهر جوڑ بنت ءُ پہ همائی ءَ کار کن انت ءُ وتی هما همرایاں گراینیت ءُ جناینیت ءُ تاوان بار کن انت کہ پہ همائی ءِ تکلیپی ءَ دُور کنگ ءَ باڑه بوتگ انت ءُ اے وت هم همایانی یک بهرے بوتگ –
دُومی هما بنت کہ چرے سُر ءُ پراں وتا دور دارانت ءُ بے تواری ءَ چیپانمور بنت نہ اے نیمگ ءَ بنت ءُ نہ آ نیمگ ءَ بنت پہ ھمے ھاترا کہ مارا جنگ اسرمند مکنت بلے جنگ وھدے یک ملک ءُ دمگے ءَ کپیت روچے نہ روچے،وڑے نہ وڑے ھرکس ءَ وتی آس ءَ سوچیت.
سیمی هما بنت کہ چہ مرگ ءِ تُرس ءَ وتا چہ جُهد ءَ گستہ کن انت بلے دل اش تُشکیت کہ ما گون هم بہ بیں –
یک گپے تچکیں کہ تُرس ءُ جنگ ھور بوت نہ کن انت ، اے هما تهر انت لگوری ءِ کہ چہ اولی تهر ءَ کترناک تریں ، پرچہ کہ اولی تهر دُومی پریک ءِ تچک ءَ همراہ انت ءُ زوت زانگ بیت،گرگ بیت، جنگ بیت ، بلے اے نہ اولی پریک ءِ همراه انت ءُ نہ دُومیگ ءِ ءُ نہ بے تواریں ، اے میان ءَ اوشتاتگ وتی دل ءِ وش کنگ ءَ –
دستے دُومی پریک ءَ نہ رسیت ءُ وتیگ ءِ همراه بوت نہ کنت یکے چہ مرگ ءِ تُرس ءُ دومی وتی کاهلی ءُ جانبڈی ءَ چہ.وهدے کہ جنگ ءَ دمبُردو بنت یا بیرو کن انت ءُ وتا بے میار کنگ ءُ وتی لگوری ءَ چیر دیهگ ءُ وتا پارسا کنگ ءِ هاترا ایمانداریں سنگتانی ءُ جنگ ءِ شوربندیانی سرا وسریں اتراز کنگ ءَ بندات کنت ، وتی واتری ءَ پہ همے هیلہ هُنراں جواز جوڑ کن انت .وتی کتگیں سوڑگ ءَ راست ءُ ایمانداریں سنگتاں رد سابت کنگ ءَ گلائیش بنت ءُ روچے هُنرے سازانت –
وتی جند ءِ ریپینگ ءَ ، آ وتی منّاں مهلوک ءَ ریپینگ ءَ بنت ءُ همے زاهر کن انت ، آ وهدی کہ ما گوں بوتگان اشانی کارپد اے نہ بوتگان ما همیشانی همے کاربیرانی آنی سبب ءَ دراتکگاں .وتا بے میار کنگ ءَ وتی لگوری ءِ چیر دیهگ ءَ روچے هنرے سازانت ءُ بے سر ءُ بے بُنیں نکتہ چنی کن انت ءُ وتی همرایاں بنام کنگ ءِ جُهد ءَ بنت ، آ وتی منّاں وتا بے میار کنگ ءِ جهد ءَ باں بلے همے میان ءَ دُژمن سوب کناں بیت ءُ جُنز تاواں بار بیاں بیت –
اے چہ وتی نادانی ءَ پہ وتی بے میار کنگ ءَ جُنز ءِ چیریں رازاں هم درشان کن انت گونڈیں گونڈیں گپانی سرا ایرتی ءَ گوں نکتہ چینی کن انت ءُ وتی همرایانی رازان درشاں کن انت ءُ دُژمن ءَ پہ راه پچ کن انت –
اے هما مردم باں کہ پارٹی ءُ گلانی تها واننده ءُ سرپدیں مهلوک انت ، لس دیوان بنت کہ اشانی وت ماں وتی دیوان ءُ چاے چاگردی رسانکدر (سوشل میڈیا) ما مدام گندیں کہ پارٹی ءُ گلانی سرا ایراد گرگ ءِ نیمون ءَ همے نفسیاتی مریض ، لگوریں بے کرداں کہ روچے گوں نوکیں پندلے ءَ دیما پیداک انت ءُ ردیں پروپگنڈہ کننت پہ مردماں زھنی سورت ءَ مان گیشینگ ءَ.
مرچی همینچک جیڑه کہ پیداک بوتگ ، پارٹیانی یکے دُومیگ ءِ بُتهام جنی یا بے بیسهی،مخبرانی پلامرزی ، مهلوک ءِ پارٹیانی سرا بے بیسهی ، کُل همے لگلورانی کارپداں ءُ سوشل میڈیا ءِ بے پائیدایں پُپسڑیانی وجہ ءَ پارٹیانی راهشون ءُ ایمانداریں سنگتانی ایرجنگ ءُ وتا بامرد زاهر کنگ ، وتا پارسا ءُ وتی لگوری ءِ چیردیهگ ءِ جُهد ءَ گوں وتی زوریں دانشوریاں جهان سرا زُزتگ –
اے کل همے تہ ءِ بیچاڑی ءُ وتی کرداں چہ پشومانی ءِ سبب ءَ پیداک بوتگیں نفسیاتی مریضی ءِ نشانی انت . کہ اے داب ءَ درانگاز بوهگ ءَ انت، ارمان کہ کار ءَ کارچ ءِ نام پِر مہ بوتیں ءُ زبان ءِ زهم زنگاں گپتیں ، بلکیں اے کلکت چرے نادراهی ءَ رکتگ ات ءُ جُنز اے کدا تاوان بار نہ بوتگ ات.

بلوچ راج پہ هوش بات
…. ء
بلوچ سرڈگار آ جو بات

تپاکی تی ءُ تی راج ءِ وشھالی انت

اکیل مراد

دی بلوچستان پوسٹ : نبشتناک

تپاکیں راجاں وتی دیم ءِ زوراکیں دیوال مدام پروشتگ انت اگاں تپاکی نہ بیت تی جَد ءُ جھد سوبمندی ءَ نہ روت تاں اتھاد ءُ ھمسنتی نہ بیت تاں ھما کار ءَ تو یکیں ھمگرنچیں پتر ءَ کرت مہ کن ئِے گڑا تی یکیں پتر ءَ گوات کَشان کنت ءُ تر ءَ ھاک ءُ تَرون کنت ۔

ما دری راجانی تہ ءَ مزن نامیں شاہ گشتنانی گشتن دیستگ انت کہ آیاں بلوچانی سر ءَ گشتگ انت کہ بلوچ ھما بھادر ءُ تاگت وریں راج انت کہ آ اگاں ھمدست ءُ تپاک بہ بیت آئی ءِ لوگ ءِ دپ ءِ نگھپان ءِ جنگ گران انت ۔

نی بلوچ ھم وتی دلبنداں دستاں جن اَنت ءُ وت ءَ بامرد ءُ دلیر گُش انت بلے نا تپاکی ءِ رژن ءَ وت ءَ گیش رژناہ کنان کرتگ ءُ بلوچ ءِ سر ءَ کپان انت ۔ ناتپاکی ھما شُمیں ریشگ انت کہ کم کم ءَ انسان ءَ وران کنت ءُ آئی ءَ ھلاس کنت ھمے وڑ ءَ ناتپاکی ءُ وت ما وتی جیڑہ راجاں کُٹین اَنت اگاں یک لوگے ءِ تہ ءَ جَن ءُ مرد تپاک مہ بنت ھم سِست ءُ سِید بنت ۔ اے ناتپاکی ءَ بلوچ ھم وتی تہ ءَ مانپوشیتگ ءُ آئی ءَ وت ما وت ءَ گستہ کنان اِنت ۔

برتانیہ ءِ سامراج ءِ جوڑ کرتگیں پاکستان ءَ بلوچ ءِ زمین ءِ سر ءَ قبضہ کرتگ ھما روچ ءَ بلوچ سراں وتی جنگ گوں دشمن ءَ بندات کرتگ ءُ ھمے جنگ چہ ناتپاکی ءُ بے ادارہ ءَ دشمن ءَ ایرموشینتگ اَنت ۔باز رند ءَ بلوچ جھدکاراں وتی جد ءُ جھد کرتگ بلے آیانی بے سوبی ھمے بیتگ کہ وت ما وتی تَھی جنگانی سبب ءَ پروشت ءُ پروش بیتگ اَنت ۔

اے نوک بنا بیتگین جھد کہ نوزدہ سد ءُ نود ءُ نُہ ءَ نواب خیر بخش مری ءِ سروکی ءَ بندات کنگ بیتگ اَت اے جنگ ءَ تاں دوھزار ءَ بلوچستان ءِ سرجمیں پھنات مان پوشیت اَنت ھمے جزبگ مکران ءَ ھم بندات بیتگ ءُ مکران ءَ زانشتی جھدکاراں وت ءَ ھم ھمے جنگ ءِ بھر کرتگ ءُ وتی سر نمیران کرتگ اَنت ۔

سرکار ءِ پاد لرزگی بیت اَنت بلوچ جنگ سوبمند بیان انت پاکستان ءِ پروشی ءِ روچ نزیک بیان اَنت سرکاری لینگاٹ ءُ کاسگ چَٹاں گوں سرکار ءَ ھوار شوربندی کرت کہ مئے واجھی ءِ وھد ھلاس بیان انت بلوچ نیزگارانی جھد دیم ءَ روان انت۔

سرکاری داشتگیں کاسگ چَٹاں وتی دلگوش گوں جھد ءَ کرت ءُ آئی ءِ پروش دیگے ھاتر ءَ بازیں ھُنر ءُ ھِلہ سازان کت انت بزگیں مھلوک گپت ءُ سرکاری مُچی ءُ روانکاں ھوار گپت انت چیزے ماں سلاہ بند کرت جھدکارانی ھلاپ ءَ جاڑیگ کرت انت چیزے ماں دلاری ءَ پرمات ءُ کوشارینت اَنت۔

اے وت ما وتی جنگ ءَ بازیں ھَدے ءَ وت ءَ مھکم کنان کرت ءُ روچ پہ روچ پندل گیش بیان بیت اَنت وت ماں وتی گر ءُچلی ماں رسانکی جاہاں گیش بیان بیت اَنت بلے ھما ساپ ءُ پھک دلیں راجدوستاں اشانی ایرموش کنگ ءَ وتی جھد یلہ نہ کرت بلکیں آیاں گیش وتی گامانی تہ ءَ ترندی آھورت۔

ھرچ گِر ءُ چَلے کہ بندات بیان اِنت اے درست ناتپاکی ءِ سبب اَنت کہ روان اَنت تاں تپاک ءُ ھمسنت نہ بئے اے چاک روان کنت تاں کجا باریں؟ گُڈی دَرے اگاں پَچ انت گڑا آ ایوک ءَ تپاکی انت تپاکی ھما مڈی انت کہ آئی ءِ زور دنیا ءِ زوراں چہ گیشتر انت۔

مکہیں مات ءِ پنت پہ بلوچستان ءِ رکینگ ءَ

سنگر ءِ استال بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم

مکہیں مات چہ سر جمیں امُروز ءِ مہر ءُ دوستی ءَ شر تر یں استی ءِ زانگ بیت کہ چہ واجہ ھدا ءَ رند سجدہ جائز بوتیں گڈا مات سجدہ کنگ بوت۔
منی مکہیں مات، منی استی، منی ساہ ، منی نپس ءُ منی ارواہ انت،
منا یاد انت من تپل ءِ بوتگ اں منی مات ءَ مدام پہ نازینک منا نازینتگ، شپی پاساں منا شیر میچینتگ، منا ھبر، نیندگ ، منا وتی پادانی سرا اوشتگ ءُ تنی ورنائی ءِ زند ءَ کہ چار لبز وانت ءُ نبشتہ کُت کناں ءِ درو اے منی مکہیں مات ءِ جہد بوتگ۔

مدام وت شُدیگیں لاپ ءَ لوگ ءَ نشتہ منا لو ءُ قلم ءِ داتگ انت کہ قرباناں برو وانگ جاہ ءَ وتی وانگ ءَ برجاہ کن۔ من مدام مات ءِ گپ ءُ ھبر زرتگ انت ، مدام ہمے جہد کُتگ کہ پہ مات ءَ اے امروز ءَ شات ءُ وشی بیاراں۔ منا یاد انت یک روچے من چہ وانگ جاہ ءَ واتر اتکگ ءِ اتاں منی مات سکُ ملور ات ، انچو گُشے کہ چہ تہا پرُشتگ ات۔

من باز جست گپت ماتی چی بیتگ، پرچیا چُشے ، بلے ھچ گپ ءُ ھبر ءِ نہ کُت ، دومی سھب ءَ من مات دیست چہ زیکیں روچ ءَ ھم ملوُر تر ات ، چٹ نیزور بوتگ ات، منی بازیں منت ءُ سوگنداں مات ءَ ھبر کُت ۔ گوں لرزوکیں لُنٹ ءُ ارسیگیں چماں مات ءَ پسو دات گُشی بچی ایوکہ من نہ مروچی تئی، منی سرجمیں ماتانی دل بند ءَ آس روک انت۔ تئی منی مات بزاں مروچی بلوچستان ءِ سینگ سوچگ ءَ انت، من پمیشکہ ملُور انت ۔

من جست کُت ۔ ماتی چی بوتگ زانہ ؟
ماتی : زیکیں روچ ءَ زالماں مارا دردیگ کُت، نر مزار ایش شہید کُت ءُ مرگاپ ءَ میت دور داتاں ۔

من : ماتی چیرمین گلام مھمد ءِ ھبر ءَ کنگ ءَ اے۔
ماتی: او بچی چیئرمین گلام مھمد ، شیر مھمد ءُ لالا منیر ءَ مارا یلہ کُتگ، نمیران بوتگ انت۔ پہ شمے وشیں باندات ءَ ہمایاں وتی مرچیگ ندر کُتگ۔
وھد رواں بوت جاور نگیگ بوتاں، روچی یک نر مزار ءِ شہید بوت، منی مات ہم نزور بوان ات۔ من ونت ۱۲ جماعت در برُت۔ یک روچءِ مات ناجوڈ بوت۔ من مات ءِ کش ءَ نشتگ ءِ تاں ۔
مات ءَ گُشت: بچی منی بابُل
من: جی منی ماتی
مات: ترا پنت ءُ نصحیت کناں ، منی ھبر ءَ شر گوش کن
من : بلے ماتی الم ءَ
مات: من مروچی چو نزور ءُ نا جوڈ اں ، بوت کن منی وھد کم انت، بوت کنت ساہ گر بئیت ءُ منی ساہ ءَ پچ بگیت۔
من : ماتی چشیں گپ مجن دل پہ درد بیت ۔
مات: بچی من تئی مات بوتگ انت ترا چہ ہر سکی ءَ رکینتگ ، منا ترا مات ءِ است انت آ مات انت بلوچستان ، چہ دراھاں شر تر ، زیبدار تر ۔

بوت کن من ترا یلہ پکن اں ، بلے بلوچستان الم ءَ شمارا وتی کُٹءَ واپینیت، بلوچستان شمی ایمان انت ، وتی پھلیں مات ءَ رکین ایت شما بلوچستان ءِ بچیگ ایت۔

من: بلے ماتی ارچی تو گُشے من کناں۔من دیست مات کمو شات بوت۔
مات : بچی تو وانتگ در بُرتگ نوں وتی نر مزاریں براتانی ہمرائی ءَ برو، وتی سرمچارانی کوپگ ببو، منی دعا گوں شما گوں انت۔
وھد رواں بوت، من ہم مات ءِ پنت زورت انت گوں ھمبلاں رواں بوتاں دیم پہ منزل ءَ دیم پہ مات ءِ رکگ ءَ . مدُت ءِ گوستگ ات منا پہ ناجوڈیں مات ءَ زھیر ءَ زورتگ ات۔
یک روچی بوت سنگتاں روگی اَت علاقہ ءَ من ہم ہماوانی ھمبرائی ءَ اتک اوں مات ءِ چارگ ءَ ۔

من دو سال ءُ بیست ءُ شُش روچ ءَ پد گسہ اتکاں ، مات سک نزور بوتگ ات منا سک درد بوت من گُشتگ ات ماتی ترا براں علاج کناں ، بلے ایچ نہ منیت ءِ، من ۱۰ روچ لوگہ نشت انت مات دیست دل ءَ لوٹت مات ءَ براں علاج ءَ مات ءَ نہ منیت، دل ءَ لوٹیت کمو وھد انگہ گوں مات ءَ بوگوازیں اں۔ بلے مات ءَ ۱۱امی روچ ءَ منا گُشت بابُل وتی برات اں پون پکن برو وتی براتانی ھمبرائی ءَ، من ہم پدا گوں سرمچاراں دیم پہ کوہ ءُ سنگر اں رپت انت۔

مُدت گوست انت لہتیں سنگتاں ھم یلہ کُت نمیران بوتاں ، من وھدے کہ مات ءِ چارگ ءَ شُتاں سک پہر ءِ بست نمیرانیں ھمبلانی سرا، شہیدانی سرا ، یک رندے مات ءَ گوشتگ ات منا پہر ایں وتی بچ ءِ سرا کہ شہید ایں ھمبل انی ھمبرائی ءِ کُتگ، ءَ انگتہ روان انت منی بچیگ پہ وتی مات ءِ رکینگ ءَجنزان ایں۔

ہما وھدا بگیر دانکہ مروچی جنز سنگتاں جنزینتگ پہ مات ءِ رکینگ ءَ.
مروچی پدا نا جوڈیں مات ءِ یاتاں قلم چست کُتگ، سنگر ءِ تہءَ نیشتگ ءِ نبیشتانک ءَ وتی مات ءِ نامہ نبشتہ کنگ ءَ یاں ۔
ماتی من زاناں ترا شہید ایں سنگتانی سرا پہر انت۔
ماتی من واب ءَ دیستگ تو سک نزور بوتگ ءِ تو سک جیڈیتگ پہ منا پہ نر مزاراں، پہ بلوچستان ءِ رکینوکیں ھمبلاں۔

گہار ءَ کلوہ گوں کُتگ ات گُشتگءِ مات ءَ ناجوڈی ءَ نزور نہ کرتگ مات ءَ تئی لگور ایں ءُ باجو ایں ھمراھانی ھال ءَ نزور کُتگ ۔
بلے انگت مات سھب داں بیگاہ گوں نازینکاں ترا نازینیت ۔

گشیت یا ھدا تئی شکر ءَ ھزار رند ءَ گراں ، بچی منی باجوہ نہ بوتگ ، روان ایں پہ مات ءِ رکینگ ءَ.مدام روچ ءَ نرمزاراں نازینیت ۔
ماتی منی مکہیں مات مُدت ءِ بیت ترا نہ دیستگ ، بوت کن ترا مہ گنداں ، مرچاں ملکموت سک مست بوتگ منی ہمک ھمبراہ اں یک یک ءَ بران ایں ، بوت کن منا ھم چہ تئی گندگ ءَ پیسر بے بارت۔ ماتی منی مکہیں مات من مدام چہ واجہ ھدا ءَ دعا لوٹاں ہمُک بچ ءَ تئی وڈیں مات بد انت ، ہمُک بچ وتی مات ءِ رکینگ ءِ جہد ءَ پکنت، ہمُک بچ وتی براتانی ھمبرائی ءَ پکنت۔ ماتی تئی پنت من زورتگ روان اوں دیم پہ مات کوھاں بلوچستان ءِ رکینگ ءَ ۔

بلوچ ورنا زندگ بات انت، بلوچ ءِ مکہیں مات زندگ بات، بلوچستان آجو بات ۔

ماتءِ گم نوک اَنت پدا ” 25مئی پِتءَ سال سرجم انت”

سکندردوست بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم

دلءِ گُش ایت تمبورگءِ بزیرءُ ساز بہ جن پدا دل بجیت ءُ ھیال دیر روت پدا دل گُش ایِت تپنگءِ بزیرءُ جنگ بہ کن پدا من جیڈاں کہ نا من تبمورگ ءِ جنگ زانا ناکہ منی تمبورگءَ ساز مان ءُ نا من اجبر تپنگ دیستگ نا تپنگءِجنگ زانا منی پِتءَ یک سالءِ پُرین بیت کے چہ دنیاءَ شُتگ سہبءِ روچ درایگءَ گوں مے لوگ دپءِ شرش سرا میتگءِ سرجمین مُرگ کاینت ءُ وشیں توارءَ گوں روچءِ درایگءِ ودارءَ کن اَنت۔

مات لوگءِ پیژگاہءَ نندیت مُرگانی توار ءَ گون وتی دلءَ جیڈیت لوگءِ رپتگیں مردمان یاد کنتءُ گریت چونیءَ منی ماتءِ ورناۓ زھگءِ پہ پِت روگءَ سے ماہ پیسر منی ماتءَ کوہین گمءِ کوپگاں دنت ءُ روت ماتءِ دو ورناۓ زھگ پہ لاپءِ شوھازگءَ درانڈیھ شُتگءُ در پہ در اَنت منءَ لَٹءِ گون میتگءِ رمگ زُرتگ جنگل پہ جنگل آں گُرکءِ ہمے جنگلءَ دُز اِنت منی دست ہمے گُرکءِ تاچینگءَ نرَس اِیت نا منی دپءَ نَل توار کنت نا من پہ گُرکءِ جنگءَ تُپنگ ءِ جنگ زانا ۔ مات مدام گریتءُ گُشیت کہ جنگل بَز انِت وڈ وڈین رستراں جاگا کُتگ منی چُک یل کن بازارءِ رمگءَ لوگءَ وپس بلے دل گُشیت چہ لوگءِ وپسگءَ من بازارءِ رمگءَ پانیگ باں کہ چو مہ بیت منی ماتءِ لوگ دپءَ بازارءِ مردم جم بہ بنت کہ تئی زھگ مے بازارءِ دردءَ نوارت جنگلءِ رسترانی بیمءُ تُرسءَ رمگی یل کُتگ ۔ منءَ مات دل نہ بیت بلے دستءَ ھچ نہ بیت۔

سال گوزان بنت ماتءِ پریات گوشان نوک بنت مرچان شریشءِ سَرءِ مُرگانی توار زھیپ زھیپءَ تالان بَنت مے لوگءِ پیژگاہءَ
مات بلے زانت کہ مُرگاں مرچان بازار دوست نہ بیت ۔ ہما انت کہ پِتءَ سال پورا بیتگ گم پدا نوک بیتگ اَنت شریش سَرے مُرگانی توارے ہمراہیءَ منیءُ منی ماتءِ گم ہم نوک بیتگ اَنت مے میتگءَ چا دیر دگہ یک شریش ءِ سرے مُرگان وتی نالگ مَٹ کُتگ اَنت ہما دیریں شریش سَرے مُرگاں کہ منی مات ہما جاہءَ ہم پہ گریوگءَ دیست گُڈا مُرگان بازار جند یل کُتگ ۔

پدا دوشی من پِت وابءَ دیست منارا گوانکی جنت کہ مُرگان بازار یل کُتگ تو تمبورگءَ توار بہ پَرما سروز بہ جَن من گُشت ابا منی پِت من تمبورگ ءِ جنگ نزاناں پدا منارا پِتءَ گُشت تُپنگ بہ جن تئی لوگءِ دَپ ءَ شاھینءِ دُز اِنت شاھینءَ بہ جن کہ مُرگان نیلیت پہ آسودگءِ توارءَ من گُشت ابا منی دستءَ تپنگ ہم جنگ نہ بیت بلے نی من ھما اِنت کہ وابءِ گِندگءَ پد جنگلءَ پانِگاں منءَ تمبورگ ہم گون اِنت ءُ تُپنگ ہم نی من کول کُتگ کہ یا تمبورگءِ جنگ سِکاں یا تپنگءِ نی گِسءَ واتر کناں ۔ بلے منی جنگلءِ روگءَ باد منی ماتءَ ورناۓ زھگ پہ چم نہ دیستگ پِتءَ سال سرجم اِنت مارا یل داتگءِ ۔